[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.12 Król zburzył także ołtarze znajdujące się nadachu piętrowego budynku Achaza, które wystawili królowie judzcy; oraz ołtarze, którewystawił Menasze na obu dziedzińcach Domu WIEKUISTEGO; strącił je, a ich zglisz-cza rzucił do doliny kidrońskiej.13 Król zanieczyścił też wyżyny, położone po wschodniejstronie Jeruszalaim, na południe od góry zgorszenia *, które dla Astarty ohydy Cydoń-czyków, Kemosza ohydy Moabitów i dla Milkoma wstrętnego bożka Ammonitów, zbu-dował król israelski Salomon.14 Skruszył posągi, ściął astarty oraz zapełnił ich miejsceludzkimi kośćmi.15 Ale i ołtarz w Betel wyżynę wzniesioną przez Jerobeama, syna Ne-bata, który doprowadził Israela do grzechu i ten ołtarz zburzył wraz z wyżyną; spalił wy-żynę, starł ją w proch i spalił również astartę.16 A kiedy Jozjasz się odwrócił, spostrzegłgroby, które się znajdowały na górze; więc posłał i kazał zabrać kości z grobów oraz spa-lił je na ołtarzu; zanieczyścił go, według słowa WIEKUISTEGO, które zapowiedział ówBoży mąż, zwiastujący te rzeczy.17 Potem się zapytał: Co to za pomnik, który tu widzę?A ludzie z miasta mu odpowiedzieli: To grobowiec Bożego męża, co przybył z Judy orazzapowiedział te rzeczy, które spełniłeś nad ołtarzem w Betel.18 Więc rzekł: Zostawciego! Niechaj nikt nie poruszy jego kości! Tak zachowali te kości, wraz z kośćmi proroka,który przybył z Szomronu.19 Nadto Jozjasz usunął wszystkie przybytki wyżyn, znajdującesię w miastach Szomronu, które wznieśli królowie israelscy dla jątrzenia WIEKUISTE-GO, i postąpił z nimi zupełnie tak, jak zrobił w Betel.20 Wyrżnął też na ołtarzach wszyst-kich znajdujących się tam kapłanów wyżyn oraz spalił na nich ludzkie kości.Potem wróciłdo Jeruszalaim.21 I król rozkazał całemu ludowi, mówiąc: Obchodzcie Paschę na cześćWIEKUISTEGO, waszego Boga, jak napisano w Zwoju Przymierza.22 Bowiem od czasusędziów, którzy sądzili Israela oraz po wszystkie czasy królów israelskich i królów judz-kich, nie obchodzono podobnej do tej Paschy.23 Dopiero osiemnastego roku króla Jozja-sza, w Jeruszalaim, obchodzono Paschę na cześć WIEKUISTEGO.24 Potem Jozjaszwytępił wieszczbiarzy, znachorów, bożki domowe, bałwany oraz wszystkie ohydy, któresię ukazały na ziemi judzkiej i w Jeruszalaim; aby utwierdzić słowa Prawa, napisane wtym zwoju, który odnalazł kapłan Chilkia w Przybytku WIEKUISTEGO.25 Nie było przednim podobnego do niego króla, który by całym sercem, całą duszą oraz ze wszystkich sił,tak nawrócił się do WIEKUISTEGO, ściśle według Prawa Mojżesza; a i po nim nie po-wstał do niego podobny.26 Jednak WIEKUISTY nie odwrócił się od zapalczywości wiel-kiego Swego gniewu, ponieważ zapłonął gniewem przeciwko Judzie, z powodu wszyst-kich prowokacji, którymi Go jątrzył Menasze.27 I WIEKUISTY powiedział: Także Judęusunę sprzed Mojego oblicza, jak usunąłem Israela; porzucę to miasto, które wybrałem Jeruszalaim i Przybytek, o którym powiedziałem, że tam będzie Moje Imię.28 A co do in-nych spraw Jozjasza oraz wszystkiego, czego dokonał, to przecież spisano w KsiędzeDziejów Królów Judzkich.29Za jego czasów, nad rzekę Frat *, przeciwko królowi asyryjskiemu wyruszył faraon Ne-cho ** władca Micraimu.Więc król Jozjasz wyciągnął na jego spotkanie, ale ten, kiedygo tylko ujrzał, zabił go w Megiddo.30 Zaś gdy umierał, jego słudzy uprowadzili go z Me-giddo, sprowadzili do Jeruszalaim i pochowali go w jego grobie.A ludność kraju wzięłaJoachaza *, syna Jozjasza, pomazali go i zamiast jego ojca ogłosili go królem.31 Jo-achaz, gdy objął rzady, miał dwadzieścia trzy lata, a panował trzy miesiące w Jeruszala-im.Zaś imię jego matki to Chamutal, córka Jeremjasza z Libny.32 A czynił to, co byłoniegodziwym w oczach WIEKUISTEGO, tak jak to czynili jego przodkowie.33 Potem, wRyble *, w krainie Chamath, uwięził go faraon Necho, aby już nie panował w Jeruszalaim,oraz nałożył na kraj grzywnę w wysokości stu talentów srebra i jednego talentu złota.34 Ifaraon Necho ogłosił królem Eljakima, syna Jozjasza, zamiast jego ojca Jozjasza orazzmienił jego imię na Jojakim; zaś Joachaza zabrał, więc przybył on do Micraimu i tamumarł.35 Jojakim wydał faraonowi srebro i złoto.Musiał jednak oszacować kraj, by do-starczyć żądanych przez faraona pieniędzy.Stosownie do każdego oszacowania pobrałsrebro i złoto od ludności kraju, by je oddać faraonowi.36Jojakim, gdy objął rządy, miał dwadzieścia pięć lat, a panował w Jeruszalaim jedena-ście lat.Zaś imię jego matki to Zebuda, córka Pedaji z Rumy.37 Lecz czynił to, co byłoniegodziwym w oczach WIEKUISTEGO; zupełnie tak, jak czynili jego przodkowie.*23,4 spolszczone: Cedronu*23,5 zakonników ubranych na czarno*23,7 lub kotary*23,11 budynek po zachodniej stronie Przybytku, zajęty przez nadzorcę dziedzińców.*23,13 chodzi o górę Oliwną; patrz: 1 Królów 11,7*23,29 spolszczone: Eufrat**23,29 faraon Necho II, po egipsku Neku, syn i następca Psametycha, panujący w latach 609 594 p.n.e.*23,30 także: Jehoachaza*23,33 nad Orontem; pózniej główna kwatera Nabukadnecara.24.Za jego dni nadciągnął król babiloński Nabukadnecar * i Jojakim na trzy lata zo-stał jego lennikiem; jednak potem znowu od niego się wyrwał.2 Wtedy WIEKUISTY wy-słał na niego hufce Kasejczyków *, hufce Aramejczyków, hufce Moabitów i hufce Ammo-nitów; wysłał je przeciw Judzie, aby go zniszczyli, według słowa WIEKUISTEGO, którewypowiedział przez swoje sługi - proroków.3 Przypadło to na Judę tylko z wypowiedziWIEKUISTEGO, by go usunąć sprzed Swojego oblicza z powodu grzechu Menasy orazwszystkiego, co uczynił
[ Pobierz całość w formacie PDF ]