Anne Rice 3 Wyzwolenie Spiacej Krolewny (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kątem oka dostrzegła, że Laurent i inni przybrali taką samą pokornąpozę.Wokół nich wszystkimi kolorami tęczy mieniły się jedwabne szaty posługaczy.Zgiełk głosówraził bardziej niż wrzawa tłumu na ulicy.Różyczka poczuła na plecach i włosach silną dłoń iuklękła, cała rozdygotana.Rzemień przypomniał jej, że ma rozsunąć nogi szerzej, aposługacze ustawili się między nią i Tri-stanem oraz między nią i Laurentem.Nagle tak nieoczekiwanie zapadła cisza, że Różyczka straciła resztki i tak już kruchegospokoju.Posługacze wycofali się w jednej chwili, jakby zdmuchnął ich wicher.Ciszę mącił terazjedynie świergot ptaków i brzęk dzwonków wietrznych.A potem Różyczka usłyszała cichy, miękki odgłos zbliżających się kroków.R�%7łYCZKA: SPRAWDZIAN W OGRODZIEDo ogrodu weszło trzech mężczyzn, dwaj przystanęli niebawem, trzeci natomiast zbliżał sięspokojnie, sam do niewolników.W pełnej napięcia ciszy Różyczka widziała jego stopy i rąbek szaty, gdy obchodził ich grupęwkoło.Tkanina sprawiała wrażenie bardziej wykwintnej niż u innych, a aksamitne trzewiki zesterczącym wysoko noskiem były zdobione zwisającymi rubinami.Mężczyzna szedł wolnymkrokiem, jakby po drodze musiał obejrzeć wszystko bardzo dokładnie.Kiedy zbliżył się do niej, Różyczka wstrzymała oddech.Przymrużyła lekko oczy, kiedyczubek trzewika o barwie czerwonego wina dotknął jej policzka, spoczął chwilę na karku, apotem zaczął sunąć wzdłuż kręgosłupa.Zadygotała, a jęk, jaki wydała mimo woli, nawet w jej uszach zabrzmiał donośnie iimpertynencko.Nie nastąpiła jednak żadna reprymenda.Usłyszała coś jakby cichy śmiech, a potem kilka słów wypowiedzianych tak łagodnie, że łzyznowu napłynęły do jej oczu.Jakże kojący był ten głos, jak niezwykle melodyjny.Możedlatego, że nie rozumiała tego języka, wydał jej się tak liryczny? Możliwe, ale i tak wiele bydała, aby móc zrozumieć sens tych słów.Z pewnością nie były skierowane do niej, lecz do jednego z tamtych dwóch stojących nauboczu mężczyzn, ale ten głos niemal podniecał ją i kusił.Nieoczekiwanie ktoś pociągnął mocno za łańcuszki.Sutki stwardniały i dały o sobie znaćuczuciem mrowienia, które natychmiast przeniosło się niżej, w okolice pachwiny.Uklękła zdezorientowana i zalękniona, ale kolejne szarpnięcie poderwało ją na nogi.Sutkipałały żarem, twarz płonęła.Nagle uzmysłowiła sobie całą sytuację.Spętani niewolnicy, bujne kwiaty, w górze błękitnadzwyczaj czystego nieba i liczna gromada przyglądających się jej posługaczy.I jeszcze tenczłowiek, który stoi tuż przed nią.Co zrobić z rękami? Splotła dłonie na karku i stała tak, wpatrzona w lśniącą mozaikępodłogową, jedynie kątem oka widząc twarz nowego pana, który nie spuszczał z niej wzroku.Był znacznie wyższy od tych młodych posługaczy a właściwie można by go uznać zaolbrzyma.Szczupły, o harmonijnej budowie ciała, miał w sobie coś władczego, przez cowydawał się starszy.To właśnie on pociągnął przedtem za łańcuszki; w dłoni ściskał jeszczeich uchwyty.Nagle przełożył je z prawej ręki do lewej i bez uprzedzenia mocno klepnął piersi Różyczki odspodu prawą dłonią.Zdołała jakoś zdusić jęk, ale zaskoczyła ją reakcja jej uległego ciała.Takbardzo, aż do bólu, zapragnęła dotyku, więcej dotkliwych klapsów, nawet obezwładniającejprzemocy.Próbowała jakoś pozbierać myśli, ale wtedy jej uwagę przykuły włosy mężczyzny - ciemne,faliste, sięgające niemal do ramion - a także oczy, czarne jak nocne niebo, z dużymibłyszczącymi jak ozdobne paciorki tęczówkami.Jak wspaniali są ci mieszkańcy pustyni, pomyślała z zachwytem.Przekornie odżyły nagle wjej pamięci myśli, jakim oddawała się na morzu, pod pokładem statku.Kochać go? Kochaćczłowieka, który jest tylko sługą, podobnie jak reszta?Ale ani lęk, ani podniecenie nie zdołały zatrzeć widoku tej twarzy; wydawała się jużmelancholijna i niemal niewinna.Nagle posypały się razy i Różyczka cofnęła się odruchowo.Piersi zalała fala ciepła, a w tymsamym czasie mały posługacz smagnął pasem jej nieposłuszne nogi.Wzięła się w garść, jużżałując swojego zachowania.Głos odezwał się ponownie; tak kojący jak przedtem, melodyjny i niemal pieszczotliwy.Posługacz posłuchał go jednak i bezzwłocznie przystąpił do swoich zadań.Poczuła miękkie, prawie jedwabiste palce przy kostkach nóg oraz w nadgarstkach i jeszczezanim zdołała się zorientować, co ją czeka, została uniesiona jak wór, za ręce i nogi, a potemposługacze postawili ją na podłodze, rozsunęli szeroko nogi i unieśli ramiona wysoko w górę,podtrzymując głowę i plecy.Różyczka dygotała spazmatycznie, między udami, wokół tak bezceremonialnie wystawionejna pokaz płci, narastało bolesne pragnienie.Inna para rąk uniosła jej głowę i oto patrzyłaprosto w oczy tajemniczego olbrzyma z promiennym uśmiechem na twarzy, jej nowego pana.Ależ był przystojny! Natychmiast umknęła spojrzeniem w bok, zatrzepotała rzęsami.Miałnieco skośne oczy, w zewnętrznych kącikach uniesione lekko w górę, co nadawało mu dośćdiabelski wygląd, duże usta kusiły do pocałunku.Jednak - mimo niewinnego wyrazu -zdawało się emanować z niego coś okrutnego.Wyczuwała nieokreślone zagrożenie w nimsamym, nawet w jego dotyku.Stojąc w szerokim rozkroku, jak tego od niej oczekiwano,wpadała powoli w panikę.Jakby chcąc potwierdzić swą władzę, nowy pan uderzył ją w twarz, ona zaś odruchowozakwiliła, zanim jeszcze zdołała przywołać się do porządku.Dłoń uniosła się ponownie, tymrazem uderzyła ją w prawy policzek, a potem znowu w lewy, aż wreszcie Różyczkazaszlochała żałośnie.Czy zrobiłam coś złego?, zastanowiła się.Patrząc przez łzy, dojrzała w jego oczach wyrazzaciekawienia.Obserwował ją uważnie.Jego twarz nie wydawała się już niewinna.Różyczkawiedziała teraz, że pomyliła się w ocenie tego człowieka [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy