[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Z każdym dniem będępłakać coraz mniej.Gniew będzie słabnąć.Będę się uśmiechać.Będękochać.Znów będę jezdzić.PodziękowaniaAle najpierw muszę ci to powiedzieć.Tobie.Osobie, która to czyta.Przestań się rozglądać.Mówię do ciebie.Och, daj spokój z tym uśmiechem.Przyleciałem do Nowego Jorku, skończyłem pracę nad pierwszymszkicem tej powieści i nareszcie zrobiłem sobie przerwę.Miałemokazję się wyrwać i obejrzałem nowy musical Kolor purpury wBroadway Theater.Na rogu Broadway Street i Pięćdziesiątej Trzeciej,w samym sercu Times Square.To było wstrząsające.Człowieku,musisz to zobaczyć, kiedy tylko wybierzesz się do starego dobregoNew York City.To jest, mój przyjacielu, prawdziwy teatr.Pojawiłemsię tu, żeby dokończyć tę książkę i.no tak.racja.miałem mówić otej powieści, którą właśnie trzymasz.ojej.ale jestem takpodekscytowany Kolorem purpury.no cóż, to było dla mnie coświelkiego, ponieważ gonił mnie termin i byłem przykuty do komputerajak ten brat z Gotowych na wszystko.Jestem oszołomiony.Wyszedłem z teatru i nie mogę się otrząsnąć zpodziwu dla poruszającej gry LeChanze, wciąż rozprawiam o tym, jakFelicia P Fields i Kingsley Leggs, i Elisabeth Withers-Mendes.Brandon Victor Dixon.Krisha Marcano.Renee Elise Goldsberry.psiakrew, cala obsada była tak wstrząsająca, że kiedy opadła kurtyna,przez Nowy Jork powinien chyba przejść wstrząs o sile dziewięciustopni.Byli niesamowici.Publiczność obdarzyła ich zachwytem, a onidali miastu tyle energii, że wystarczyłoby, aby napędzać metro przeznajbliższe pół roku.To był prawdziwy musical, przyjacielu.Niemogłem po nim zasnąć.Zjadłem kolację na Pięćdziesiątej Siódmej isiedziałem do czwartej nad ranem, oglądając na DVD Never 2 Big.Teraz jest dziewiąta rano, a Keyshia Cole idzie u mnie na całyregulator, jakbym tu prowadził jakiś klub.Jej płyta The Way It Istrzęsie tym hotelem.Jest tak gorąca, że za moim oknem topnieje śnieg.A poza tym.muszę się pospieszyć, żeby zbiec na dół do siłowni itrochę poćwiczyć.(Wybuch śmiechu).To jest wytwór wyobrazni.Pomysł napisania Wyścigu z przeznaczeniem narodził się podczaskursu kreatywnego pisania, w którym brałem udział na Uniwersytecie2Kalifornijskim w Los Angeles.IBWA dało mi możliwośćdoskonalenia warsztatu w ramach stypendium SEED3.Zresztą zadaniebyło proste.Należało stworzyć pięć wyjściowych wątków, coś, comogłoby przykuć uwagę czytelnika.Wątek wyjściowy wyrażony wpierwszych słowach, jakie wypowiada Keith, znalazł głębokioddzwięk u bardzo zróżnicowanej grupy uczestników kursu. Kolorpurpury" był wolny od ograniczeń.Chodzi mi o to, że aktorzybyli wolni od ograniczeń.Scenariusz.cholera.Muzyka.po dwakroćcholera.Struktura akcji.jak powiedziałaby nieżyjąca wielka EshterRolle.cholera, cholera, cholera! No i nigdy nie widziałem tyluuśmiechniętych twarzy, tylu łez i śmiechu i tylu zachwyconych ludzi zchusteczkami w dłoniach.Ii.aha.miało być o mojej książce.Powiedziałem, że jestem oszołomiony.Z przyjemnością zobaczyłeminteligentny spektakl w dobrze napisanej i wiernej oryginałowiadaptacji, nieskażony tanimi sztuczkami i głupią gadaniną.Był wartpieniędzy, jakie zapłaciłem za bilet.Kurs, w którym brałem udział na Uniwersytecie Kalifornijskim,odbył się siedem, może osiem lat temu.Podążając za wyjściowymwątkiem, napisałem około stu stron, ale nie czułem rozwoju akcji.Uważałem, że jest zbyt.zbyt.piękna.A przez to może się okazaćnudna.Wyrzuciłem więc przynajmniej siedemdziesiąt stron.Potrzebuję determinacji, wsparcia i zawziętości, które trzymają mójtyłek na krześle.Muszę postawić sobie wyzwanie.Tamta wyjściowascena, która rozgrywa się w Starbucksie, zawsze stanowiła punktwyjścia.Billie zmieniała się z biegiem lat.Zmieniał się jej charakter,kiedy szukałem odpowiedniej temperatury dla tej postaci.Było wielewersji Billie.Ta wspaniała bohaterka ewoluowała odInternational Black Writers and Artists - Międzynarodowe Stowarzyszenie Czarnoskórych Pisarzy i Artystów.Students Educating Each Other About Discrimination - Program Wzajemnej Edukacji Studentów na temat Dyskryminacji.pielęgniarki, która pracowała z Debrą DuBois, do jeżdżącej na ducatipiosenkarki, barmanki, stewardesy i nauczycielki.Na początku byłaczęścią historii, która miała być opowiadana z kilku różnych punktówwidzenia, i miała dwie siostry, Frankie i Tommie.(O ile dobrzepamiętam, postać Billie została usunięta z powieści Naughty or Nice,ponieważ jej wątek był zbyt skomplikowany i zbyt mroczny jak naksiążkę utrzymaną w tak świątecznym klimacie.Powstała postać Liwy,która zajęła miejsce Billie i znakomicie się wywiązała).W pewnymmomencie Billie była właścicielką niewielkiego domu, ale zmieniłemto, każąc jej wynajmować pokój.W pierwotnym stustronicowymszkicu pojawiła się piętnastoletnia dziewczynka imieniem Melanie,która mieszkała tuż obok Billie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]