[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dla całego świata mógłby wyglądać jak mążzamierzający przeczytać niedzielną gazetę.Moje piersi były teraz skromnie zakryteprześcieradłem, jednak o ile dobrze pamiętałam, wczoraj zaczynaliśmy na jedwabnejnarzucie, która teraz leżała na podłodze.To samo prześcieradło luz
no okrywałorównież jego biodra i dla całego świata musieliśmy stanowić obrazek jak z grzecznej,przedpołudniowej komedii romantycznej.Zastanawiałam się, co by się stało gdybymna niego wskoczyła.- Spaliśmy - powiedziałam, dając kolejny przykład błyskotliwejkonwersacji.- Można się było tego spodziewać.Pierwsze tworzenie więzi jest przejmującymdoświadczeniem dla obojga partnerów.Przepraszam, jeśli cię przestraszyłem.I proszę bardzo, oto kolejne przeprosiny.Ale nigdy z właściwego powodu, nie zpowodu tamtej nikczemnej zdrady.- Nie przeraziłeś mnie.Rzucił mi niedowierzające spojrzenie, ale przecież czuł moją panikę, gdy brał mnietwarzą w twarz.Mogłam wszystkiemu zaprzeczać, ale mój strach był prawdziwy.Teraz już minął, kolejna część klątwy została rozbita.Część, o której nawet niepamiętałam, że była moim przekleństwem.Ale on wiedział i był przygotowany namoją reakcję.Zbyt dobrze mnie znał.Wciąż na mnie patrzył, a ja nagle poczułamniechęć do spojrzenia mu w oczy.Z powrotem osunęłam się w dół na łóżku iodwróciłam do niego plecami.Nie miałam ochoty wstawać i szukać ubrania, ale jegospokojne, nieustępliwe spojrzenie zaczęło działać mi na nerwy.- Zdrzemnę się jeszcze troszeczkę - wymamrotałam.Miałam nadzieję, że pojmiealuzję i opuści łóżko, zostawiając mnie na chwilę samą, ale ani drgnął.Zamiast tegoześliznął się w dół i przytulił do moich pleców gestem, który mógłby wydawać sięopiekuńczy, gdyby nie pewna twardość wciskająca się w mój pośladek.Jego ramiona objęły mnie, przyciągając do siebie, dłonie powędrowały w góręnakrywając moje piersi.Syknęłam, protestując, ale tylko przez chwilę, a następnieumościłam się wygodnie w jego opiekuńczym cieple.Nie rozumiałam dlaczegoczułam, że pragnę ochrony.od kogoś, kto dowiódł iż był dla mnie największymzagrożeniem.Ale z jakiegoś powodu poczułam się całkowicie bezpieczna, więczamknęłam oczy i zasnęłam.LE%7łENIE W A
Ó%7Å‚KU Z RACHEL
W RAMIONACH było czystym piekłem, a tobył dopiero początek jego pokuty.Jeśli mógł dać jej chociaż odrobinę spokoju ikomfortu, to chciał to zrobić, nie zważając na cenę, jaką przyjdzie mu za to zapłacić.Wściekła erekcja nie była wielką torturą, nieprawdaż?Jak to się stało, że jego niekończąca się egzystencja przywiodła go do tego miejscai tej chwili? Jego, który szczycił się, że zawsze zachowuje chłód i opanowanie, zewszystkimi oprócz Sarah, a jej strata wypłukała z niego ostatnią cząstkę delikatności,jaką w sobie posiadał.Zbyt długo trwało zanim zdał sobie sprawę, że stał się takimsamym potworem, jak ten którym najbardziej gardził.Może i nie był aż takimsukinsynem jak Uriel, ale bardzo się do tego zbliżył, a to że prawie przyczynił się dośmierci Racheli dobitnie mu to uświadomiło.Wciąż czuł jej smak.słodycz jej pożądania, bogaty aromat krwi.i prawie zacząłjęczeć.Nie ośmielił się zasnąć; co prawdopodobnie skończyłby się mokrym snem,całkowicie ją przerażając.Nie mógł przestać myśleć o tym, jak to było, gdy w końcugo zaakceptowała, jak opasała go udami i przyciągnęła bliżej, o delikatnychodgłosach pragnienia, jakie wydawała z głębi gardła, kiedy w nią wchodził, osposobie ,w jaki odrzuciła do tyłu głowę i zaoferowała mu szyję, by mógł przyłożyćdo niej swoje usta i ssać z niej pożywną, ożywczą krew.Do diabła, kogo on chciał nabrać? Wzięcie krwi było rytuałem, celowym, świętymaktem, oraz czymś, co uzdrawia i daje siłę.A także najbardziej erotyczną rzeczą, jakąUpadli byli w stanie zrobić i to przywiązało go do niej na wieki.Boże, pomyślał, wstrząśnięty.A jednak zdawał sobie z tego sprawę.Wiedział, żedoszłoby do tego, że w końcu byliby związani, nieważne czy nienawidziłaby go, czynie.Wiedział o tym, nawet jeśli nie chciał tego zaakceptować.Spodziewał się, żebędzie z nim walczyć.I pozwoliłby jej na to, do pewnego stopnia.Poświęciłby jejwięcej czasu, gdyby miał taką możliwość, ale Uriel był zbyt blisko.Azazel nie miałinnego wyboru, jak tylko odrzucić swoje własne wahania i wątpliwości.Dał jej takdużo czasu, jak tylko to było możliwe, a nie było go wiele.Kolejna rzecz, którą byłjej winien.Miał twarz zanurzoną w jej włosach i to powinno go łaskotać.Zamiast tego czuł sięjakby dotykał jedwabiu.Przypomniał sobie, jak to było czuć się w ten sposób zkobietą; fizyczne połączenie, które nigdy nie osłabnie.I znał to poczucie winy, którewciąż trzymało go w swoich kleszczach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl