[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Miller zapytał bez pośpiechu:- Czy zdaje pan sobie sprawę z wagi swoich słów?- Tuż przed pana przyjściem przyznał się pannie Hart-mann i mnie - rzekł sucho Morgan i zwrócił się do Bruna: -Nie mów w tej chwili nic, Bruno, nie ma potrzeby.- Będę musiał prosić pana o towarzyszenie mi do Komendy Głównej.- Miller wręczył rzeźbiarzowi oficjalne pismo, wyjął kajdanki i nałożył na przeguby rąk Faulknera.Ten uśmiechnął się.- Sprawia to panu przyjemność, prawda?- Nie mam powodu, aby ronić łzy - odparł Miller biorącgo za łokieć.- Jeśli można, to pójdę z tobą - zaproponował Morgan.Faulkner zaśmiał się krótko i przez chwilę wyglądał zupełnie inaczej, jak człowiek, którym mógłby być, gdyby życie potoczyło mu się inaczej.- Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.Będę ciwdzięczny, Jack.- Czy panna Hartmann da sobie radę - spytał Miller.Joanna spojrzała oczami zapuchniętymi od płaczu i rzuci­ła szybko.- Mniejsza o mnie.Wpadniesz jeszcze tutaj.Jack?- Zostawię ci samochód - rzucił kluczyki na barek.150.- Joanno, czy nic mi nie powiesz? - spytał Faulkner.Młoda kobieta odwróciła się, ramiona jej drżały ód płaczu.Faulkner roześmiał się.Miller dał mu mocnego kuksańca i popchnął do wyjścia.Morgan zamknął drzwi, zza których dobiegł rozpaczliwyszloch Joanny.XIXW pokoju było cicho.Stojący przydrzwiach dyżurny policjant z obojętną miną dłubał w nosie.W oddali znowu zagrzmiało, tym razem trochę bliżej.Harold trzymał obiema rękami kubek z herbatą.Właśnie podnosił go do ust.Herbata była prawie zupełnie zimna, a na jejpowierzchni zebrała się nieapetyczna piana, która wzbudziław nim wstręt.Wzdrygnął się i odstawił kubek na stół.- Długo jeszcze? - spytał ostro.Otworzyły się drzwi.Mallory skierował się w stronę okna istanął wpatrując się w deszcz.Wade zajął stanowisko przykońcu stołu i cierpliwie czekał ze złożonymi i przewieszonymi przez ramię spodniami.Harold poczuł dziwny, dławiący w gardle niepokój.Sięgnął nerwowym ruchem do kołnierzyka i spojrzał błagalnie na Brady'ego, zamykającego drzwi za dyżurnym policjantem,który dyskretnie się wycofał.Potężny Irlandczyk był wyra­źnie zakłopotany.Tylko na chwilę spotkały się ich spojrzenia, po czym Brady odwrócił wzrok.- Co zrobiłeś z dziesięciofuntówką, - spytał nie odwracając się Mallory.- Dziesięciofuntówką? Jaka dziesięciofuntówką? - wyjąkał Harold.Mallory spojrzał na niego.- Ten dziesięciofuntowy banknot, który dziewczyna mia­ła pod pończochą.Có z nim zrobiłeś?151- Nigdy w życiu nie miałem w ręku dziesięciofuntowego banknotu.- Gdybyś miał rozum, zniszczyłbyś go, ale ty na takiegonie wyglądasz - ciągnął dalej Mallory, jakby nie słyszał wyjaśnienia Harolda.- Gdzie mogłeś go zmienić o tak późnej porze? W knajpie? A może w bufecie kolejowym? Wspominałeś, że tam byłeś.Niemal na ich oczach Harold jakby się skurczył.- O cóż, u licha, wam chodzi?Mallory podniósł słuchawkę i połączył się z GłównymUrzędem Wydziału Zabójstw.- Mówi Mallory - powiedział do dyżurnego inspektora.-Chciałbym się natychmiast skontaktować z kierownikiembufetu na Dworcu Centralnym.Chodzi o informacje, czyktoś nie zmienił wczoraj wieczorem dziesięciofuntowegobanknotu.Tak, zgadza się, banknotu dziesięciofuntowego.Oczy zabłysły w białej jak papier twarzy Harolda, nagleodzyskał wojowniczość.- Tracicie tylko czas.W sobotni wieczór mogło im przejśćprzez ręce z pół tuzina banknotów dziesięciofuntowych idobrze o tym wiecie.Więc cóż to za dowód?- To się jeszcze okaże.Widać było, że Harold wziął się w garść.Siedząc na krześle wyprostował się i zaczerpnął głęboko powietrza.- Mam już tego dość.Jeśli mnie oskarżacie, żądam adwokata, jeśli nie, to nie zostanę tu ani minuty dłużej.- Będę całkowicie usatysfakcjonowany, jeśli przedłużyszten czas do pięciu minut - rzekł Mallory.Harold spojrzał na niego pustymi oczami.- Co pan ma na myśli?- Czekam na chłopaka z laboratorium, który ma ladachwila nadejść.Chcemy ci zrobić badanie krwi.- Badanie krwi, a po co?Mallory wskazał ręką na Wade'a,który położył spodnie nastole.3 52- W laboratorium poddano twoje spodnie rozmaitym testom, z których wynika, że byłeś wczoraj wieczorem z kobietą.- Przecież się do tego przyznałem!- Sekcja zwłok Grace Packard wykazała, że przed samąśmiercią miała ona z kimś stosunek,- Wiem z całą pewnością, że nie ze mną.- Możemy to łatwo udowodnić.Wystarczy przeprowadzić nieskomplikowane badanie.- Od tego momentu Mallory zaczął blefować.- Nie wiem, czy jest ci to wiadome, alemożna na podstawie nasienia mężczyzny stwierdzić, jaką magrupę krwi.- I co z tego?- W trakcie sekcji zwłok Grace Packard pobrano wymazwytrysku mężczyzny, z którym miała stosunek.Próbka tajest obecnie poddawana badaniom w laboratorium, a charakteryzuje się przecież jakąś grupą krwi.Przyjdzie tu zaraz pracownik laboratorium, żeby pobrać twoją krew.W ciągukilku minut będziemy wiedzieli, jaką masz grupę.A możesam ją znasz?Harold wpatrywał się w Mallory'ego dzikiem wzrokiem.Nagle odczuł, że powietrze w pokoju zrobiło się ciężkie,wprost nie miał czym oddychać.Głowa Phillipsa zaczęła siękręcić to w lewo, to w prawo, coraz szybciej i szybciej.Próbował się podnieść, ale zachwiał i runął jak długi na stół.Zaczął walić pięściami jak dziecko w napadzie histerii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl