Varga Krzysztof Polska mistrzem Polski (2012)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czułem, wiedziałem to, wszystkie znaki na plakatach i w trailerach mówiły, że Och, Karol 2będzie doznaniem przykrym, za którego obejrzenie jeszcze trzeba zapłacić, ale poszedłem, z pełnąświadomością, co mnie czeka.Poszedłem i w pewnym sensie nie zawiodłem się, mogę nawetpowiedzieć, że moje oczekiwania zostały spełnione w całości, ten film jest doskonałą tępą kolorowąpustką, mimo wszystko wolałbym, żeby to była pustka czarna jak listopadowa noc, tymczasem jest topustka jak w kalejdoskopie, w krzykliwych kolorach głupotę i brednię widać jeszcze wyrazniej.Nie ma co tu streszczać filmu, wiadomo przecież, o co chodzi w tym remake u peerelowskiejkomedii sprzed ćwierćwiecza, idzie raczej o to, że wszyscy bohaterowie tego filmu sprawiająwrażenie jakoś niedorozwiniętych filmowe kobiety to piękne kretynki, celuloidowi mężczyzni toimbecyle tak w skrócie można ich przedstawić i zdaje się jest to szerszy zamysł polskiejkinematografii, nie jednostkowy przypadek Karola, który został kochankiem.Jak jednak zrobić film,w którym grasuje cała sfora atrakcyjnych kobiet, i nie wykrzesać z tego najmniejszej iskryerotycznego napięcia duża sztuka, trzeba przyznać.Jak zrobić film, w którym aktorki grają z takimzaangażowaniem jak w modnych ostatnio telewizyjnych reklamach pigułek na wzdęcie, a aktorzy jakby reklamowali środki na uleczenie prostaty?Teza naprędce przeze mnie sformułowana po obejrzeniu tego półproduktu wzmocniła sięnastępnego dnia, kiedy radosny jak Danton na szafocie udałem się na jakoby komedię CezaregoPazury Weekend.Szedłem z pełną świadomością skazańca, że nie będzie to wcale śmiesznakomedia, ale liczyłem na to, że przynajmniej raz zarechoczę, choćby z kloacznego kawału, choćbyz koszarowego żartu.A tu nic, przez cały film nawet kąciki ust mi się nie uniosły, żadnego, nawetnajmniejszego chichrania, mimo że jest tam i sensacja, i romans, i dramat nieomal, a nawet cośw rodzaju modnej ostatnio teorii queer podanej, że tak powiem, � rebours, hłe, hłe, hłe, normalniemożna umrzeć.Ale wciąż było mi mało, wciąż pragnąłem większych upokorzeń, dalej chciałem się babraćw polskiej kinematografii rozrywkowej, poszedłem więc na ekstremalne zderzenie z polską myśląkomediową, nabyłem na DVD film Ciacho mianowicie, trzeci z rzędu wieczór zapowiadał upadeknajgłębszy, tak też się stało, to jest film w zamierzeniu śmieszny, ale jest tak śmieszny, że czułemzażenowanie, iż go oglądam, całe szczęście oglądałem sam, gdybym oglądał z kimś, dokonałbymchyba samospalenia ze wstydu, skoro aktorzy nie wstydzą się, że w tym grają, ja się muszę wstydzić,że to oglądam.Jedyną sensowną rzeczą w całym filmie jest eksponowana momentami boskacielesność Marty %7łmudy Trzebiatowskiej, za mało to jednak na dwie godziny projekcji.Rzecz jestgangstersko-policyjna, jest napad, transport kokainy, ruska mafia, ale z niejasnych powodów intrygakręci się często wokół męskiego anusa, ja rozumiem, że anus ważna rzecz i pociągająca, ale budowaćwokół tego komediowo-sensacyjne perypetie to chyba jednak zbytnia brawura.Bolesne to tymbardziej, że reżyser Patryk Vega to autor najlepszego polskiego serialu kryminalnego, Pitbullamianowicie, a tu taka straszna wtopa, że tak powiem: analna.Refleksja jest generalnie prosta i poprzez tę prostotę przygniatająca otóż żeby w zamierzeniuprzynajmniej było śmiesznie, bohaterowie muszą być kompletnymi idiotami, to ma być bardzozabawne, w filmie Ciacho na przykład bardzo śmieszny ma być Paweł Małaszyński grającyklinicznego imbecyla, dorosłego mężczyznę z mózgiem dwulatka, który nieświadomie tarza sięw psich odchodach.Jeszcze śmieszniejsze jest obsadzenie w roli prokuratora KrzysztofaKononowicza, świetny zabieg, nic, tylko kwiczeć ze śmiechu, dziwna, że tak powiem, jest to akcjaafirmacyjna pt.niepełnosprawni w kinie.W filmie Weekend strasznie śmieszny ma być za tocygański gang patałachów o ilorazie inteligencji w okolicach zera bezwzględnego, nawet sam OchKarol zachowuje się przecież on, bożyszcze kobiet! jak irytujący, płaczliwy patałach i łajza,zmienił nam się ostatnio jak widać filmowy wzór polskiego mężczyzny.Zastanawia mnie najbardziej to, czy polscy twórcy komedii niesprawiedliwie i krzywdząco uważająpubliczność za niedorozwiniętą, której wystarczy pokazać kilku znanych aktorów zachowujących sięjak szympansy bonobo w najlepszym razie, czy też doskonale wyczuwają społeczne nastrojei rzeczywiście polska publika jest mało wymagająca, a może raczej wymagająca inaczej, wymagającaspecyficznego humoru i specjalnego traktowania.Jeśli rzeczywiście takie jest polskie poczuciehumoru, jak to prezentowane w owych rozpaczliwych komediach, należy zacząć się bać o przyszłośćtego narodu, który prostą drogą zmierza do samozagłady.Naród z poczuciem humoru na poziomieaustralopiteka nie ma przed sobą świetlanej drogi ewolucji.Teraz się po tej trzydniówce ciężko podnoszę, choć nadal czuję się zbrukany i mam kacamoralnego, że to wszystko obejrzałem, choć nie będę udawał i się skarżył, wszak wiedziałem,na co się porywam i co mi w konsekwencji grozi.Miałem jednak nadzieję na odrobinę szacunkuze strony twórców polskiej komedii, jak widać, były to nadzieje frajerskie, bo każdy, kto na polskąkomedię idzie, na miano frajera zasługuje.Moralniak jednak ma tę dobrą stronę, że może byćzaczynem pewnych refleksji i przemyśleń.Kto pisze te dialogi i dla kogo? Kto wymyśla tescenariusze? Dlaczego mianowicie nikt nie potrafi w Polsce zrobić albo, co jeszcze straszniejsze:nie chce zrobić śmiesznej komedii, nie mówiąc o komedii inteligentnej, bo o komedii intelektualnejw rodzaju Woody ego Allena marzyć nawet nie można.Choć zadam tu fundamentalne pytanie:dlaczego nie mamy Woody ego Allena, a mamy Cezarego Pazurę? To jest temat na narodową debatę,której rozpoczęcie właśnie postuluję.I wcale nie jest to żart, bo ja po obcowaniu z polskimikomediami straciłem ochotę na jakiekolwiek żarty, czas na poważnie zacząć rozmawiać o polskimpoczuciu humoru.To może być bardzo przykra i bolesna debata.===aFxlVmBRPolska mistrzem Polski, czyli walka ciągle trwa24.02.2011W jednej ze scen filmu animowanego Jeż Jerzy przed zamkniętym sklepem monopolowym stoizwalisty narąbany dresiarz, dzierżąc nad głową biało-czerwony szalik, i bełkotliwie skanduje: Polskamistrzem Polski!.Wydaje mi się, że to najdoskonalszy, jaki ostatnio widziałem, komentarz do naszejbolesnej i bogobojnej rzeczywistości, nie mogą się z tym równać żadne analizy publicystów na łamachgazet, żadne poważne debaty telewizyjne, ten komunikat jest genialny w prostocie swojego przekazu:jesteśmy mistrzami świata w kategorii bycia Polakami i nikt nam tego mistrzostwa nie odbierze.Polska może przegrać katastrofalnie futbolowe mistrzostwa Europy w przyszłym roku, nasze drużynymogą odpaść w pierwszych rundach wszystkich pucharów, ale nic nie stanie na przeszkodziezwycięstwu w tej prestiżowej dyscyplinie, jaką są mistrzostwa Polski w byciu Polską [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy