Kurdwanowski Jan Jak wybrałem wolnoć na zachodzie i inne wspomnienia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.O polityce, oczywiście, ani słowa.Chyba, że między wierszami.Znaliśmy się od niedawna.Zanieodpowiedni dowcip w nieodpowiednim towarzystwie dostawało sięrok więzienia w trybie administracyjnym, to znaczy bez sądu, tak jaksię dostaje mandat za parkowanie samochodu w niewłaściwymmiejscu.Popularne stało się powiedzenie:Rok nie wyrok, dwa lata jak dla brata.Skutek tej ostrożności był taki, że poznawszy się, długo nic niewiedzieliśmy wzajemnie o naszej przeszłości.Niektóre osobiste sekrety wyszły na jaw w zgołanieoczekiwanych okolicznościach.Największą fabryką w Elblągu byłytzw.Zakłady Mechaniczne produkujące w wielkiej tajemnicy częściłodzi podwodnych.Oczywiście całe miasto o tym wiedziało.Krążył96taki dowcip: facet pracował w fabryce wózków dziecięcych.Jegożona była w ciąży, więc po kryjomu wynosił części.Gdy miał jużkomplet, złożył je i wyszedł mu karabin maszynowy.Otóż ZakładyMechaniczne potrzebowały lekarza, i to dobrego.Płacili tam więcejniż w służbie zdrowia.Podobno wysunięto i moją kandydaturę, choćzajmowałem się tylko leczeniem dzieci.Milczek coś napomknął otym.Po dłuższym przebieraniu, oczywiście w tajemnicy, wytypowanodoktora Michalskiego, odludka, leczącego głównie dzieci.Sam już potrzydziestce, mieszkał z ciotką o ćwierć wieku starszą, która nieodstępowała go ani na krok.Do miasta wychodzili razem.Zawszebyła obecna, nie tylko przy badaniu kobiet, ale nawet gdy matka zdzieckiem znalazła się w gabinecie.Będąc mężczyzną dośćprzystojnym (choć moim zdaniem bezbarwnym), a do tegotajemniczym, dr Michalski budził ciekawość młodszych pacjentek.Aby go wypróbować, jedna z wielbicielek planowała szybko sięrozebrać do naga w jego gabinecie pod nieobecność ciotki.Zwierzyłasię z tego swojej przyjaciółce, a ta powtórzyła mnie.Na naukowezebrania w szpitalu dr Michalski nie przychodził.Mówiono, że ciotkago nie puszczała z obawy, aby nie wpadł w oko jakiejś pielęgniarcelub na odwrót.Za to zjawiał się na najważniejszych nasiadówkach",tych na które ściany auli wykładano czerwonym suknem.Rozeszły się słuchy, iż wybór Zakładów Mechanicznych padłna doktora Michalskiego, bo on nie miał garbu".Teraz dopierowyszło na jaw, że wszyscy młodzi lekarze z uniwersyteckim stażembyli garbaci".Zaczęli się przyznawać: ten był w Armii Krajowej,tamten miał wuja w Anglii, ów krewnego w więzieniu.Jeden z nas,który znalazł się w grupie odrzutków", upierał się, że nie ma nic doukrywania, ale nikogo nie przekonał.Miałem nadzieję, że mojąkandydaturę odrzucą.Byłem jednak gotów nie przyjąć oferty, choćbyłoby to zle widziane.Gdyby w Zakładach Mechanicznych coś niewyszło tak jak trzeba przy budowie łodzi podwodnych, szybkoznalazłbym się na ławie oskarżonych o sabotaż.Do grupy młodych lekarzy należał też dr Horst, ginekolog owyglądzie niemieckiego błazna.Głowa o kształcie bilardowej kuli, ana tle różowej cery jasne brwi i rzęsy jak u albinosa, niebieskie oczy igrube, czerwone wargi.Sam krępy i dość niski, za żonę miał wysokąszatynkę, szczupłą i pokorną, głuchą na jedno ucho po zapaleniuopon mózgowych w dzieciństwie.Nieraz ją poniżał przy gościach,robiąc uwagi na temat jej słuchu i innych niedoborów.Nie tylko miałwygląd błazna, ale także jego talent, a do tego twarz jak z gumy.97Raz, pamiętam, ucałował stopę żony, przybierając przy tym wyrazekstazy i ubóstwienia.Stopniowo twarz jego przechodziła różnefazy aż do obrzydzenia i szoku, jakby zgryzł pająka między zębami.W czasie wojny Horst pracował w Warszawie u Niemców jako szofer.Często jezdził z nimi do getta.Po paru latach Horst przeniósł się doinnego miasta w Prusach Wschodnich, gdzie został dyrektoremmałego szpitala.Nie wytrwał długo na tym stanowisku.Chodziłysłuchy, że wieczorami zapraszał kumpli na libacje na strychu szpitala,po czym goście przebrani za lekarzy udawali się na oddziałginekologiczny, gdzie Horst przedstawiał ich jako specjalistów-konsultantów, i badali wybrane pacjentki.Spośród lekarzy najbardziej chyba przypadł mi do serca JasioGruzlik, specjalista od gruzlicy i błazen w jednej osobie.Wszyscyspecjalizujący się w dziedzinie gruzlicy, ci których znałem, sami mieligruzlicę w swoim życiorysie.Gdybym miał przyrównać Jasia dojakiegoś zwierzęcia, byłaby nim małpa.Ludzie, których lubiłem,zwykle mieli coś z małpy.Może małpy są najbardziej ludzkie lubnajmniej nieludzkie spośród zwierząt.Do popisowych numerówJasia należało imitowanie samochodowego klaksonu.Robił to takdobrze, że zaskoczeni przechodnie podrygiwali ze strachu.Jegożona opowiadała, że gdy się poznali, a był wtedy w podchorążówce,miał zwyczaj trąbienia" w kinie, ilekroć na ekranie ukazał sięsamochód.Jasio miał wiele popisowych numerów.Jednym z nichbyło recytowanie urywków z Trędowatej" bądz też improwizowanie �la Trędowata".Zachował mi się w pamięci jeden fragment:He, he, he.zaśmiał się hrabia po francusku.Na temat moralnych zobowiązań mężczyzn wynikających zestosunków z kobietami Jasio głosił maksymę: Towar macany należydo macanta" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy