[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Se en Egipto oni kredus, kioninstruas via himno, neniu ridus sur la bordoj de Nilo.La potencu-loj sin kaÿus de l timo en la subteraj galerioj de la temploj, kaj lapopolo anstataû labori forkurus en kavernojn kaj tie atendus kom-paton, kiu, cetere, venus neniam.Nia mondo estas alia: çion oni povas havi en ¸i, sed çion onimem devas fari.Niaj dioj ne helpas plorulojn.Ili mallevi¸as sur lateron nur tiam, kiam la heroo, kiu ekkura¸is fari superhoman agon,jam perdis çiujn fortojn.Tiel estis, kiam Ramzes Granda sin îetis inter du mil kvincentmalamikajn veturilojn, el kiuj çiu portis tri batalistojn.Nur tiam la137LA FARAONOeLIBROsenmorta patro Amon etendis al li sian manon kaj helpis lin frakasila malamikojn.Sed se anstataû batali li estus atendinta la protek-ton de via dio, jam de longe sur la bordoj de Nilo la Egiptano paÿuskun la sitelo kaj brikoj, kaj la mizeraj Øetoj kun la papirusoj kajbastonoj.Tial, Sara, pli kredeble viaj çarmoj ol via kanto dispelos miançagrenon.Se mi agus, kiel instruas la hebreaj sa¸uloj, kaj atendushelpon de l çielo, la vino forkurus de mia buÿo, kaj la virinoj de miadomo.Kaj antaû çio mi ne povus esti posteulo de la faraono; mi estuskiel miaj fratoj, el kiuj unu ne povas trairi la çambron, ne apogan-te sin sur du sklavoj, kaj la alia saltas sur arboj!138LA FARAONOeLIBROXVn la sekvinta tago Ramzes sendis sian Negron kun ordonojEMemfison, kaj çirkaû la tagmezo de la urbo venis granda bar-ko al la bieno de Sara.¯i estis plena de grekaj soldatoj en altaj kas-koj kaj brilantaj kirasoj.Laû komando dek ses homoj, armitaj per ÿildoj kaj mallongajlancoj, surbordi¸is kaj stari¸is en du vicojn.Ili jam estis marÿontajal la domo de Sara, kiam haltigis ilin alia sendito de l princo.Liordonis al la soldatoj resti sur la bordo kaj alvokis nur ilian estron,Patroklon, al la kronprinco.La soldatoj haltis kaj staris senmovaj kiel du vicoj da kolonoj,kovritaj per brilanta lado.Post la sendito iris Patroklo en kasko kunplumoj kaj purpura tuniko, sur kiu li havis oran armaîon, ornamitansur la brusto per virina kapo, sur kiu anstataû haroj levi¸is serpen-toj.La princo akceptis la eminentan generalon en la pordego de l¸ardeno.Li ne ridetis, kiel ordinare, eç ne respondis al la profun-da klini¸o de Patroklo, sed diris kun malvarma mieno: Diru via ekscelenco al la grekaj soldatoj de miaj regimentoj, kemi ne ekzercos ilin, ¸is lia sankteco ne nomos min duan fojon iliaestro.Ili perdis çi tiun honoron, drinkuloj, kies krioj ofendas min.Mi turnas ankaû vian atenton al tio, ke la grekaj regimentoj ne es-tas sufiçe disciplinitaj.En publikaj lokoj la soldatoj de çi tiu korpusodiskutas pri politiko, nome pri ia ebla milito, kaj tio estas kvazaûperfido de l ÿtato.Pri tiaj aferoj povas paroli nur la sankteco la fa-139LA FARAONOeLIBROraono kaj la membroj de la plej alta konsilantaro.Kaj ni, la solda-toj kaj servistoj de nia sinjoro, povas nur plenumi la ordonojn denia plej grandanima estro kaj çiam silenti.Mi petas, ke via eksce-lenco komuniku miajn rimarkojn al miaj regimentoj kaj mi dezirasal vi çiajn sukcesojn. Estos, kiel vi diris, via ekscelenco respondis la Greko.Li sinturnis sur la kalkano kaj rekta kiel lanco iris kun tinto de l armaîoal sia ÿipeto.Li sciis pri la disputoj de la soldatoj en la drinkejoj, kaj li kom-prenis nun, ke ia malagrablaîo okazis al la kronprinco, kiun la ar-meo adoris.Kiam do li atingis la areton da armitoj, starantaj sur la bordo, lifaris tre koleran mienon kaj furioze svingante la manojn, diris: Bravaj grekaj soldatoj!& favaj hundoj, la lepro vin man¸u!& Sede nun, iu Greko elparolos en drinkejo la nomon de l kronprinco,mi rompos la kruçon sur lia kapo, kaj la pecojn mi ÿovos en liangor¸on kaj for el la regimento! Vi paÿtos porkojn çe la egiptakamparano, kaj en via kasko la kokinoj metos ovojn.Tia sorto aten-das la malsa¸ajn soldatojn, kiuj ne scias haltigi sian langon; kaj nunmaldekstren, malantaûen kaj marÿu al la barko, la pesto vin!& Lasoldato de la faraono devas antaû çio trinki por la sano de la fara-ono kaj por la prospero de lia ekscelenco Herhor, la milita minis-tro.Ili vivu eterne!& Eterne ili vivu!& respondis la soldatoj.Çiuj sidi¸is malgajaj en la barko.Sed apud Memfiso la frunto dePatroklo sereni¸is kaj li ordonis kanti pri la pastra filino, kiu tielamis la armeon, ke ÿi metis pupon en sian liton, kaj tutajn noktojnpasigis en la budeto de la gardsoldatoj.Çe la ritmo de çi tiu kanto oni plej bone marÿis kaj plej vigle re-mis.140LA FARAONOeLIBROÇirkaû la vespero al la bieno de Sara albordi¸is alia ÿipeto, el kiueliris la çefa intendanto de la bienoj de Ramzes.Ankaû çi tiun altrangulon la princo akceptis en la pordego de l¸ardeno.Eble pro severeco, eble por ne devigi lin eniri en la domonde sia konkubino kaj Hebreino. Mi volis diris la princo vidi vin kaj diri, ke inter miaj kam-paranoj rondiras maldecaj babiladoj pri malgrandigo de la impo-stoj, aû pri io simila& Mi deziras, ke la kamparanoj eksciu, ke mi nemalgrandigos al ili la impostojn.Kaj se iu, malgraû la avertoj, ob-stinos en sia malsa¸o kaj diskutos pri la impostoj, li ricevos bastona-don&. Eble pli bone estos, se li pagos punon& unu utenon aû draÛ-mon, kiel ordonos via ekscelenco proponis la intendanto. Bone; sed oni povas doni bastonadon al la plej ribelaj. Mi kura¸as rimarkigi al via ekscelenco murmuretis la inten-danto, kiu restis klinita ke la kamparanoj efektive dum iom datempo parolis pri la nuligo de la impostoj, ribeligitaj per iu fremdu-lo.Sed de kelke da tagoj ili eksilentis& En tia okazo la bastonado estas superflua diris Ramzes. Eble por antaûgardo?& intermetis la intendanto. Çu tio ne estos malÿparo de l bastonoj? Çi tiu komercaîo neniam mankas al ni& En çiu okazo& modere admonis la princo. Mi ne volas,ke atingu la orelojn de lia sankteco, ke mi senbezone turmentas lakamparanojn& Pro ribelaj babiladoj oni devas bati kaj monpuni,sed se estas neniu kaûzo, oni povas esti grandanima. Mi komprenas respondis la intendanto, fikse rigardante laokulojn de l princo. Ili kriu tiom, kiom estas necese, por ke ili nemurmuretu blasfemojn.141LA FARAONOeLIBROÇi tiuj du paroladoj, de Patroklo kaj de l intendanto, trakuris latutan Egipton.Post la foriro de la intendanto, la princo oscedis kaj çirkaûrigar-dante per enuaj okuloj, li diris al si mem: Mi faris, kion mi povis.Kaj nun mi faros nenion, se tio estosebla al mi.En çi tiu momento, de la bienaj konstruaîoj venis al la princomallaûta ¸emo kaj rapidaj batoj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]