[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.WYZNACZANIE SKŁADOWEJ POZIOMEJ NATĘŻENIA POLA MAGNETYCZNEGO ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ BUSOLI STYCZNYCHWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA DLA CIECZY ZA POMOCĄ REFRAKTOMETRU ABBEGGO.Nr ćw.308dataImię i NazwiskoWydziałSemestrgrupa Prowadzący:przygotowaniewykonanieocena 1.Wstęp teoretyczny. Gdy promień świetlny biegnie z ośrodka optycznie rzadszego do optycznie gęstszego ulega on załamaniu na granicy ośrodków, tworząc w ośrodku gęstszym kąt z normalną do powierzchni niż w ośrodku rzadszym.W przypadku odwrotnego biegu promieni kąt padania jest mniejszy od kąta załamania.Każdemu kątowi padania α odpowiada inny kąt załamania β, lecz stosunek sinusów obu kątów jest wielkością stałą dla danej pary ośrodków i dla danej długości fali światła.sinα / sinβ = n2 / n1Wzór ten wyraża prawo załamania światła (prawo Snella).Gdzie n oznacza bezwzględny współczynnik załamania światła.Bezwzględny współczynnik załamania światła określony jest również stosunkiem prędkości światła w próżni c do prędkości światła w danym ośrodku v.(n = c/v)Załamanie światła na granicy dwóch ośrodków materialnych określone jest ich względnym współczynnikiem załamania (n21 = n2 / n1)W rzeczywistych warunkach załamanie światła następuje często na granicy powietrza z cieczą lub ciałem stałym.W tej sytuacji można przyjąć że powietrze posiada współczynnik załamania bardzo bliski wartości dla próżni (n = 1) i że równania (sinα / sinβ = n2 / n1) wyznacza bezwzględny współczynnik załamania cieczy lub gazu.Nasze ćwiczenie przebiegło według schematu1.Włączenie lampy stołowej i za pomocą zwierciadeł oświetlenie pola widzenia obu lunetek.2.Ustawienie ostrości widzenia nici pajęczych i skali w lunetkach3.Odchylenia pryzmatu i sprawdzenie czy jego powierzchnia jest sucha i czysta, po czym nałożenia na jej powierzchnie kilku kropel wody.Dociśnięcie pryzmatu.4.Pokrętłami pryzmatów naprowadzenie na środek widzenia lunetki granice pola jasnego i ciemnego.5.Odczytanie współczynnika załamania cieczy.6.Powtórzenie pomiaru dla roztworów gliceryny o różnych stężeniach.Przecieranie powierzchni pryzmatów miękką szmatką oraz suszenie suszarką przed każdą zmianą roztworu.7.Wykonanie wykresu zależności współczynnika załamania od stężenia roztworu.8.Dla 70% roztworu gliceryny dokonanie pomiaru współczynnika załamania w funkcji temperatury.9.Wykonanie wykresu zależności n = f(T)2.Tabele pomiarowe Współczynnik załamania mierzony przy stałej temperaturze ( ok 24 oC)H2O10% roztwór gliceryny30% roztwór gliceryny50% roztwór gliceryny70% roztwór glicerynyWspółczynnik załamania1.3361.3451.3781.4031.435Temperatura (oC)Temperatura (K)Współczynnik załamania 70% roztworu gliceryny252981.435303031.435353081.434403131.433453181.432503231.4313.WykresyWyniki obarczone są błędem systematycznym wynikającym z niedokładności urządzeń pomiarowych.Wartość współczynnika załamania światła obarczona jest błędem ± 0,001Wyniki obarczone są błędem systematycznym wynikającym z niedokładności urządzeń pomiarowych.Wartość współczynnika załamania światła obarczona jest błędem ± 0,001 a temperatury ± 0,1 (0C)4.WnioskiPo przeprowadzeniu ćwiczeń można stwierdzić iż wraz ze wzrostem stężenia roztworu rośnie również współczynnik załamania przy pomiarze w niezmienionej temperaturze.Gdy zmienimy temperaturę, (będzie ona rosnąć), współczynnik załamania będzie malał.W naszym pomiarze został użyty do tego roztwór 70 % i współczynnik załamania zmieniał się nieznacznie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]