[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.NaAtlantydzie cały drugi pierścień lądu był przeznaczony dla koni.Imię Leukippe wpisuje się w tradycję epoki brązu, która łączy białe konie - przede wszystkim klacze - zboskością i władzą królewską.Trojańskie święte konie, w ozdobionych złotem i srebrem uprzężach, byłyidealnie białe.W Poncie wierni zaprzęgali czwórkę białych koni do rydwanu i wysyłali je w morze jakoofiarę dla Posejdona.Bóg mórz stworzył nie tylko konia, ale i Atlantydę, gdzie pośrodku sakralnego centrummiasta jego kolosalny posąg stał pośród czterech uskrzydlonych rumaków.Wizerunki koni były równieżnajważniejszymi symbolami Amazonek.Ich księżycowa bogini Artemida dosiadała białego ogiera, aArabowie do dziś nazywają tę maść kolorem księżyca.Cooper w rozważaniach na temat atlantydzkiejLeukippe, uznaje białego konia za lunarny symbol morza.Na zboczach brytyjskich wzgórz do dziś znajdują się wizerunki białych koni, podobnie jak olbrzym zCerne Abbas, wykute w wapieniu tuż pod powierzchnią gruntu.Najsłynniejszym z nich jest Biały Koń zUffington w Dorset.Ten długi na 114 metrów i wysoki na 36 metrów wizerunek jest widoczny z odległościponad 30 kilometrów, nawet dzisiaj, po niezliczonych stuleciach, gdyż mieszkańcy okolicy regularnieodświeżają jego zarys.Tę samą czynność w zamierzchłych czasach wykonywano w czasie ceremonii zwanejCzyszczeniem Konia.Co siedem lat miejscowa ludność wyruszała w uroczystej procesji wzdłuż konturukonia, odnawiając go, a jednocześnie oddając mu cześć.Aż do połowy lat 90.XX wieku Biały koń z Uffington był powszechnie uważany za pamiątkę celtyckichrytuałów, nie starszych niż III wiek p.n.e.Jednak jego wydłużona forma przywodzi na myśl przedstawieniakoni w sztuce epoki brązu; takie podejrzenia potwierdziły też udoskonalone procedury datowania, którewskazują, że Biały Koń liczy w rzeczywistości 3500 lat, a zatem powstał w czasach rozkwitu Atlantydy.Geoglif ten przedstawia brytyjską wersję atlantydzkiej Leukippe - Ceridwen, boginię mórz, która równieżwładała dalekim królestwem i była nazywana Białą Klaczą.Słynny pisarz i znawca mitologii Robert Gravespisze, że bogini potrafi nagle zmienić się w klacz.Często występuje jako Biała Dama, a w starożytnychreligiach, od Wysp Brytyjskich po Kaukaz, jako Biała Bogini (Graves 1948, 209).W greckim Argosczczono ją jako Io, córkę bohatera potopu Inachosa.Jako bogini księżyca urodziła Epafosa, założycielaMemfis i Libii, którego imię oznacza początek.Była też czczona jako Leukippe w przedceltyckiej Brytaniii użyczyła jej swego tytułu (Biała Bogini), od którego pochodzi nazwa Albion - Biała Ziemia.Te77uzupełniające się wzajemnie postacie z greckiej i brytyjskiej mitologii noszą wyrazne ślady atlantydzkiegopochodzenia - motyw potopu i odległych królestw.Czyszczenie Konia nie było jedyną brytyjską ceremonią ludową, w której wykorzystywano kojarzący sięz Atlantydą wizerunek świętej białej klaczy.W czasie przedchrześcijańskiego majowego święta w Padstoww Kornwalii wprowadzano do oceanu sztucznego konia, jako ofiarę dla boga mórz.Uroczystość ta, zwanaDniem Zanurzania, była obchodzona na pamiątkę pięknego białego konia, który uratował się przed wielkimpotopem.Taką samą ceremonię odprawiano w Minehead w Somersetshire, gdzie nazywano ją Koniem%7łeglarza.Kornwalijska legenda z Lethowstos opowiada o tym, jak jedyny człowiek ocalał z potopu,uciekając na białym koniu.Herb rodu Trevellyanów przedstawia białą klacz ich protoplasty płynącą przezwzburzony ocean.Także Irlandia ma swoje rytuały związane z białymi końmi.Każdy przyszły król Ulsteru brał udział winauguracyjnej ceremonii, w której dostępował połączenia z Wielką Boginią Matką w formie białej klaczy.Koń był składany w ofierze, a przyszły monarcha kosztował jego mięsa, wypijał puchar jego krwi, po czymkąpał się w niej.Dopiero po wypełnieniu tych rytualnych czynności mógł być uważany za prawowitegowładcę i męża Białej Bogini.W czasie letniego przesilenia figurę nazywaną Białym Koniem niesiono wuroczystej procesji przez ognisko, nie pozwalając jej jednak spłonąć.Natychmiast po ocaleniu BiałegoKonia pasterze zaczynali sami skakać przez ognisko, a ich dzieci bezpiecznie przelatywały przez płomieniew ramionach krewnych i przyjaciół
[ Pobierz całość w formacie PDF ]