[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stąd - osobliwe połączenie pojęć:uwielbiano jednocześnie Napoleona i wolność.Piszemy tu historię; takie były mira\
e owychczasów.Przekonania przechodzą ró\
ne fazy.Rojalizm wolteriański, dziwaczna odmiana, miałniemniej osobliwy odpowiednik - bonapartystyczny liberalizm.Inne ugrupowania umysłów były powa\
niejsze; tam zgłębiano zasadę; tam dociekanoprawa.Pasjonowano się absolutem i przewidywano nieskończoność realizacji; absolut przezswoją niewzruszoność kieruje umysł w błękity i ka\
e mu bujać w bezkresie.Nic zaś tak nierodzi marzenia, jak dogmat.Nic tak nie zapładnia przyszłości, jak marzenie.Dzisiaj utopia,jutro ciało i krew rzeczywistości.Przekonania postępowe miały podwójne dno.Coś, co rozpoczynało się potajemnie,zagra\
ało  ustalonemu porządkowi , który był podejrzany i skryty.Znak to w najwy\
szymstopniu rewolucyjny.Zamysły władzy natykają się w podziemiu na zamysły ludu.Naukartowane zamachy stanu odpowiedzią jest dojrzewanie insurekcji.Nie istniały jeszcze wówczas we Francji rozgałęzione organizacje podziemne, jakTugendbund* niemiecki czy włoski karbonaryzm; ale tu i ówdzie zarysowały się jakieśtajemnicze drą\
enia.Kugurda* powstała w Aix; w Pary\
u, oprócz innych stowarzyszeń tegorodzaju, istniało Towarzystwo Przyjaciół Abecadła.*Tugendbund (Związek Cnoty) - tajne stowarzyszenie zało\
one w r.1808 w Prusach zmierzające dowyzwolenia Niemiec spod władzy Napoleona.*La Cougourde - tajne stowarzyszenie republikańskie, działające na południu Francji w okresie Restauracji.Kim byli Przyjaciele Abecadła? Stowarzyszeniem mającym pozornie na celunauczanie dzieci, w istocie zaś podz
wigniÄ™cie czÅ‚owieka.CzÅ‚onkowie stowarzyszenia podawali siÄ™ za przyjaciół ABC - Abaisé - znaczyuciÅ›niony.UciÅ›nionym byÅ‚ lud.Chciano go podz
wignąć.Błędem byłoby śmiać się z tegokalamburu.Kalambury odgrywają czasem wa\
ną rolę w polityce: dowód - kalambur:Castratus ad castra, który uczynił Narsesa głównodowodzącym* armii; czy Barbari etBarberini*, czy Fueros y Fuegos*, czy wreszcie:  Tu es Petrus et super hans petram. itd.Przyjaciele Abecadła tworzyli nieliczną grupę: było to tajne stowarzyszenie wzalą\
ku, powiedzielibyśmy prawie koteria, gdyby koterie wydawały bohaterów.Mieli wPary\
u dwa miejsca spotkań: jedno niedaleko Hal, w szynku zwanym  Koryntem , o którymbędzie póz
niej mowa, drugie w pobli\
u Panteonu, w kawiarence na placu św.Michała.Kawiarnia ta, dziś ju\
zburzona, zwała się  Musain.Pierwsze z tych miejsc dogodniejszebyło dla robotników, drugie - dla studiującej młodzie\
y.Zazwyczaj tajne narady Przyjaciół Abecadła odbywały się w tylnej salce kawiarni Musain.Salka ta, odsunięta od kawiarni, z którą łączył ją bardzo długi korytarz, miała dwaokna i wyjście poprzez ukryte schodki na uliczkę Gres.Pito w niej, palono, bawiono się,śmiano, i głośno rozprawiano o wszystkim, a po cichu o innych sprawach.Na ścianie wisiałastara mapa Francji z czasów republiki; wystarczająca wskazówka, \
eby wzbudzić podejrzenieagenta policji.Większość Przyjaciół Abecadła stanowili studenci oraz paru zaprzyjaz
nionych z nimirobotników.Oto najwa\
niejsze nazwiska.Nale\
Ä… one w pewnej mierze do historii: Enjolras,Combeferre, Jan Prouvaire, Feuilly, Courfeyrac, Bahorel, Lesgle albo Laigle, Joly i Grantaire.Przyjaz
ń łącząca tych młodzieńców tworzyła z nich niejako jedną rodzinę.Wszyscy zwyjątkiem Laigle'a pochodzili z południa Francji.Była to nieprzeciętna gromadka.Pochłonęła ją niewidzialna otchłań, która jest pozanami.W tym punkcie dramatu, do którego doszliśmy, nie od rzeczy będzie rzucić snopświatła na te młode głowy, nim znikną one z oczu czytelnika w mroku tragicznych wydarzeń.Enjolras, którego wymieniliśmy na pierwszym miejscu - czytelnik dowie sięniebawem dlaczego - był bogatym jedynakiem.*Wódz bizantyjski Narses (472-568) był w młodości eunuchem na dworze cesarza Justyniana I.*Barbari et Barberini - aluzja do epigramatu Quod non fecerunt Barbari, fecere Barberini (czego nie zrobilibarbarzyńcy, zrobili Barberini); Barberini, rodzina włoska, przywłaszczyli sobie w XVII w.wiele pomnikówstaro\
ytności, by ozdobić nimi pałac w Rzymie.*Konstytucja i ognisko.Był to czarujący młodzieniec, który potrafił stawać się straszny.Był anielsko piękny,niby dziki i srogi Antinous.Widząc zadumany blask jego spojrzenia, mo\
na by powiedzieć,\
e w jakimÅ› poprzednim wcieleniu prze\
ył apokalipsę rewolucji.Miał jej tradycję w sobie,jakby był jej świadkiem.Znał wszystkie drobne szczegóły tej wielkiej sprawy.Naturaarcykapłana i wojownika, niezwykła u młodego chłopca.Wierzył i walczył; doraz
nie -\
ołnierz demokracji; z punktu widzenia ponadczasowego - kapłan ideału.Miał głębokoosadzone z
renice, nieco zaczerwienione powieki, dolną wargę wydatną i łatwo układającą sięw grymas pogardy i wysokie czoło.Wysokie czoło w twarzy jest jak rozległe niebo na widno-kręgu.Podobnie jak niektórzy młodzieńcy z początku naszego stulecia i z końca zeszłego, cowcześnie stali się sławni, i Enjolras (choć bladł czasami) miał w sobie jakiś nadmiarmłodości, świe\
ej jak u dziewczyny.Ju\
mÄ™\
czyzna, wyglądał jeszcze jak chłopiec; miałdwadzieścia dwa lata, a mo\
na mu było dać siedemnaście.Powa\
ny, zdawał się nie wiedzieć,\
e istnieje na ziemi twór, zwany kobietą.Miał jedną namiętność - prawo, jedną myśl -obalenie przeszkody.Na Awentyńskim Wzgórzu byłby Grakchem; w KonwencieSaint-Justem.Zaledwie dostrzegał ró\
e, nie widział wiosny, nie słyszał śpiewu ptaków.Podobnie jak Aristogitona nie poruszyłaby go obna\
ona pierś Evadne* [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl