[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najwyraźniej to, że po drodze rujnuje życie lekarzom, zupełniego nie obchodziło.Wzrok Craiga przeniósł się na arystokratyczny profil Bing-hama, gdy adwokat ze skupieniem śledził procedurę wyłaniania przysięgłych.Miał lekko zakrzywiony nos z wysokim garbkiem, całkiem podobny do nosa Fasano, chociaż nadającywłaścicielowi zgoła odmienny wyraz.Kiedy Fasano spoglądałna świat spod ciemnych krzaczastych brwi, jego organ powonienia częściowo maskował okrutny, wykrzywiający wargi uśmieszek, natomiast Bingham nieco zadzierał swój nos, tyleż dosłownie, co w przenośni, patrząc na otaczających goludzi z, jak można by przypuszczać, lekką pogardą.Fasanomiał pełne wargi, które często oblizywał podczas przemów,Bingham - wąskie i proste, a gdy rozmawiał, nigdy nie wystawiał nawet koniuszka języka.W sumie Bingham uosabiałdojrzałego „bostońskiego bramina"*, a Fasano był połączeniem* Członek najstarszych rodów miasta, stworzony do duchowego, intelektualnego i kulturalnego przywództwa; żartobliwy termin stworzony przez amerykańskiego pisarza O.W.Holmesa w latach 80.XIX w.71chłystkowatego podwórkowego błazna i napastliwego chama.Początkowo Craig był zadowolony z tego kontrastu charakterów, ale teraz, patrząc na przyszłych przysięgłych, nie potrafiłnie zadać sobie w duszy pytania, czy brat łata Tony nie wydasię sympatyczniejszy i nie przemówi silniej do serca i rozumuławy.Nowa troska spotęgowała niepokój Craiga.A starych nie ubywało.Bingham mógł go uspokajać rano,w południe i wieczór, że nie jest tak źle, jak się wydaje, aleCraig widział, co się dzieje.Co szczególnie istotne, trybunałstanu Massachusetts po zapoznaniu się z zeznaniami orzekł,że zgromadzono na tyle wystarczający, udokumentowanymateriał dowodowy świadczący o ewentualnym zaniedbaniu,że powinien go ocenić sąd.W związku z tym trybunał zwolniłpowoda, Jordana Stanhope'a, od złożenia kaucji.Dzień, w którym Craig dowiedział się o tej decyzji, byłnajczarniejszym dniem przed rozprawą i chociaż nie zdradziłtego nikomu, po raz pierwszy w życiu zaświtała mu w głowiemyśl o samobójstwie.Rzecz jasna Bingham podsunął mu tosamo lekarstwo, którym faszerował go od początku, to znaczyoświadczył, że nie powinien się przejmować tak drobną porażką.Ale jak Craig miał się nie przejmować, skoro orzeczenie wydalisędzia, prawnik i jego kolega po fachu, lekarz? To nie byli nie-dorobieni maturzyści ani bezmózdzy robole, to byli zawodowcyi fakt, że uznali, że nie dopełnił standardów opieki lekarskiej,był druzgocącym ciosem.Honor Craiga i jego dobre mniemanieo sobie ucierpiały.Praktycznie poświęcił całe życie na zostaniemożliwie najlepszym lekarzem i udało mu się to, jak świadczyłyznakomite oceny na akademii medycznej, znakomite opiniepodczas rezydentury w najbardziej szanowanych instytucjachkraju i nie tak dawna oferta wspólnej praktyki od szanowanegoi szeroko znanego klinicysty.Tymczasem oto trójca zawodowców uznaje go winnym czynu niedozwolonego.W jednej chwili cały jego szacunek do samego siebie i całe poczucie własnejwartości zostały podważone i zawisły na włosku.Poza orzeczeniem trybunału również inne wydarzeniapołożyły się cieniem na jego życiu.Na samym początku, jeszcze zanim zakończono przesłuchanie informacyjne, Bingham 72z całą mocą doradzał Craigowi, że powinien za wszelką cenę dążyć do pogodzenia się z żoną, zrezygnować ze śródmiejskiego,rekreacyjnego (określenie Binghama) mieszkania i powrócić do Newton, na łono rodziny.Bingham był zdecydowanie przekonany, że stosunkowo świeży, godny sybaryty (kolejnyepitet autorstwa Binghama) styl życia jego klienta nie wzbudzi entuzjazmu ławy przysięgłych.Craig wysłuchał rad osoby doświadczonej, chociaż zżymał się na ubezwłasnowolnienie,które się z tym wiązało, i wypełnił zalecenia co do joty.Byłwdzięczny Alexis, że okazała gotowość przyjęcia go z powrotem - chociaż nie obyło się bez relegowania marnotrawnego małżonka na kanapę pokoju gościnnego - i łaskawie udzieliławsparcia, czego dowodem była jej obecność tu i teraz, wśródpubliczności.Craig odruchowo wykręcił głowę i napotkał wzrokAlexis.Pracowała jako psycholog w szpitalu Boston Memoriali w sądzie pojawiła się ubrana jak do pracy, w białej bluzeczce i niebieskim zapinanym na guziki sweterku.Craig zdobyłsię na wysilony uśmiech i odebrał taki sam grymas.Z powrotem skupił uwagę na formowaniu ławy przysięg­łych.Sędzia akurat strofował fatalnie ubranego księgowego,który wymigiwał się od proponowanego obowiązku, utrzymując, że jego klienci nie poradzą sobie bez niego podczas tygodnia procesu.Tyle zdaniem sędziego miało zająć doprowadzeniesprawy do końca, zważywszy na listę świadków zgłoszonychprzede wszystkim przez stronę powodową.Sędzia Davidsonz bezlitosną szczerością oświadczył zapracowanemu księgowemu, co myśli o jego poczuciu obywatelskiej odpowiedzialności, ale w końcu odesłał go do spragnionych jego buchalteryjnejwiedzy klientów.Wezwano i zaprzysiężono kolejnego kandydata; procedura potoczyła się dalej.Dzięki wspaniałomyślności Alexis, którą Craig przypisywałw pierwszym rzędzie jej dojrzałości, a w drugim jej zawodowemu treningowi, podczas ostatnich ośmiu miesięcy sytuacja w domu układała się całkiem nieźle.Craig wiedział, że byłabynie do zniesienia, gdyby Alexis postanowiła zachowywać siętak, jak zapewne on by się zachował, gdyby role były odwrócone.Ze swojego obecnego miejsca obserwacyjnego dostrzegał, 73że jego tak zwane „przebudzenie" było młodzieńczą próbą przyodziania się w szaty, które zupełnie do niego nie pasowały.Urodził się po to, aby być lekarzem, los powołał go do niesieniapomocy innym, nie po to, by nurzał się w rozkoszach życiatowarzyskiego, spozierając z góry na resztę świata.Pierwszystetoskop otrzymał, kiedy miał cztery lata, od zbzikowanejna punkcie synka matki, i pamiętał, jak osłuchiwał nim jąi starszego brata, z wcześnie rozwiniętą powagą, zwiastującąjego talent klinicysty.Chociaż w college'u i podczas pierwszychlat nauki miał wrażenie, że jest mu pisana kariera naukowa,później zdał sobie sprawę, iż ma wrodzony talent diagnosty,i to dzięki niemu zyskał uznanie przełożonych i odczuł satysfakcję z własnych dokonań.Jeszcze przed opuszczeniem bram akademii medycznej wiedział, że jest zainteresowanym pracąnaukową klinicystą, nie odwrotnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl