Smith Karen Rose Ten niezwykły, wymarzony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Przynieść ci szklankę ciepłego mleka? spytał. Oczywiście.Znasz już moje obyczaje.A przy okazji skończ szarlotkę.Wlodówce jest jeszcze kilka kawałków.Albo wiesz co, położę Amandę i jeśli onaszybko zaśnie, to przyjdę na dół.Możemy posiedzieć sobie w saloniku.Ta propozycja poruszyła Slade a.Zaczynał się nowy etap w ich stosunkach.Gdy po kilkunastu minutach Emily zeszła na dół, zastała Slade a na kanapiew saloniku.Na niskim stole przed nim stały dwa kubki.Jeden z kawą dla niego,drugi z dość jeszcze ciepłym mlekiem dla niej.Emily zajęła miejsce obokSlade a.Blisko, bliżej niż kiedykolwiek przedtem. O czym myślisz? spytał. O tym, że to był dla mnie specjalny dzień. Dla nas obojga był specjalny poprawił. Myślę, że ty i ja nie tylkoporozumieliśmy się, ale wiele sobie uświadomiliśmy.Już chyba nie traktujeszmnie jak obcego intruza? Nie.Ale szczerze się przyznam, że nie wiem, czego pragnę odparłaenigmatycznie. W ciągu roku moje życie radykalnie się zmieniło. A ja sądzę, że w głębi duszy wiesz doskonale, czego chcesz. To są raczej marzenia.Czy i ty czasami nie marzysz? Nad marzenia przedkładam rzeczywistość.Chwytam w garść to, co mogępochwycić.A nie ułudę. A ja. urwała. Czy chciałbyś. Głos jej zawisł.Slade milczał.Wreszcie Emily wykrztusiła: Pocałuj mnie.W ułamku sekundy znalazła się w ramionach Slade a.Był to chyba najwspanialszy i najdłuższy pocałunek w jej życiu.Ale wpewnej chwili przyszła jej do głowy straszna myśl i oderwała usta od jegowarg.Przecież ona inwestuje uczucia w nieodpowiednim mężczyznie.PoBożym Narodzeniu Slade zniknie i zostawi ją z bagażem nie nasyconychnadziei i nie spełnionych marzeń.Po co jej to? Co się stało, Emily? Puść mnie! Znowu będziesz udawała, że nic się nie stało? Stało się.Nawet zbyt wiele.Ale my jesteśmy zbyt różni.Ludzie mówią otakich: niekompatybilni. Różni tak, niekompatybilni nie.Wręcz odwrotnie.Plus i minus.Przyciągamy się jak dwa przeciwne bieguny. Może.Może do ciebie przyciągnęło mnie to, że byłeś w tylu miejscach, wtylu stanach, widziałeś świat.Ja znam tylko Billings.Ale jest inna sprawa: janigdy, ale to nigdy nie pozwoliłabym sobie na.przygodę.Tak zostałamwychowana. Rozumiem.Innymi słowy chciałabyś poznać moje intencje, nim.Chceszwiedzieć, czy są poważne i dokąd to prowadzi? Szczerze przyznam, że jeszcze nie jestem gotowa na czyjekolwiekpoważne intencje.Nie jestem gotowa na nic, co mogłoby skomplikować miżycie, życie moich dzieci, czy narazić ranczo.Chcę jednak powiedzieć, Slade,że mam serce otwarte dla dobrego przyjaciela. Nie sądzę, by kobieta i mężczyzna mogli pozostawać tylko przyjaciółmi,jeśli wokół nich powstaje aura.nazwijmy ją emocjonalną.Niemniej możemyspróbować, jeśli tego chcesz. Tego chcę.I na tej deklaracji Emily zakończyli rozmowę wieczoru ZwiętaDziękczynienia.W sobotę rano sala parafialna przy kościele była pełna.Emily po razpierwszy pokazała się publicznie z Amandą.Natychmiast otoczyła ją gromadkaznajomych i sąsiadek, pragnących obejrzeć dziecko i pogratulować matce.Wszyscy już słyszeli o porodzie w furgonetce, a także o przygodnymmężczyznie, który odebrał poród.Aż dziw, że w tak odludnych miejscachwiadomości rozchodzą się tak szybko.Kobiety dopytywały ją także o owegotajemniczego mężczyznę, ale nagle zamilkły, gdy do Emily dołączyli Slade iMark z półmiskami wypieków na kiermasz.Slade widział dziesiątki wpatrzonych weń oczu, uchylił więc grzeczniekapelusza i paroma równie grzecznymi słowami powitał panie, wyrażającradość z ich spotkania.W spojrzeniu, jakim obrzucał zgromadzenie, łatwo byłozauważyć nutkę ironicznego rozbawienia.Zdawał sobie sprawę, że wywołałsensację swoim przyjściem.Spytał Emily, co ma zrobić z półmiskami i poszedłodstawić je tam, gdzie mu wskazała. A więc to prawda odezwała się jedna z kobiet. Nie rozumiem, co pani chce powiedzieć rzekła spokojnie Emily.Prawdą jest, że dzięki dobremu zrządzeniu losu pan Colebum był u mnie naranczu, gdy zaczął się poród.Amanda jemu zawdzięcza życie.Pan Colebumpozostanie na ranczu jako pomoc, dopóki ja nie będę mogła wszystkiemupodołać.Są jeszcze jakieś pytania?Tymi słowami zawstydziła grono pań, które pospiesznie rozeszły się doswoich zajęć.Została tylko Grace Harrison, która z mężem i córką mieszkała naranczu graniczącym z ranczem Emily. A gdzie ten Coleburn śpi? spytała. W dawnym pokoju ojca odparła bez namysłu. I widać, że Mark go bardzo lubi zauważyła z przekąsem Grace. Bardzo. Ale ten Coleburn nie zostanie długo? Grace należała do najbardziejciekawskich kobiet. Nie, nie zostanie.I nie ma więcej o czym mówić stwierdziła zimnymtonem Emily.Grace odeszła, przyłączając się do grupki kobiet, które nieustannie zerkałyto na Slade a, to na Emily, wymieniając uśmieszki i uwagi. Czy one widzą we mnie diabła, którego należy czym prędzej przepędzić? spytał Slade, który podszedł do Emily. To wcale nie jest śmieszne.Wstrętne babska.Chodzmy stąd. Z miłą chęcią.Znajdę tylko Marka i spotkamy się przy drzwiach.Emily spojrzała na śpiącą Amandę. Wszystko będzie w porządku, maleńka! zapewniła córeczkę.I przez całą drogę do domu powtarzała sobie, że wszystko będzie wporządku.ROZDZIAA SZ�STYNa niespełna dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem Slade jak zwyklewrócił w południe do domu na lunch, bardziej zmęczony niż zwykle poporannym oporządzaniu zwierząt.W kuchni pachniało świeżymi wypiekami.Emily, odwrócona plecami, cośmieszała w garnku na piecu.Od wizyty w parafialnej sali wydawała się nieswoja.Była też bardzoostrożna, by nie nastąpiło zbliżenie ze Slade em.Unikała poważnych rozmów inie reagowała na żadne próby nawiązania bliższego kontaktu ze swoimpracownikiem.Slade domyślał się, że Emily ciąży to, że jest przedmiotem plotekmiejscowych kobiet. Coś wspaniale pachnie powiedział, odwieszając kurtkę i kapelusz. Piekę dziś budyń chlebowy pochwaliła się, obracając głowę w kierunkuSlade a. Wyjdzie z pieca lada chwila.Aha, jest do ciebie list, leży na stole.Usiadł i długo obracał w dłoniach kopertę.Na odwrocie wypisany byłniedbale adres nadawcy: John Morgan, Denver.Slade bał się tego, czego możesię dowiedzieć, wreszcie jednak rozdarł kopertę i zaczął czytać.Po chwiliwykrzyknął do Emily: Słuchaj! Ten człowiek, niejaki John Morgan, pisze, że przed trzydziestomalaty adoptowali z żoną chłopca z sierocińca, Huntera Coleburna.Mieszkalinajpierw w Tuscon, potem w Billings, a teraz są w Denver.Hunter żyje! Jestprawnikiem specjalizującym się w prawie korporacyjnym.Teraz nie ma go wkraju.Ta informacja zawisła między nimi niby grozna czarna chmura. I jedziesz do Denver? spytała stłumionym, na pozór obojętnym głosem.Slade długo się zastanawiał.Do świąt zostały jeszcze dwa tygodnie.Bydło ikonie wymagają opieki.Zapowiadane są śniegi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy