Feehan Christine Karpaty 1 Mroczny ksišże

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nikomu tegonie mówi�em, ale on ma więcej wiedzy i si�y niż ja.Nigdy nie mieliśmy powodów donieporozumień, on zawsze pomaga mi w razie nag�ej potrzeby, ale trzyma się na dystans.- Potar�ze znużeniem oczy.- Co mam zrobić? Wcześniej czy pózniej dokona swojego wyboru.Tak czyinaczej, stracimy go.-Nie rozumiem.-W odbieraniu życia wtedy, kiedy się pożywiamy, tkwi ostateczna si�a, a tak �atwo jest namprzyciągnąć do siebie ofiarę.Nikt nie jest w stanie znieść tysiąca lat ciemności i rozpaczy.Grigoriprzeży� od czasów krucjat do spaceru cz�owieka po księżycu, zawsze zwalczając w sobie tęwewnętrzną bestię.Naszą jedyną nadzieją na zbawienie jest znalezienie życiowej partnerki.I jeśliGrigori szybko życiowej partnerki nie znajdzie, poszuka świtu albo przejdzie na drugą stronę.Obawiam się najgorszego.-Czym jest przejście na drugą stronę?-Zabijaniem dla przyjemności, w�adzą, przemianą w wampira takiego, jakiego boją się ludzie.Wykorzystywaniem kobiet przed pożywieniem się, zmuszaniem ich, żeby zosta�y twoiminiewolnicami.- Michai� i Grigori często polowali na przedstawicieli swojej rasy i wiedzieli, jakbardzo zdeprawowany może stać się Karpatianin przemieniony w wampira.-Musia�byś Grigoriego jakoś powstrzymać? - Lęk prze szy� ją jak ognista strza�a.Zaczyna�arozumieć, jak bardzo skomplikowane jest życie Michai�a.- Mówisz, że on jest silniejszy.-Bez wątpienia.Ma swobodę przemieszczania się i więcej doświadczenia w tropieniu i polowaniuna nieumar�ych Nauczy� się tak dużo, zna każdy zakątek ziemi.Jego ogromną moc przewyższatylko ca�kowita izolacja.Grigori jest dla mnie bardziej bratem niż przyjacielem.Jesteśmy razemod samego początku.Nie chcia�bym go zawieść ani na niego polować, ani musieć zmierzyć się znim.Walczy� w wielu bitwach dla mnie, po mojej stronie.Dzieliliśmy się krwią, leczyliśmy jedendrugiego, strzegliśmy się nawzajem w potrzebie.-A co z Jacques�em? - Już zaczyna�a się przywiązywać do tego mężczyzny, który tak bardzoprzypomina� Michai�a.Michai� wsta�.-Mój brat jest ode mnie dwieście lat m�odszy.Jest odważny i mądry, i potrafi być bardzoniebezpieczny.Krew naszych przodków jest w nim silna.Podróżuje, uczy się, gotów jest przejąćodpowiedzialność za nasz lud, gdyby zasz�a taka potrzeba.-Teraz ty odpowiadasz za wasz lud, sam dzwigasz to brzemię, wiem, że nie jest ci �atwo.- Jejg�os by� bardzo cichy.Pog�aska�a go delikatnie po g�owie.Michai� usiad�, wpatrując się w nią, znużonymi oczami.-Maleńka, stanowimy wymierającą rasę.Obawiam się.że tylko spowalniam to, co nieuniknione.Dwóch znanych nam napastników uciek�o.Dwóch innych coś podejrzewa.Anton Fabrezo i DieterHodkins też wyjechali pociągiem.Rozes�a�em wieści po górach, ale oni zniknęli.S�ysza�em plotkio jakiejś zorganizowanej grupie �owców, która sformowa�a się niedawno.Jeśli ci ludzikiedykolwiek wejdą w kontakt z prawdziwymi naukowcami, staną się jeszcze bardziejniebezpieczni.-Wiem, że Karpatianie są związani z ziemią, że leczą się ziemią i że to wszystko dotyczy si�przyrody.Ale, Michai�, może twoje uprzedzenie wobec ludzkiej rasy kaza�o ci przeoczyć niektóredobre strony tej sytuacji.-Upierasz się, żeby myśleć o mnie jak o kimś z uprzedzeniami.Lubię wielu ludzi.- Michai�akorci�o, żeby rozpiąć więcej guzików koszuli, która zakrywa�a jej nagie cia�o.Gdzieś g�ęboko wnim kry�o się coś, jakaś prymitywna potrzeba - chcia� na nią patrzeć i wiedzieć, że może to zrobićkiedy zechce.Uśmiechnę�a się do niego, odsunę�a w�osy z twarzy tym swoim seksownym gestem.Ruchspowodowa�, że koszula rozchyli�a się zachęcająco; jej pe�ne piersi wypręży�y się ponętnie, apotem skryty pod chmurką jedwabiu w odcieniu kości s�oniowej.Dech mu zapar�o.-Pos�uchaj mnie, kochanie - powiedzia�a.- To, że masz kilku przyjació� i lubisz kilka osób nieznaczy, że nie jesteś wobec tej rasy uprzedzony.Tak d�ugo już żyjesz ze swoimi zdolnościami, żetraktujesz je jak coś oczywistego.Bo umiesz kontrolować ludzkie umys�y i traktujesz ludzi jakbyd�o.Westchną�, zszokowany, że mog�a coś takiego pomyśleć.Obją� d�onią kostkę nogi, którąpodwinę�a pod siebie na �óżku.-Nigdy nie traktowa�em tak ludzi.Wielu uważam za swoich przyjació�, chociaż Grigori, i nietylko, uważają mnie za wariata.Patrzę, jak rasa ludzi rozwija się, i ża�uję, że nie mogę odczuwaćróżnych rzeczy tak jak oni.Nie, maleńka, nie sądzę, żebym traktowa� ludzi jak byd�o.Unios�a brodę, przyglądając mu się uważnie.-Może nie jak byd�o, ale czuję to, co sam czujesz, Michai�.Ukrywasz to sam przed sobą, ale jawidzę wyraznie.- Uśmiechnę�a się, chcąc z�agodzić swoje s�owa.- Wiem, że nie chcesz czuć tejwyższości, ale tak �atwo jest nas kontrolować.Parskną�, nie zgadza� się z nią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy