Brill Francesca Przystań na końcu wiata

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Te książki obaliły we mnie wszelkie pewnikizyskane w trakcie nauki.Dosłownie wprowadziły mnie docałkiem nowego uniwersum. Szekspir? Oczywiście.Ale także Tennyson i George BernardShaw. Naprawdę? Shaw wydaje się taki staromodny.Staruszek. Jest stary.Miałem okazję go spotkać.Przyjechał doSzanghaju. Jak tam jego broda? Zwietnie, doskonale.Uprzejmie zabrała z sobątakże resztę człowieka.Zaśmiali się oboje. Zazdroszczę ci stwierdziła Stevie. Znajomości z jego brodą? Fascynacji literaturą angielską.Dla mnie te dziełabyły symbolem obowiązku, przeszkodą, kłodą podnogami, a nie otwartymi drzwiami.Dopiero terazzaczynam je doceniać.Chyba zabrakło mi cierpliwości.Jishang wyraznie się ożywił. Otwarte drzwi, właśnie tak.Otuliła ich przyniesiona bryzą upojna woń jaśminu rozkoszna, wyrazna definicja romansu.Może właśniedlatego oboje się zbuntowali i jakiś czas pózniej życzylisobie dobrej nocy, nawet się nie dotykając.Jishang skłoniłsię lekko, a wtedy ktoś spośród milczącej służbypoprowadził gościa do sypialni.Ubranie Stevie schowanow czarnej błyszczącej szafie z inkrustacjami, a nocny strójrozłożono na łóżku, przy którym na stoliku stała pięknamisa z krwistoczerwonymi peoniami.Jishang miałdoskonałe wyczucie chwili oraz nienaganny gust.Stevieotworzyła okno i wyjrzała w noc.Na zewnątrz panowałysmoliste ciemności.Drzewa nad jeziorem wzdychały poddotknięciem wietrzyku.Leżąc w jedwabnej pościeli, śliskiej inieprzewidywalnej, w sypialni drewnianego domu wchińskich górach, zastanawiała się nad bezmiaremotwierających się przed nią możliwości oraz czekającychją doświadczeń.I pragnęła ich wszystkich, bez wyjątku,jak nigdy.To właśnie Jishang podsunął jej prowokującą myśl onapisaniu czegoś poważnego.Również on uruchomiłniezliczone koneksje, za których sprawą znalezli się wHongkongu, dotarli do pani Kung, a Stevie zyskała szansęstworzenia tekstu dekady.Pomysł pojawił się którejś parnej, szalonej nocy wSzanghaju.Chociaż w zasadzie nie do końca nocą.Narodził się w tym szczególnym momencie, gdy nocprzechodzi w ranek.Jest coś takiego w świtaniu, coinspiruje powstawanie świeżych myśli pozbawionychracjonalnego uzasadnienia, co pozwala zaistniećnajśmielszym nieokiełznanym ideom.A ta koncepcjanależała właśnie do skandalicznie śmiałych.Tkwili akurat w Del Monte, gdzie mieli dodyspozycji salę do tańca, przestrzenne werandy i rozległeogrody.Rosjanki o tej porze w większości znalazły jużsobie towarzystwo i dyskretnie rozeszły się po pokojachna piętrze.Stevie miała na sobie ulubioną sukienkę zbłękitnej satyny: bez rękawów i z wymyślnie podkreślonątalią.Jishang ubrany był w szary płócienny garnitur szytyna miarę, podobnie jak wszystkie inne stanowiące jegowłasność, i wyglądał jak książę.Kto wie, może nie bezpowodu.W klubie serwowano śniadania, toteż siedzieli wwiklinowych fotelach na werandzie, a przed nimi nachybotliwym stoliku postawiono jajecznicę.Patrzyli nagwiazdy blednące w żółtawym świcie.Jishang nawet tutajprzyciągał ukradkowe spojrzenia, raczej zaintrygowaneniż wrogie.Oboje do tego stopnia przywykli, że ściągająna siebie uwagę, iż prawie nie dostrzegali postronnychciekawskich.Rozpoczęli wieczór, jak to się często zdarzało, wporze podwieczorku w Cathay Hotel na Bundzie.Wypiliherbatę w sali balowej na najwyższym piętrze, skądroztaczał się jedyny w swoim rodzaju widok na ogromnąbrudną rzekę.Obserwowali sampany i kontenerowcewalczące o miejsce w ujściu potężnej delty Jangcy,niebezpiecznie blisko jedne drugich w tym rzecznymtańcu.A potem jak zwykle po herbacie wypili koktajl, bo iczemu nie? Następnie spacerem ruszyli przez tłumarystokratów i hochsztaplerów, ignorując przenikliwenawoływania rikszarzy i rozglądając się za jakimśprzyjęciem.Boże, jak Stevie kochała to miasto.Byłozmysłowe i zabójcze, dojmująco prawdziwe iniespokojne, zawierało początek i koniec wszystkiego.Wdrodze rozmawiali, ona i jej kochanek Jishang, mijalijaskrawo pomalowane, trzepoczące na wietrzetransparenty przed sklepami, gdzie czerwone znakirywalizowały z migoczącymi światłami nocy.W całymmieście jasno było jak w dzień.Przeszli obok ciemnych zaułków Blood Alley,słynącej z barów dla marynarzy, gdzie za brudnymizasłonami dziewczęta sprzedawały się za równowartośćkufla piwa.Stevie namawiała Jishanga, by wstąpili doPalais Caf�, ale on miał jakieś sprawy do załatwienia,więc w końcu czekała na niego w ciemnej chińskiejherbaciarni w dzielnicy Hongkew, podczas gdy on przysąsiednim stoliku przyciszonym głosem rozmawiał ztrzema młodymi mężczyznami w tradycyjnych strojach.Już jakiś czas temu zrezygnowała z dociekania, czegóż todotyczyły owe interesy Jishanga.Gdy go naciskała,udzielał tak irytująco wymijających odpowiedzi, że wkońcu postanowiła dowiedzieć się, czego zdoła, bez jegopomocy.Musiała przyznać, że doskonale potrafił zbieraćinformacje.Zdawał się znajdować w centrum różnych kółpolitycznych i grup społecznych, gdzie wyszukiwałnieskończenie wiele materiałów do czasopisma.Stevie niemiała nic przeciwko temu.Co więcej, cieszyła sięspokojnymi chwilami i stawała się w swojej samotnościnaprawdę nieodłącznym elementem tego miasta świateł [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy