Vila Sanjuan Sergio Spadkobierczyni z Barcelony

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Moja klientka siedząca na ławie oskarżonych gorzko zapłakała. Enriqueta dodałem nie tylko oddała Luisowi najcenniejszy klej-not, jaki posiadają kobiety, ale i swoje skromne oszczędności, tysiąc pięćsetpeset, chcąc w ten sposób pomóc mu zbudować jej wyśniony dom, na fun-damentach miłości, którą darzyła swojego narzeczonego.Kiedy doszedłem do tego miejsca, wiele z obecnych na sali kobiet zanosiłosię już od płaczu.Nawet prokurator, niewzruszony mężczyzna twardy jak ska-ła, sfingował gest świadczący o zrozumieniu dla Enriquety.Ta z kolei, pada-jąc ofiarą nerwowej ekscytacji, nie przestawała się wiercić, mamrocząc nie-zrozumiałe słowa, przez co sędzia, za moją zgodą, kazał wyprowadzić ją z sa-li, dopóki się trochę nie uspokoi.Tymczasem ja rozwinąłem skrzydła: Enriqueta podniosłem głos zamordowała swojego narzeczonego,owszem.Ale nie z tych powodów, które wymienia prokurator, ani nie z tych,które przytaczam ja, ani nie ze względu na to, co zostało chłodno, bez emocjispisane na stronicach protokołu.Enriqueta zabiła z miłości.Zachowała się jaktubylec, który z pnia drzewa wyciosał sobie bożka, adorowała go pełna aten-cji, oddała mu się duszą i ciałem, a pewnego dnia postanowiła go zniszczyć,widząc, że ów bożek, któremu oddała swoje całe serce, nie przypomina ide-ału, nie odwzajemnia jej miłości, nie ma dla niej serca.Niech państwo wy-obrażą sobie rozpacz oskarżonej, która doświadczyła śmierci ukochanej oso-by.Jeżeli wielu z nas cierpiało ból po stracie tych, którzy nas poczęli i wy-chowali, jakie katusze musiała cierpieć matka, która zobaczyła, jak umierakawałek jej duszy?Strona 162 z 283LRT2013-05-04 08:11:52Wybitny człowiek, którym był don Eduardo Dato, powiedział kiedyś, żeława przysięgłych jest sercem organu sprawiedliwości.Proszę przeto doda-łem z emfazą o uniewinnienie oskarżonej, udowodnijcie państwo, że naj-ważniejszy z organów wymiaru sprawiedliwości bije z energią i cieszy siędobrym zdrowiem.Kiedy skończyłem mowę, sędzia zwrócił się do Enriquety, którą wówczasz powrotem wprowadzono na salę, i zapytał, czy chciałaby złożyć oświadcze-nie.Moja klientka wstała i odpowiedziała przez łzy, że nie, wobec czego sę-dzia ogłosił, że przysięgłym pozostaje wydanie wyroku.Było wpół do dwuna-stej i jak zazwyczaj działo się w takich przypadkach, wielu z obecnych,opuszczając salę, podchodziło do mnie, żeby mi pogratulować.Tak samo za-chowywali się w stosunku do prokuratora.Zegarek wskazywał pierwszą w nocy.Owinięty szczelnie płaszczem, którychronił mnie przed przenikliwą wilgocią, Tor�wałem sobie przejście pomię-dzy drewnianymi skrzyniami a wielkimi przykrytymi paletami.Szedłem wo-kół ogrodzenia, które wyznaczało koniec Moll de la Fusta, strefy załadunku irozładunku w barcelońskim porcie, skąd w ciągu dnia wypływały pełne towa-rów statki, żeby udać się szlakiem Morza Zródziemnego, natomiast w nocynie było tu żywego ducha, nie licząc kilku strażników z latarkami, którzy nad-zorowali okolicę.Niedaleko, w głównych handlowych magazynach portowych, o grubychmurach obłożonych cegłą, które stwarzały atmosferę docks wielkich angiel-skich miast portowych, miałem wyznaczone spotkanie.Zostałem o nim poin-formowany w liście, który ktoś wsunął do skrzynki kancelarii, a jego rozkazu-jący ton sprawił, że nie mogłem pozostać obojętny.Strona 163 z 283LRT2013-05-04 08:11:52Doszedłem ostrożnie aż do rogu, który został mi wskazany, i tam się za-trzymałem w drżącym świetle rzucanym przez latarnie.Uniosłem rondo kape-lusza i zapaliłem papierosa.Czekałem ponad dwadzieścia minut.Nagle poczułem ucisk w plecy. Proszę się nie ruszać, mam pana na celowniku powiedział do mniemęski szorstki głos.Starałem się zachować spokój. Czy pan to Danton? A kim innym mógłbym być? Mogę się odwrócić? Lubię widzieć twarz swojego rozmówcy. Mnie to przeraża.Niech pan stoi, jak pan stoi. Wbił mi w plecy lufępistoletu albo cokolwiek to było.Mimo woli się wzdrygnąłem. Nie ma potrzeby, żeby wyrządzał mi pan krzywdę! Czego pan chce? Danton chce wydać komunikat.\ Dlaczego wybrał pan mnie? A to nie pana artykułowi w El Noticiero Universal" zawdzięczamswoją sławę? Proszę niech pan mówi dalej. Chcę, żeby napisał pan, że Danton będzie w dalszym ciągu wymierzałsprawiedliwość i że nieprawdą jest, jak rozpropagowano, że jest pogromcąburżuazji.A to dlatego, że wierzy w niepodzielność sił rewolucyjnych i chceukarać winnych, których sprawiedliwość zostawia bezkarnych, i nie patrzy wzwiązku z tym ani w prawo, ani w lewo.%7łeby to zademonstrować, kolejnymStrona 164 z 283LRT2013-05-04 08:11:53czynem w imię sprawiedliwości będzie pozbycie się przedsiębiorcy, który do-puścił się przestępstwa, a nie został ukarany. Mam to opublikować? Chce pan, żebym robił za posłańca pańskimgrozbom? Może pan o tym zapomnieć, ani ja nie jestem gotów, żeby to zro-bić, ani moja gazeta tego nie wydrukuje.Usłyszałem drżenie własnego głosu. Ostrzegłem już pana powiedział, nie tracąc zimnej krwi. Pan bę-dzie wiedział, co zrobić z informacją, którą panu przekazuję. Niech pan posłucha zebrałem się w sobie, żeby mu odpowiedzieć czy pan wie, że wyznaczył pan sobie absurdalną misję? Jeden człowiek niemoże zmienić całego systemu, strzelając do ludzi.To tylko więcej przemocyod tej już nas otaczającej.Najlepsze, co może pan zrobić, to zaprzestać swojejdziałalności i zniknąć, póki jeszcze czas; sytuacja w Barcelonie jest na tyleskomplikowana, że nikt pana nie będzie szukać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy