Winters Rebecca Sobie przeznaczeni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdzieś z oddali dobiegł ją jego głos.- Cóż, teraz już wiemy, że pod tym ani też chybażadnym innym względem nie jesteś jeszcze emerytką.Zastanawiam się tylko, do jakiego rodzaju eksperymen�tów moglibyśmy przejść w następnej kolejności.- Wynoś się stąd!- Odejdę, gdy będę gotów cię opuścić.Schylił się po latarkę i kierując snop światła na jejtwarz, powiódł opuszkiem palca po rozkosznie obo�lałych wargach.Jakby w ten sposób chciał zabrać imcoś, czego nie zdołały dać mu przed chwilą.- Proszę o jedno - powiedział.- Zanim zacznieszroztrząsać motywy mojego zachowania, przebadajwpierw samą siebie.Po prostu wez siebie pod dużeszkło powiększające.- Już nigdy nie pozwolę ci się dotknąć! -wyszeptaław uniesieniu.Wyszeptała w pustkę, Wadę bowiem zdążył jużopuścić jej namiot.Ze szlochem padła na śpiwór.Pragnęłaby wykrzyczećswą mękę.Te pięć minionych lat powinno w zasadzieunicestwić jej miłość do Wade'a.Stało się inaczej.Jejnamiętność zaprzeczała wszelkim ogólnym zasadom.Wystarczył jeden jedyny pocałunek, by miała pewność,że nadal bardzo go pożąda.Cóż w takim razie powinna uczynić? Jaką taktykęprzyjąć do momentu opuszczenia Afton na stałe?Na te pytania miała na razie tylko jedną i to raczejbanalną odpowiedz: powinna jak ognia unikać prze�bywania z nim sam na sam.Nie spodziewała się już zasnąć tej nocy i nawet niechciała tego.Wolała wsłuchiwać się w pulsowanieSOBIE PRZEZNACZENI94krwi w żyłach, w bicie własnego serca, które nierównymrytmem słało jej, wystukiwane alfabetem Morse'a,telegramy o tym, że ona, Kathryn, jest chorą namiłość istotą i że nie ma na to lekarstwa.Wadę byłjej zakazany, co oznaczało, że była skazana na życiebez niego.I właśnie obraz tej przerazliwej pustkiczekających ją lat sprawił, że łzy popłynęły popoliczkach Kathryn nieprzerwanym strumieniem.ROZDZIAA SI�DMYWstała o wschodzie słońca i z miejsca zabrała siędo przygotowywania śniadania.Tym razem miał byćbekon i naleśniki z jagodami.Z wyjątkiem kilku pierzastych chmurek, niebo tegoranka było przeczyste, a słońce zaczęło już osuszaćziemię.Jak się spodziewała, pierwszy z namiotu wynurzyłsię John.Z nim właśnie wiązała nadzieje na powodzenieswojego planu, który ułożyła w trakcie bezsennychgodzin po rozstaniu z Wade'em.Wydawszy dzwięk, który mógł przypominać dzieńdobry, lecz również dobrze cokolwiek innego, Johnusiadł przy stoliku.Jego oczy spoczęły na naleś�nikach.- Skąd wiedziałaś, o czym śniłem tej nocy?- Ponieważ dotąd widzę małego brzdąca z napchanąbuzią i w ubranku poplamionym jagodami.Nałożył na talerz sześć sztuk.- Litości! Niech zostanie to między nami.Kathryn roześmiała się.- Obiecuję.Przyniosła bekon i sok pomarańczowy, i usiadła nasąsiednim krzesełku.- Jakie plany na dzisiejszy dzień? - zapytała.- Zewstydem muszę przyznać, że byłam wczoraj zbytzmęczona, aby zjawić się na kolacji.- Nie było właściwie żadnej konkretnej rozmowyo dniu dzisiejszym.Po jedzeniu szybko rozeszliśmy96 SOBIE PRZEZNACZENIsię do namiotów.Usłyszałem tylko, że ojciec i mamazamierzają próżniaczyć się od rana do wieczora.- Skoro tak, to może obudzilibyśmy Laurel i wetrójkę wybrali się na narty wodne, póki jezioro jestspokojne? Pózniej zapraszam was na lunch do lokaluw Coulter Bay.- Ja się piszę.Tylko co z Wade'em? - zapytałz ustami pełnymi jagód.Starając się nie stracić opanowania w głosie,odrzekła:- Och, nie wydaje mi się, aby Wadę przepadał zasurfingiem.Raczej będzie wolał powędkować sobiez kajaka.A co się tyczy twoich rodziców, to dajmyim szansę spędzenia kilku godzin tylko we dwoje.John kiwnięciem głowy zaakceptował jej argu�menty.- Czy mam ją obudzić?- Nie.Ja to zrobię, a ty tymczasem kończ śniadanie.Laurel pomysł spodobał się.Po pół godzinie wszyscytroje siedzieli już na łodzi i odbijali od brzegu.Niezapomnieli, oczywiście, o kartce z informacją, którązostawili na stoliku, przyłożoną kamieniem.Po raz pierwszy od trzech dni Kathryn poczuła sięcałkowicie swobodna i odprężona.John i Laurelprześcigali się wobec niej w uprzejmościach, a ichmłodość i wesołość sprawiły, że czas do południazleciał jak z bicza trząsł.Między pierwszą a drugą zjedli smaczny lunch, poktórym Kathryn, korzystając z okazji, załatwiła kilkatelefonów.Ona też w końcu pomyślała o tym, że należynabrać paliwa i wracać na wyspę, gdyż być może Alicjai Clyde będą również chcieli skorzystać z motorówki.Zbliżając się do obozu, wypatrywali Wade'a, ale jegokajaka nigdzie nie było.W związku z tym KathrynISOBIE PRZEZNACZENI97przekonała się, że można doznawać równocześniedwóch sprzecznych uczuć - ulgi i rozczarowania.Zobaczyli za to Alicję i Clyde'a, którzy leżeli nakocu i wystawiali swe ciała na słońce.Obecność obukajaków wskazywała, że Wadę musiał być gdzieśw pobliżu.Kathryn poczuła nagły wzrost ciśnieniai przyśpieszenie rytmu serca.Dołączyli do plażowiczów i zdali im relację zeswoich szaleństw na nartach wodnych.W trakciepogawędki Kathryn dowiedziała się, że Wadę z apa�ratem wybrał się gdzieś w głąb wyspy, by zrobićjakieś ciekawe zdjęcie dla Clyde'a.W tej sytuacjiwolała nie czekać na niego w obozie.Rzuciła pomysłwybrania się na ryby - czego nie zrobił Wadę, onidokonają z nawiązką [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy