§ Gaskin Catherine Obietnice

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I proszę pilnować panienki Alice, pani Pollock - powiedziała niania.-Jest taka podniecona, gdy tylko dopuścić ją dodzieci.Któregoś dnia podczas spaceru brzegiem morza, nagle wyrwała mi ich obu z rąk i zaczęła hasać po wodzie.Byli cali mokrzy.Wszyscy.Nie mieli kostiumów kąpielowych ani nic na zmianę.Stała tam i śmiała się, a faleprzewalały się wokół nich.Musiałam wejść po kolana w wodę, by ich wyciągnąć.Też przemokłam.Aatwozapomnieć, pani Pollock, że ona nie jest.cóż, nie jest w pełni odpowiedzialna.Alice oczywiście bardzo chłopcówkocha.Czasami myślę, że ona tęskni za własnym dzieckiem.Biedna owieczka, nigdy go nie będzie miała.Lally szła brzegiem z dwójką chłopców i Alice, a błaganie Margaret powracało do niej z każdym uderzeniem fal opiasek.Margaret prosiła ją o wybaczenie, ale to nie tak łatwo.Mogła tylko próbować ze względu na Czarnego Jacka.Patrzyła na roześmianych chłopców, trzymających Alice za ręce, widziała uszczęśliwioną twarz młodszej siostry iwiedziała jak uradowany będzie ojciec, gdy Alice opowie mu o przyjemnościach spaceru, nazwie tych, którychspotkali na plaży, pokaże muszle, które znalezli.Czarny Jack miał rację.To byłoby samolubne trzymać te dzieci zdala od siebie, odmówić Alice radosnego doświadczenia zabawy z obydwoma siostrzeńcami, poznania nowegodzidziusia.Byłoby samolubne odmawiać Czarnemu Jackowi pociechy płynącej z pojednania jej i Margaret.Niemogła wątpić, że brakowało mu Jona, ale ojciec doświadczył łaski przebaczenia Margaret, podczas gdy ona mogłatylko udawać.Zawrócili, gdy cienie zaczęły się wydłużać, a w powietrze przeniknął lekki chłód.W wielkim domu, który Brocknazywał domkiem, włączono światła.Niemowlę zabrano już do pokoju dziecinnego, a niania Dunstable czekała naćhłop-249ców z kolacją i kąpielą.Czarny Jack i Edith siedzieli z Margaret na werandzie.Służący wniósł tacę z drinkami.Nawidok Lally i całej gromadki Czarny Jack poderwał się z miejsca i wyszedł im naprzeciw.Przygarnął obu chłopcówi po kolei podniósł każdego wysoko w górę.- Sir John - dobiegł ich głos niani - nie powinien ich pan rozbawiać, kiedy muszą się uspokoić przed kolacją i kąpielą.Tak, byłoby samolubne odmówić im tego, czego wszyscy pragnęli, podsumowała w myśli Lally.Pochyliła się więcnad Margaret, która na jej widok wyprostowała się i usiadła.Lally pocałowała ją delikatnie w czoło.- Mam nadzieję, że się troszkę zdrzemnęłaś, kiedy nas nie było.- Czarny Jack uśmiechnął się, a Margaret odwróciłado niej promienną twarz.- Nie.ale jestem pewna, że będę spać dziś w nocy.Ojcze, dasz mi drinka? Dobre, wytrawne martini.Czarny Jackmieszał drinki dla nich wszystkich.Siedzieli w ciemniejącym zmierzchu, dopóki światła samochodu Bracka nie bły-snęły między drzewami.Był to znak dla Czarnego Jacka, by przygotować jeszcze jednego drinka.Brock najpierwpocałował na powitanie żonę, a potem przyjął chłodną szklankę z ręki teścia.Jest hojnym i gościnnym gospodarzem, myślała Lally.Wiedziała, że Brock wydawał nie kończące się przyjęcia,ponieważ Margaret kochała być wśród ludzi, tańczyć, rozmawiać.Cieszył się, kiedy dobrze się bawiła, ale widaćbyło, że najbardziej lubi chwile, gdy Margaret była cicha i w spokojny sposób zadowolona.Ciemność zapadałarównomiernie.Brzęczały cykady.Czas pójść na górę i przebrać się do kolacji.Odwracając się, Lally poczuła nasobie wzrok Bracka, baczny, prawie pytający.Czy on także czekał na jej ostateczny gest przebaczenia wobecMargaret? Wstała szybko.- Zajrzę tylko do chłopców.Zobaczę, czy wszystko.Brock także się podniósł.- Pójdę z tobą, Lally; Muszę uściskać chłopaków na dobranoc.I mojego nowego maluszka, jeśli niania mi pozwoli.Wchodził po szerokich schodach, nadal trzymając szklankę z drinkiem.Dotarli na piętro, gdzie mieściły się pokojedzieci.Ręka Bracka dotknęła lekko dłoni Lally.- Dziękuję, że spędziłaś u nas lato, Lally.To wiele dla mnie znaczy.Margaret jest szczęśliwa, mając cię tutaj.- Nagleodwrócił ją twarzą do siebie.- Nie musisz mi mówić, że nie było ci łatwo osłaniać Margaret.Jesteś dla mnie bardzoważna, Lally.- Jego uścisk się rozluznił.- Spróbuj przyjechać za rok, dobrze? Nawet, jeśli miałoby to być tylko poto, by sprawić mi przyjemność.Wyjeżdżali następnego dnia.W pokojach stały zapakowane kufry.Lato się skończyło, pomyślała Lally.Znówbędzie wolna.- Zrobiłabym prawie wszystko, by sprawić ci przyjemność, Brock - powiedziała.- Ale nie wiem, czy będę mogłapoświęcić wszystkie wakacje do końca moich dni.Także prowadzę interes.Skinął głową.- Wiem.Ty i ja zawsze będziemy pracować, prawda? Ale trochę odpoczynku i zabawy nie może zaszkodzić.250- Podejrzewam, że podchodzę do życia zbyt poważnie - odparła.- Nie bardzo chyba umiem się bawić.Nie w sposóbogólnie przyjęty.- Przypomniało jej się, że nie zobaczy Bracka przez długi czas.- Ty.Ty także jesteś dla mniebardzo ważny, Brock - dodała, bo nagle powiedzenie tego wydało się jej bardzo istotne.Nagrodził ją uśmiechem.Byli już przy drzwiach dziecinnego pokoju.Brock skierował się prosto do dużej łazienki,gdzie obaj chłopcy brali razem kąpiel.Przez następne piętnaście minut z zapałem bawił się z nimi łódkami, pomagałim się wytrzeć, wciągał na nich piżamy.- Słuchajcie, panowie - oświadczył w końcu.- Będziecie musieli nauczyć się robić to sami.Niedługo już będzieciemieli we mnie lokaja.David uznał, że to bardzo śmieszne.Nie rozumiał, kim jest lokaj, ale lubił, gdy Brock się z nim droczył.Podobało musię, że Brock nie poszedł od razu do nowego dziecka.Dla Davida bowiem stał się ojcem, którego chłopczyk nie mógłpamiętać, �rock zabrał dzieci do umeblowanego z prostotą białego pokoju, który służył im za sypialnię.Oknowychodziło na cieśninę.Na wodzie poruszały się światła zakotwiczonych jachtów.Po drugiej stronie zatokibłyszczały okna domu, w którym najwyrazniej odbywało się właśnie przyjęcie.Z lekką nocną bryzą dobiegły ichniepewne, nikłe dzwięki saksofonu.Brock nagle zaczął się śpieszyć i oddał chłopców w ręce niani.Na krótko wszedłdo pokoju, gdzie w kołysce spał jego maleńki syn.Lally rozumiała nagły pośpiech przyjaciela.Nadchodziła pora,kiedy Margaret stawała się nerwowa.Zapewne usłyszy odległe dzwięki saksofonu w letnią noc.Jej wciąż jeszczesłabe ciało może zapragnąć tańca.Brock musiał być przy niej.Lally patrzyła, jak odchodzi.Była zadowolona, że jutro odpływają.Czasem czuła się zakłopotana będąc świadkiemintensywności uczuć Bracka, Znała bowiem dobrze nienasyconą żądzę ruchu, towarzystwa, muzyki i alkoholu, którąodznaczała się Margaret.Tak jakby kręciła się i kręciła bez końca, szukając zatracenia, próbując zapomniećwrześniową deszczową noc w Neatherby.To pierwsze lato stworzyło wzór na przyszłość.Alice niecierpliwie wyczekiwała corocznego wyjazdu.Kiedy tylkośnieg tajał na wrzosowiskach Yorkshire, zaczynała mówić o wybrzeżu, plaży, słońcu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy