[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La fakto mem, ke li kura¸is pre-feri alian virinon ol ÿin, ÿajnis al ÿi krimo, vokanta ven¸on.Koncerne Ligian, ÿi malamis ÿin de la unua momento, en kiuÿin maltrankviligis la beleco de tiu norda lilio.Petronius, kiuparolis pri ÿiaj tro mallar¸aj koksoj, povis sugestii, kion livolis, al la cezaro, sed ne al la aûgustino.La sperta Poppæa dela unua rigardo komprenis, ke en tuta Romo Ligia sola povaskun ÿi konkuri, kaj eç venki ÿin.Kaj de tiu momento ÿi îurisal la knabino pereon. Sinjoro, ÿi diris, ven¸u nian infanon! Rapidu! kriis Chilo, rapidu! alie Vinicius kaÿos ÿin.Mi montros la domon, kien ili revenis post la brulo. Mi donos al vi dek soldatojn kaj iru tuj, diris Tigel-linus. Sinjoro! vi ne vidis Croton en la manoj de Ursus: se vidonos al mi kvindek soldatojn, mi montros nur de malprok-sime la domon.Sed se vi ne malliberigos samtempe Vinici-uson, mi pereos.Tigellinus rigardis Neron. Çu ne estus bone, ho dia, fini kune kun la onklo kaj kunla nevo?Nero pensis momente kaj diris: Ne! ne nun! & La homoj ne kredus, se oni volus ilin kon-143QUO VADIS?eLIBROvinki, ke Petronius, Vinicius aû Pomponia Græcina bruligisRomon.Tro belajn domojn ili havis. & Hodiaû aliaj vikti-moj estas bezonataj, kaj ilia vico venos pli poste. Donu do al mi soldatojn, por ke ili min gardu, dirisChilo. Tigellinus prizorgos tion. Vi lo¸os dume çe mi, di-ris la prefekto.¯ojo ekradiis el la viza¸o de Chilo. Mi transdonos çiujn! rapidu nur! Rapidu! li vokis perraûka voço.144QUO VADIS?eLIBROÇAPITRO LIetronius, elirinte el la palaco, ordonis porti sin al siaPdomo çe Carinæ, kiu, çirkaûite triflanke per ¸ardeno kajhavante de antaûe la malgrandan Forum Cæcilium, escepteevitis pereon en la brulo.Pro tio la aliaj aûgustanoj, kiuj perdis siajn domojn, kaj enili kune multegajn riçaîojn kaj artverkojn, nomis Petroniusonfeliçulo.Cetere oni delonge diris pri li, ke li estas favorata filode Fortuno, kaj la çiam kreskanta amikeco, kiun elmontris alli la cezaro, ÿajnis konfirmi ankoraû tiun konvinkon.Sed tiu favorata filo povis nun mediti nur eble pri la ÿan-¸emo de tiu patrino, aû pli ¸uste pri ÿia simileco al Kronoso,forman¸anta la proprajn infanojn. Se mia domo estus forbrulinta, li diris al si, kaj kunemiaj ¸emoj, miaj etruriaj vazoj kaj aleksandriaj vitraîoj kajKorintaj kupraîoj, eble Nero efektive forgesus la ofendon.JePolukso! Mi nur pensu, ke nur de mi dependis esti çi momen-te prefekto de la pretorianoj.Mi deklarus Tigellinuson la bru-liginto, kiu li cetere estas, mi vestus lin per dolora tuniko,transdonus al la popolo, mi sekurigus la kristanojn kaj rekon-struus Romon.Kiu scias eç, çu honestuloj ne prosperus detiam pli bone.Mi devis tion fari, eç nur pro Vinicius.En laokazo de troa laboro mi cedus al li la prefektan oficon kajNero eç ne provus konstraûstari & Poste Vinicius, se plaçusal li, kristanigu çiujn pretorianojn kaj eç la cezaron mem, tio145QUO VADIS?eLIBROja neniel min ¸enus! Nero pia, Nero virta kaj kompatema, ¸i estus eç amuza spektaklo.Kaj lia senzorgemo estis tiel granda, ke li komencis rideti.Sed post momento lia penso direkti¸is aliflanken.xajnis al li,ke li estas en Antiumo kaj ke Paûlo el Tarso parolas al li: Vi nomas nin malamikoj de la vivo, sed respondu al mi,Petronius: se la cezaro estus kristano kaj agus laû nia instruo,çu tiam via vivo ne estus pli sekura kaj pli sendan¸era?Kaj, rememorinte tiujn vortojn, li diris al si plu: Je Kastoro! Kiom da kristanoj oni murdos çi tie, tiom danovaj Paûlo trovos, çar, se la mondo ne povas bazi sin surkanajleco, tiam li estas prava & Sed kiu scias çu ¸i ne povas,se ¸i bazas sin.Mi mem, kiu lernis ne malmulte, ne ellernis,kiel esti sufiçe granda kanajlo, kaj tial mi devos fine distrançimiajn vejnojn & Sed tia devus ja esti la fino, kaj se ¸i eç neestus tia, ¸i estus alia.Mi bedaûras mian Eunicen kaj mianvazon el murho, sed Eunice estas libera, kaj la vazo iros kunmi & Ahenobarbus ricevos ¸in en neniu okazo!Mi bedaûras ankaû Viniciuson.Cetere, kvankam mi mal-pli enuis en la lasta tempo ol antaûe, mi estas preta.En lamondo estas belo, sed la homoj pliparte estas tiel fiaj, ke nevaloras bedaûri la vivon.Kiu sciis vivi, devas scii morti.Kvan-kam mi apartenis al la aûgustanoj, mi estis homo pli libera olili supozas.Çe tio li movis la ÿultrojn. Ili eble pensas tie, ke çi momente tremas miaj genuoj kajtimo hirtigas la harojn sur mia kapo, dume mi, reveninte hej-men, banos min en viola akvo, poste mia orharulino memadmiros min kaj post la man¸o ni ordonos kanti al ni plur-voçe tiun himnon al Apolono, kiun komponis Anthemios.Mi146QUO VADIS?eLIBROmem diris iam: ne valoras pensi pri la morto, çar ¸i mem pen-sas pri ni, sen nia helpo.Admirinde tamen estus, se efektiveekzistus iaj Elizeaj kampoj, kaj sur ili la ombroj & Eunicevenus iam al mi kaj ni vagus kune sur herbejoj, kovritaj deasfodeloj.Mi trovus ankaû societon pli bonan ol çi tie & Kiajarlekenoj! kiaj artifikistoj, kia plebo abomena, sen gusto kajpoluro! Dek arbitroj de eleganteco ne ÿan¸us tiujn Trimal-chionojn en decajn homojn.Je Persefono! mi havas ilin sufiçe!Kaj li rimarkis kun miro, ke jam io dividis lin de tiuj homoj.Li konis ja ilin bone kaj sciis antaûe, kion pensi pri ili, nuntamen ili ÿajnis al li pli malproksimaj kaj pli malestimindaj olordinare.Vere li havis ilin sufiçe.Sed poste li komencis konsideri sian situacion
[ Pobierz całość w formacie PDF ]