Farmer Philip Jose Swiat Rzeki 04 Czarodziejski labirynt (MR)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potem wytracał impet, ale za sprawą osobliwej topografii powstawały prądywznoszące, które wykorzystywali mieszkańcy.Wszędzie na lądzie wznosiły się kamienne wieże, wysokie kolumny zdobione licznymirzezbionymi postaciami.Wiele z nich było połączonych wielopoziomowymi przęsłami,zbudowanymi z drewna: bambusa, sosny, dębu, cisu.Na nich, w różnych odstępach,zależnych od udzwigu konkretnych przęseł, stały chatki.Na szczytach wielu z szerszych iglicprzechowywano lotnie oraz złożone powłoki balonów.Bito w bębny i dęto w ościane rogi.Ludzie zaczynali pojawiać się w drzwiach domów,przeciągając się i ziewając.Wstawał dzień.Słońce właśnie pokazało się ponad górami.Wciągu dnia temperatura powietrza wzrośnie do około piętnastu stopni, czyli o prawie osiemstopni mniej niż w strefie tropikalnej.Po piętnastu godzinach słońce schowa się za górami, adziewięć godzin pózniej ponownie wzejdzie.Długość jego wędrówki po niebie niemalwynagradzała niewielką moc padających pod ostrym kątem promieni.Niosąc na plecach siatkę z dwoma rogami obfitości, Hermann pokonał piętnaściemetrów dzielących go od ziemi.Kren nie miała dziś żadnych obowiązków, więc mogła zostaćw łóżku.Pózniej zejdzie na dół, wezmie swój róg obfitości z magazynu w pobliżu kamienia izje swoje śniadanie.Idąc, pozdrawiał znajomych.Znał imiona dziesięciu tysięcy spośród dwustuczterdziestu ośmiu tysięcy mieszkańców.Bardzo rzadkie występowanie papieru w Doliniezmuszało do polegania na pamięci i jej rozwijaniu, ale już na Ziemi Hermann dysponowałfenomenalnymi zdolnościami zapamiętywania.Pozdrawiano się w okrojonym,skondensowanym dialekcie esperanto, którym posługiwali się mieszkańcy Virolando.- Bon ten, eskop.(Dzień dobry, Biskupie).- Tre bon ten a vi, Fenikso.Pass ess via.(Tobie również, Feniksie.Pokój z tobą).Wtedy zachowywał się oficjalnie i dostojnie, ale już kilka sekund pózniej zatrzymałgrupę znajomych, aby opowiedzieć im dowcip.Hermann G�ring czuł się szczęśliwy.Jednak nie zawsze tak było.Jego historia byładługa, miejscami wesoła i spokojna, ale przeważnie smutna oraz burzliwa, a już na pewno niebudująca.Oto jak wyglądała jego ziemska biografia:Urodził się w Rosenheim w Bawarii w Niemczech, 12 stycznia 1893 roku.Jego ojciecbył kolonialnym urzędnikiem, pierwszym gubernatorem Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej.W wieku trzech miesięcy G�ring został oddzielony od rodziców, którzy na trzylata wyjechali na Haiti, gdzie ojciec został niemieckim konsulem generalnym.Długa rozłąkaz matką w tak młodym wieku wywarła na Hermanna bardzo zły wpływ.Ból i samotnośćodczuwane w tym okresie nigdy całkowicie go nie opuściły.Co więcej, kiedy jako dzieckodowiedział się, że jego matka ma romans z jego ojcem chrzestnym, poczuł do niej pogardępomieszaną z wściekłością.Jednak udało mu się nie okazywać tych uczuć w żaden widocznysposób.Ojca również traktował z cichą pogardą, chociaż rzadko otwarcie go obrażał.Mimotego płakał po nim, gdy ten umarł.W wieku dziesięciu lat ciężko zachorował na mononukleozę.W 1915 roku, miesiąc pośmierci ojca, został porucznikiem w sto dwunastym regimencie piechoty księcia Wilhelma.Wtamtym okresie ten niebieskooki, jasnowłosy, szczupły i dość przystojny oficer cieszył siędużym powodzeniem.Uwielbiał tańczyć oraz pić i ogólnie uchodził za bardzorozrywkowego.Jego ojciec chrzestny, %7łyd nawrócony na chrześcijaństwo, wspomagał gofinansowo.Wkrótce po wybuchu Pierwszej Wojny Zwiatowej Hermann został hospitalizowany zpowodu bolesnego zapalenia stawów w kolanach.Pragnąc wziąć udział w walkach, opuściłszpital i został obserwatorem na pokładzie samolotu swojego przyjaciela, L�rzera.Przez trzytygodnie był na nieoficjalnym i nieautoryzowanym urlopie od służby wojskowej.Co prawdauznano go za niezdolnego do służby w piechocie ze względu na niedostateczną sprawnośćfizyczną, jednak wstąpił do Luftwaffe.Jego energiczny i nieortodoksyjny sposób wysławianiasię rozbawił następcę tronu, który dowodził dwudziestym piątym oddziałem powietrznymPiątej Armii.Jesienią 1915 roku ukończył Szkołę Lotniczą we Freiburgu, bez problemukwalifikując się na stanowisko pilota.W listopadzie 1916 roku został zestrzelony, ciężkoranny i wykluczony z walk na sześć miesięcy.Pomimo tego, znów wzbił się w powietrze.Szybko awansował, gdyż był nie tylko świetnym oficerem i lotnikiem, ale także znakomitymorganizatorem.W 1917 roku otrzymał Ordre Pour le M�rite (niemiecki odpowiednik KrzyżaZwycięstwa) przyznany za zdolności przywódcze oraz jako nagroda za zestrzelenie piętnastuwrogich samolotów.Został również odznaczony Medalem Złotego Lotnika.Siódmego lipca1918 roku został mianowany dowódcą Geschwadera I, gdy jego poprzedni dowódca,Richthofen, zginął po osiemdziesięciu zwycięstwach.Zainteresowanie G�ringa detalamitechnicznymi oraz zagadnieniami sprzętowymi czyniło z niego idealnego kandydata na tostanowisko.Jego dogłębna wiedza dotycząca wszelkich aspektów walki powietrznej miała wkolejnych latach bardzo mu się przydać.Kiedy Niemcy się poddały, Hermann miał na koncie trzydzieści zestrzelonychsamolotów wroga.Jednak na nic mu się to nie zdało w okresie powojennym.Wyczyny asówprzestworzy na nikim już nie robiły wrażenia.W 1920 roku, po okresie pracy jako pilot-kaskader w Danii i Szwecji, został pilotem wSvenska Lufttrafik w Sztokholmie.Tam poznał Karin von Kantznow, szwagierkęszwedzkiego odkrywcy hrabiego von Rosena.Ożenił się z nią, mimo że była rozwódką imatką ośmioletniego chłopca.Był dla niej dobrym mężem aż do jej śmierci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy