Heffernan William Ciemna strona miasta

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Edwin Kaufmanbył założycielem i szefem sieci tanich domów towarowych CENTO, działającychw całych Stanach Zjednoczonych.Kaufman, wielka postać w świecie biznesu i grubaryba w środowisku amerykańskiej społeczności żydowskiej, uchodził za człowiekazaprzyjaznionego z dwoma ostatnimi premierami Izraela i za nieoficjalnego doradcęobecnego lokatora Białego Domu w Waszyngtonie.Od dłuższego czasu krążyła plotka,że rozważana jest kandydatura Kaufmana na ambasadora.Chodziły też słuchy, że samEdwin odrzucał wszelkie propozycje.Burke sięgnął po długopis i notes, jakie leżały na stoliku obok łóżka. Którego syna porwano? zapytał. O ile pamiętam, Kaufman doczekał się trzechmęskich potomków. I jednej córki dodał Dezi. Uprowadzono Arthura.Tego dwudziestodwulatka.Właśnie ukończył studia na Uniwersytecie Nowojorskim.Domagają się dwóch milionóww gotówce. Kiedy chłopak zniknął? Wczoraj, póznym wieczorem.Twoi kumple z prasy mogą już coś wiedzieć.Sąbardzo podekscytowani. Ze słuchawki popłynął złośliwy chichot.Tym razem te sępyz prasy czeka jednak niemiła niespodzianka. Jaka? Wygląda na to, że nasz ukochany wódz przygotował małą pułapkę, by trzymaćpismaków z daleka od całej sprawy.Plan zakłada, że pokręcicie się w pogoni za własnymogonem do chwili, kiedy szefuńcio będzie gotowy, aby wyjść na scenę i osobiścieo wszystkim poinformować publiczność.W tym momencie Burke zrozumiał motywy, jakimi kierował się Dezi, telefonując doniego.Grantowi chodziło o coś znacznie ważniejszego niż przekazanie informacji natemat wydarzenia ogromnej dla dziennikarza wagi.Desvernine i Burke od lat byliprzyjaciółmi.Poznali się jeszcze w czasach, gdy Grant zajmował stanowisko szefa sekcjizorganizowanej przestępczości w nowojorskim biurze FBI.Nawet dość ściśle ze sobąwspółpracowali.Burke, na wyrazną prośbę Deziego, zamieszczał w gazecie artykuły natemat pięciu rodzin mafijnych działających w Nowym Jorku.Teksty były różnegorodzaju: od opisów wojen toczonych pomiędzy danymi rodzinami, po relacje z rozróbwynikających z nieporozumień wewnątrz poszczególnych gangów.Każda podanapublicznie wiadomość zawierała ziarno prawdy, gdyż krwawych rozrachunkóww świecie przestępczym wcale nie brakowało.W materiałach znajdowała się jednaktakże spora porcja zmyśleń i kłamstw, obliczonych na sianie zamętu i niepewności,szczególnie w kręgach prostych żołnierzy rodzin mafijnych.Prasa bardzo ceniłamafijne opowieści, a jednocześnie doskonale służyły one celom Desvernine a.Wprowadzały zamieszanie w szeregach mafii.Członkowie przestępczych organizacjiczuli się niepewnie, a nawet zaczynali drżeć o własne życie.A ponieważ z regułychodziło o ludzi skorumpowanych, niektórzy z nich z własnej woli lądowali wreszciew biurze Desvernine a i godzili się na odgrywanie roli informatorów.Tak to wyglądało do czasu, kiedy stanowisko szefa biura FBI w Nowym Jorku objąłjeden z asystentów zastępcy dyrektora FBI, John Patrick Henry.Henry uważał się za gorącego patriotę.Jego biblią była konstytucja StanówZjednoczonych, z wyjątkiem poprawek Pierwszej i Piątej, gwarantujących wolność słowai to, że nikt nie będzie zmuszany do składania zeznań przeciwko sobie samemu.Obie tepoprawki Henry uważał za poważny błąd popełniony przez twórców państwa i prawa.W szczególności gardził on prasą.Obejmując nowojorskie biuro, zakazał więc swoimpodwładnym wszelkich kontaktów z dziennikarzami, chyba że wyjątkowo osobiściewydał zezwolenie.Dezi nie zignorował ustalenia, za co słono zapłacił.Henry dobrał musię do skóry, tylko doskonała opinia i lata pracy spowodowały, że Dezi nie zostałprzeniesiony na prowincję.Henry jednak znalazł sposób, by się na nim odegrać.Odsunąłgo od pracy operacyjnej i awansował, kierując jednocześnie na stanowisko czystoadministracyjne.Desvernine, chcąc nie chcąc, stał się typowym urzędasem.Takietelefony, jak ten właśnie, były formą zemsty Deziego na szefie, którego nienawidził. Co więc twój wódz wymyślił? zapytał Burke. Kaufman ma trzy apartamenty w różnych częściach miasta.Dwa wykorzystywanesą jako miejsca spotkań i załatwiania interesów, a jeden, bardzo luksusowy przy ParkAvenue, róg Siedemdziesiątej �smej, to mieszkanie. I tam jest teraz Kaufman?A właśnie.posłuchaj.Taka informacja na polecenie naszego ukochanego szefawypłynęła z biura Kaufmana.Henry wie doskonale, że wiadomość rozejdzie sięw kręgach prasowych, a reporterzy i fotoreporterzy zlecą się do apartamentu przy ParkAvenue jak muchy do gówna.I o to chodzi.Kaufman tymczasem w rzeczywistościprzyjedzie do mieszkania u zbiegu Piątej Alei i Siedemdziesiątej Czwartej.Tam,w towarzystwie Henry ego oraz innych agentów będzie czekać na instrukcje porywaczy.W tym czasie Biuro zrobi całe przedstawienie przy Park Avenue.Przed domemzaparkuje się szereg samochodów FBI.Agenci zablokują wejście do budynku.Kiedy jużsprawa przekazania okupu zostanie załatwiona, oczekujących facetów powiadomi się, żewszystko rozegra się gdzieś pod miastem, powiedzmy w New Jersey albo w Connecticut.Gdzieś daleko i na pewno w przeciwnym kierunku do tego właściwego. A okup wyjedzie oczywiście z Piątej Alei? Zgadłeś. Czy jeszcze ktoś o tym wie? zapytał Burke. Tylko ty zapewnił Dezi. Znasz mnie przecież, kolego.Zanim Burke zdążył otworzyć usta, zaprzyjazniony funkcjonariusz FBI odłożyłsłuchawkę.Burke zatelefonował do Globe i poprosił o połączenie z Twistem. Wpadł tylko na pół godziny informował dyżurny. Mamy tu niezłą sensację.Połowa reporterów jest w drodze do redakcji.Kogoś porwano.Dzwoniłem do ciebie, alelinia była zajęta. Daj mi Twista.Wiem coś o tym wydarzeniu.W chwilę potem w słuchawce odezwał się wyraznie zniecierpliwiony głos Twista: O co chodzi? Zadzwonił do mnie mój człowiek z FBI zaczął Burke.Potem powiedział o planieHenry ego.Twist chrząknął, potem przez chwilę panowało milczenie.Lenny się zastanawiał.Wiedział, że Burke ma doskonałe i wiarygodne informacje z nowojorskiego biura FBI.Nie wiedział, kto jest informatorem, bo Burke zawsze odmawiał ujawnienia nazwiskagościa, ale z doświadczenia Twist wiedział, że z tego zródła otrzymywało się informacjena wagę złota. Doskonale odezwał się wreszcie. Zrobimy tak: pojedziesz we wskazanemiejsce.Tam będzie już na ciebie czekał fotoreporter.Upewnisz się, że w apartamenciesą Kaufman i Henry.Wtedy prześlesz do Henry ego informację.Powiesz mu, że chcemywyłącznego prawa do zdjęć, jak Kaufman czeka na telefon porywaczy.Na fotografiipowinien być Henry i inni ludzie z FBI, którzy przebywają w mieszkaniu.My z naszejstrony obiecujemy, że niczego nie opublikujemy do momentu zwolnienia chłopaka.Jeślisię zgodzi, zachowamy milczenie, a nawet wezmiemy udział w tej jego zabawie przyPark Avenue.Daj jednak wyraznie do zrozumienia: jak się będzie stawiał, ściągniemymu na głowę wszystkich dziennikarzy z całej metropolii.Burke pomyślał o porwanym chłopcu i jego rodzinie.Poczuł się wobec nich winnyza grę, w jakiej zamierzał uczestniczyć.Równocześnie podziwiał Twista i styl, w jakimnaczelny rozgrywał tę sprawę.Doskonała zagrywka z punktu widzenia interesów gazety.Lenny nie domagał się prawa do wywiadu.Kaufman byłby głupcem, gdyby właśniew takiej chwili zgadzał się na wywiady [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy