[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.tempo.Ale już się zdecydował.W Ebou Dar czy w Szczelinie Zagłady  znajdzie je.MAA
Y POKÓJ W SIENDZIEElayne z caÅ‚ych siÅ‚ opieraÅ‚a siÄ™ koÅ‚ysaniu skórzanych resorów powozu, stara-jÄ…c siÄ™ jednoczeÅ›nie nie zwracać uwagi na kwaÅ›nÄ… minÄ™ siedzÄ…cej naprzeciwkoNynaeve.ZasÅ‚ony powozu byÅ‚y odsuniÄ™te, pomimo że czasami wiatr wnosiÅ‚ downÄ™trza tuman kurzu, bryza nieznacznie Å‚agodziÅ‚a skwar póz
nego popołudnia.Zaoknami przemykały pofałdowane, porośnięte lasem wzgórza, od czasu do cza-su pojawiały się wśród nich niewielkie pola.Kilka mil od drogi dostrzegła naszczycie jednego ze wzgórz dwór jakiegoś lorda, zbudowany w obowiązującymw Amadicii stylu  wielka kamienna budowla, wysoka na pięćdziesiąt stóp, zezdobnymi balkonami i wyszukaną drewnianą konstrukcją wieńczącą szczyt kryte-go czerwonymi płytkami dachu.Kiedyś wszystko byłoby zbudowane z kamienia,jednak minęło już dużo czasu, odkąd lordowie potrzebowali fortec w Amadicii,a obowiązujące prawo królewskie nakazywało wznosić drewniane budowle.W tensposób żaden zbuntowany lord nie mógłby się długo opierać siłom królewskim.Rzecz jasna Synów Z
wiatłości prawo to nie dotyczyło, podobnie jak wiele innychegzekwowanych w Amadicii.Od czasów dzieciństwa musiała się dowiedzieć conieco na temat obcych praw i obyczajów.Na odległych wzgórzach dostrzegła rozsiane pola uprawne, niczym brązowełaty na zielonej odzieży, pracujący na nich ludzie wyglądali jak mrówki.Wszyst-ko sprawiało wrażenie wysuszonego na proch, wystarczyłaby jedna błyskawica,a ogień rozniósłby się na wiele lig.Ale błyskawica oznaczała deszcz, te nielicz-ne zaś chmury, które pełzły po niebie, znajdowały się nazbyt wysoko i były zbytrozrzedzone, aby zapowiadać opady.Leniwie zastanawiała się, czy dałaby radęwywołać deszcz.Nauczyła się już sporo o kontroli pogody.Jednakowoż gdybynawet, byłoby to zapewne bardzo trudne, ponieważ trzeba by zaczynać właściwieod zera. Czy moja pani jest znudzona?  zapytała złośliwie Nynaeve. Po sposo-bie, w jaki moja pani wpatruje się w otaczającą okolicę.z noskiem tak zadartymdo góry.sądzę, że zapewne zechciałaby podróżować szybciej.Sięgnęła ręką za głowę, odsunęła niewielką klapkę i wykrzyknęła: Szybciej, Thom.Nie sprzeczaj się ze mną! Ty również pohamuj swój język,Juilinie, łowco złodziei! Szybciej, powiedziałam!208Drewniana zapadka zamknęła się, jednak Elayne udało się dosłyszeć gniewnemamrotania Thoma.Najprawdopodobniej przeklinał, Nynaeve warczała na obumężczyzn od samego rana.Chwilę póz
niej usłyszała świst bata, powóz zaś wy-strzelił do przodu jeszcze szybciej, trzęsąc tak mocno, że obie kobiety aż pod-skoczyły na siedzeniach krytych złotym jedwabiem.Materiał był już całkowiciezakurzony, kiedy Thom przyprowadził świeżo kupiony powóz, wyściółka siedzeńrównież dawno temu stwardniała.A jednak, mimo że podskakiwała niczym piłka,wyraz twarzy Nynaeve dowodził jednoznacznie, że nie poprosi Thoma o to, byzwolnił, zaraz po tym, jak kazała mu przyspieszyć. Proszę, Nynaeve  zaczęła Elayne. Ja.Tamta przerwała jej w pół słowa. Czy mojej pani jest niewygodnie? Wiem, że damy są przyzwyczajone dowygód, o których nie może nic wiedzieć zwykła pokojówka, z pewnością jed-nak moja pani chce dotrzeć do następnego miasta przed zapadnięciem ciemności?Tym sposobem służąca mojej pani będzie jej mogła przygotować kolację, a potempodać ją do łóżka.Jej zęby aż zazgrzytały, kiedy gwałtownie zderzyła się z podskakującym sie-dzeniem, potem spojrzała groz
nie na Elayne, jakby to była jej wina.Elayne westchnęła ciężko.W Mardecin, kiedy wyruszały, Nynaeve zdawa-ła się wszystko rozumieć.Dama nigdy nie podróżowała bez pokojówki, a dwiedamy oznaczałyby dwie służące.O ile nie miały zamiaru przebierać Thoma i Ju-ilina w suknie, jedna z nich musiała wziąć na siebie tę rolę.Nynaeve powinnaprzecież zrozumieć, że Elayne więcej wie na temat zachowania dam, przedsta-wiła całą sprawę bardzo delikatnie, a Nynaeve zazwyczaj potrafiła przychylić siędo sensownych propozycji.Zazwyczaj.Ale to było dawno temu, w sklepie paniMacura, po tym jak napoiły obie kobiety ich własnym potwornym wywarem.Po opuszczeniu Mardecin, jechały nieprzerwanie aż do północy, kiedy wresz-cie dotarły do małej wioski, w której była gospoda, musiały czekać, aż właścicielwstanie z łóżka, potem wynajęły dwa ciasne pokoje z dwoma wąskimi łóżka-mi, wczoraj obudziły się wraz z pierwszym brzaskiem i jechały dalej, omijającAmador w odległości kilku mil.%7ładnej z nich nie można było wziąć za kogośinnego, niz
li się podawały, przynajmniej na pierwszy rzut oka, jednak nie czuły-by się specjalnie bezpiecznie, przejeżdżając przez miasto pełne Białych Płaszczy.W Amadorze znajdowała się Forteca Z
wiatłości.Elayne nieraz spotykała się zestwierdzeniem, że w Amadorze na tronie zasiada król, ale rządzi Pedron Niall.Kłopoty zaczęły się zeszłej nocy, w miejscu o nazwie Bellon, położonym nadbrzegiem błotnistego strumienia, szumnie określanego jako rzeka Gaean, jakieśdwadzieścia mil za stolicą.Gospoda  Bród na Bellon była większa od tej, w któ-rej spały poprzedniej nocy.pani Alfara zaś, właścicielka, zaproponowała ladyMorelin prywatną jadalnię, a Elayne nie umiała jej odmówić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl