[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Naniewielkim wzniesieniu półtora kilometra od kościoła znajduje się Cadair Cawrdaf (SiedziskoCawrdafa), wielki głaz z wyciętym płaskim fragmentem.Zw.Cadfarch był bratem Cawdrafa i wujem Medrauta.W północnej części parafii Abererch,koło nieczynnej już kaplicy Llangedwydd, znajduje się studnia Ffynnon Gadfarch.Słowocadfarch oznacza wierzchowca bojowego.Rozdział 16Artur, książę BretaniiUtrwalona w tradycji legenda o Arturze kończy się z chwilą, gdy król zostaje zabrany nawyspę Avalon - przyjmuje się, że nie zdołano go wyleczyć z ran otrzymanych w bitwie podCamlanem.My jednak doszliśmy w trakcie badań do wniosku, że Artur przeżył i wziął udziałw jeszcze jednej bitwie.1Geofrrey z Monmouth pisze, że po bitwie pod Camlanem w 542 roku Artur abdykował,przekazując koronę Brytanii kuzynowi Konstantynowi.Taka osoba z pewnością istniała - byłto syn sprzymierzeńca Artura, Cadwy'ego.Jako król nie upamiętnił się on żadnymiwybitnymi osiągnięciami, ale w starszym wieku wybrał służbę Bogu i zbudował kilkakościołów w rodzinnej Kornwalii.Artur, wyleczywszy się z ciężkich ran, pożeglował do Armoryki w Bretanii, gdzie miałposiadłości.Wielu współczesnych Artura podejmowało podobne decyzje w póznych latachżycia, nie było w tym, więc nic dziwnego.Tak jak inni celtyccy rycerze i królowie, Arturzamierzał spędzić resztę życia w służbie Bogu.Nie był już, więc Arturem, królem Brytów,lecz powszechnie szanowanym mnichem, którego Bretoni nazywali św.Armelem.Armel tobretoński odpowiednik imienia Arthmael bądz Arzmael, oznaczającego "Księcia -Niedzwiedzia", które pochodzi od celtyckiego bóstwa.Króla, bowiem nazywano takżeArtorem lub Arzurem "Niedzwiedziem".Artur spędził ostatnie lata swego życia w Bretanii, dlatego też odtąd będziemy go nazywalijego bretońskim imieniem.W większości diecezji Bretanii święto Armela obchodzone jest 16sierpnia.Uważa się tam, że żył on w latach 482-562.Wielu Brytów, którzy wyemigrowali do Armoryki w V i VI wieku pochodziło z Devonu iKornwalii, lecz wiadomo, że emigrantów z południowej Walii było znacznie więcej.Szczególnie duża grupa wyszła z Gwentu zagrożonego przez Saksonów.Założyli oni kolonięw północno-zachodniej części Armoryki i nazwali ją Leon bądz Lyonesse od Caerleonu, skądpochodzili.Nieco pózniej kolonia Leon została przyłączona do królestwa Domnonii.Przywódcami emigrantów byli książęta walijscy.Pierwszą kolonię w północnej Bretanii, zktórej powstała pózniej Domnonia, założył Riwal Mawr ("Wielki"), książę Archenfieldu wpołudniowo-wschodniej Walii.Z liczną grupą kolonistów Mawr osiedlił się w Champ deRouire na północno-wschodnim wybrzeżu Armoryki i wybrał na swoją siedzibę Lidhellion.Jednym ze stale powtarzanych wątków życia króla Artura jest przyjazń i przymierzewojskowe z bratankiem Riwalem Mawrem.yródeł tego przymierza należy upatrywać w tym,że Riwal (lub Howel, bo tak brzmi jego oryginalne walijskie imię) był synem EmyraLlydawa, dobroczyńcy Ambrozjusza, który pochodził od Magnusa Maksymusa.Wpierwszych latach V wieku Artur przybył na odsiecz Riwalowi zmagającemu się z najazdemWizygotów.Aby zabezpieczyć królestwo Domnonii, Artur zostawił Riwalowi część swojejarmii.Jako Dux Britannorum Riwal panował wspólnie z Arturem aż do śmierci w 524 roku.Następcą Riwala został jego syn Deroch, po którym władzę przejął jego syn, Jonas.Tenostatni zmarł wcześnie w tajemniczych okolicznościach, zostawiając jako następcęnieletniego syna imieniem Judwal.Wdowa po Jonasie wyszła za hrabiego Conomorusa, którytym samym stał się regentem Judwala.2Hrabia Conomorus, występujący w legendzie jako król March, to Marek Conomorus, książęwygnany z Glamorganu, który wyjechał do Armoryki z brytyjskiej Domnonii (w południowo-zachodniej części Anglii).Tam został hrabią Poher, żyznego rolniczego płaskowyżupołożonego między dwoma pasmami wzgórz.Jego dwór znajdował się w Cairhaix, starejrzymskiej stolicy zachodniej prowincji, nazywanej Yorgium lub Yorganium.Conomorus zgłosił pretensje do znacznej części Leon i przyjął tytuł hrabiego Leon.Uważasię, że na początku swojego panowania był patronem Kościoła, jednak wśród duchowieństwamiał jak najgorszą opinię po gwałtownym sporze z Pawłem Aurelianem.Popadł też wkonflikt z Derochem, drugim królem Domnonii.Conomorusa podejrzewano o skrytobójczezgładzenie następcy Derocha, Jonasa.Jako regent Judwala zaczął planować zamach namłodocianego króla.Odczytawszy zamiary ojczyma, Judwal schronił się na dworzefrancuskiego króla Childerberta (511-558), który najpewniej przyjął go bez radości, ponieważBretania zawsze była niechętna rządom Franków
[ Pobierz całość w formacie PDF ]