[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Obery ma możność podzielenia się swoimi zmartwieniami, kłopotami,przeżyciami, niejednokrotnie może sobie sprawić po raz pierwszy ulgęmówiąc o wszystkim, widząc u lekarza zainteresowanie, chęć zrozumieniai udzielenia pomocy, brak dezaprobaty lub oceny.Lekarz jest aktywny wrozmowie, niekiedy nawet dyrektywny, udziela informacji, skupia sięgłównie na aktualnych sprawach i sytuacjach, wyjaśnia i tłumaczy,uspokaja, zachęca i przekonuje, wskazuje na osiągnięcia i postępy,niekiedy udziela rad i wskazówek, pobudza do aktywności, do wyrażaniaswoich uczuć, do prób nowych rozwiązań.Często stosuje również pośredniąi bezpośrednią sugestię, niekiedy po podaniu leków (np.dożylnewstrzyknięcie preparatu Amytal).W niektórych przypadkach (psychogennezaburzenia świadomości, czuciowa-ruchowe zaburzenia histeryczne) możnanp.zastosować bodziec bólawy (np.prąd faradyczny) , dzwiękowy, cieplngyitp., z jednoczesną energiczną sugestią słowną.W innych przypadkachsugestia słowna może być wypowiedziami w stanie czuwania pacjenta przyjednoczesnym pzdaniu placebo, w jeszcze innych może być najbardziejskuteczna wówczas, gdy jest przekazana pacjentowi w stanie hipnozy.Wrękach doświadczonego i odpowiedzialnego terapeuty, który zdaje sobiesprawę z możliwości, ograniczeń i niebezpieczeństw tej metody, może cnabyć skutecznym środkiem pomocniczym w leczeniunp.monosympwmwycznychzaburzeń histerycznych, zaburzeń wegetatywnych,zaburzeń snu itp.Oznacza te, że za pomocą hipnozy u niektórych chorychmożna uzyskuć ustąpienie objawów, u innych-znaczne odprężenie i poprawęsamopoczucia.Do osiągnięcia wyników leczniczych nie jest niezbędnewywołanie głębokiego stanu hipnotycznego.Leczenie hipnozą powinnozawsze być uzupełnione innymi metodami psychoterapeutycznymi istosowane niezbyt długo ze względu na.możliwe uzależnienie siępacjenta od lekarza i hipnzzy.W większości przypadków należy po kilkuseansach hipnotycznych zastosować trening autogenny, w trakcie któregopacjent sam wywołuje u siebie stan odprężenia psychicznego.Aby opanowaćtę umiejętność, pacjent musi systematycznie ćwiczyć przez wieletygodni, początkowo pod kierunkiem personelu medycznego.Podobnekorzyści może przynieść psychoterapia treningowa, która polega nastosowaniu systematycznych planowych ćwiczeń, stopniowo coraztrudniejszych, pomagających w wygaszeniu nieprawidłowych nawyków,reakcji lub wzorców zachowania, oraz w wytworzeniu zachowaniapożądanego.Terapia ta jest określana jako terapia behawioralna.Istniejąrozmaite sposoby stosowania technik behawioralnych: ćwiczeniapozytywne, ćwiczenia odwykowe (awersyjne) , ćwiczenia negatywne,modelowanie i naśladownictwo.Integrująca (restrukturalizująca)psychoterapia systematyczna jest wskazana u pacjentżw z przewlekłyminerwicami.Dąży do uzyskania zmiany zasadniczych postaw pacjenta, coniekiedy jest równoznaczne z modyfikacją osobowości.Terapia stawiającasobie takie cele trwa zazwyczaj długo (kilka miesięcy) , wymagakilkudziesięciu spotkań terapeutycznych.Niekiedy szybszą poprawęuzyskuje się wtedy, gdy wprowadzi się także terapię grupową.Ta postaćpsychnerupii stosowana jest głównie w oddziałach stacjonarnych.Pierwszyetap wymaga nawiązania kontaktu, obejmuje-jak w psychoterapiipodtrzymującej-odreagowanie pacjenta, jego mówienie o najtrudniejszychsprawach i zagadnieniach (catharsis).Gdy rozmowa dotyczy szczególniebolesngychi drażliwych tematów czy sytuacji z życia, pacjent ma mzżnośćprzemyślenia pewnych faktów, dostrzeżenia pewnych związków,skonfrontowania własnych ocen ze zdaniem innej osoby.Wyjaśnienie idostrzeżenie głównych bodzców i sytuacji chorobotwórczych, ich związkówz życiem i cechami osobowości pacjenta oraz objawami i przebiegiemzaburzeń, interpretacja emocjonalnycwydarzeń w życiu pacjenta, jegozwiązków z ludzmi przyczynia się do tego, że pacjent stopniowo jakbywłasnym wysiłkiem dochodzi do rozumienia samego siebie, zródeł swoichtrudności i sposobów przeżywania oraz reagowania.Jest to fazawypracowania wglądu, za którą następuje faza reorientacji, polegającanazmianiestosunku pacjenta do siebie, choroby i utoczenia oraz jegopostępowania i przeżywania.Osiągnięcie takiej reorientacji stanowigłówne zadanie tego typu psychoterapii.Często psychoterapięindywidualną kojarzy się-zwłaszcza w warunkach leczenia stacjonarnego-zpsychoterapią grupową, terapią zajęciową, arteterapią, terapią ruchową,niekiedy fizykoterapią itp.Psychoterapia grupowa w warunkachambulatoryjnych jest zwykle stosowani samodzielnie.Grupy liczące 9-I Iuczestników mogą mieć charakter otwarty lub zamknięty, ich skład możebyć hetero-lub homogenny.Spotkania odbywają się najczęściej I-4 razy wtygodniu, trwają do 2 godzin, ich ogólna liczba może wynosić od 10-15do 30-40, a ich treść i charakter są zróżnicowane.Ważne odmiany topsychodrama i pedagogiczne odgrywanie ról.Polegają na odgrywaniupewnych scen przez pacjentów przy współudziale terapeutów oraz naomawianiu ich przebiegu i analizie zawartych treści, na'przykładprzeżywane w życiu konflikty, odtwarzanie układów i relacji z innymiludzmi.Podobny charakter mogą mieć scenki pantomimiczne, w którychduże znaczenie ma także przekazywanie innym przeżywanychemocji.Wszystkie wymienione formy aktywności grupowej, oprócz swojegospecyficznego działania, mogą być wykorzystane do celówpsychoterapeutycznych, jeśli ułatwiają pacjentom ujawnienie i omawianieich konfliktów, problemów i emocji, sposobów reagowania i zachowania,jeśli-poprzez proces społecznego uczenia się-sprzyjają korekcjinieodpowiednich postaw i rozwijają umiejętność rozwiązywania problemuw.Farmakoterapia.Farmakoterapia jest w praktyce niekiedy głównączy nawet jedyną metodą leczenia nerwic.Choć przyczyny takiegopostępowania lekarzy są zrozumiałe, jest ono jednak błędne.Na ogółsamym stosowaniem leków, nawet uwzględniając wykorzystanie czynnikasugestii, nie udziela się pacjentowi optymalnej, a nawet właściwejpomocy.Jednak również błędne jest twierdzenie niektórychpsychoterapeutów, że podczas stosowania psychoterapii pacjentom nienależy podawać leków.W wielu przypadkach właściwe jest kojarzeniepsycho-i farmakoterapii, ponieważ skuteczne stosowanie systematycznejpsychoterapii jest często dopiero możliwe po zmniejszeniu znacznegonasilenia cierpień, związanych z lękiem, natręctwami, zaburzeniamiwegetatywnymi i czuciowa-ruchowymi, obniżeniem nastroju, zaburzeniamisnu itp.Lekarze dyspznują obecnie bardzo dużą liczbą rozmaitych środkówfarmakologicznych, działanie których, gdy są stosowane u pacjentów zzaburzeniami nerwicowymi, ma charakter identyczny lub podobny
[ Pobierz całość w formacie PDF ]