[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. respondis Li-kon & Do? demandis Mefres Herhoron. Via ekscelenco havas bonan policon respondis Her-hor. Kontraûe, la gardistoj de Labirinto malbone ¸in gardas! kolere diris Mefres. Ankoraû hodiaû nokte mi veturostien kun Likon por averti la tieajn pastrojn & Sed kiam misukcesos savi la trezorojn de la dioj, via ekscelenco permesos,ke mi fari¸os ilia gardisto & Kiel deziras via ekscelenco respondis Herhor indife-rente.Kaj en sia koro li aldonis: Fine la pia Mefres komencas montri dentojn kaj unge-gojn & Li mem deziras fari¸i nur & la gardisto de Labirintokaj sian edukaton Likonon fari nur & faraono!& Vere, por sa-tigi la avidecon de miaj helpantoj, la dioj devus krei dek Egip-tojn & Kiam ambaû altranguloj forlasis la subteraîon, Herhornokte, piedire revenis en la templon de Izido, kie li lo¸is, kajMefres ordonis prepari kelke da çevalaj portiloj.En unu por-tilon junaj pastroj metis la dormantan Likonon, kun sako sur223LA FARAONOeLIBROla kapo en la alia sidi¸is la çefpastro mem kaj, çirkaûita dekelke da rajdantoj, ektrotis al Fayum.En la nokto de 14-a al la 15-a de Paofi, la çefpastro Samen-tu, konforme al la promeso donita al la faraono, eniris La-birinton tra koridoro, konata nur de li.Li havis en la manofaskon de torçoj, el kiuj unu brulis, kaj sur la dorso korbonkun instrumentoj.Samentu tre facile transiris de unu salono en alian, el kori-doro en koridoron, per unu tuÿo forigante la ÿtonajn platojnen la kolonoj kaj muroj, kie estis kaÿitaj pordoj.Iafoje li ÿan-celi¸is, sed tiam li legis la misterajn signojn sur la muroj kajkomparis ilin kun la signoj sur la rozario, kiun li havis sur lakolo.Post duonhora irado li atingis la trezorojn.Foriginte tieplaton en la planko, li eniris en suban salonon.¯i estis malal-ta, sed vasta, kaj ¸ia plafono estis apogita sur multenombrajdikaj kolonoj.Samentu demetis sian korbon kaj, eklumiginte la torçojn,çe ilia lumo komencis legi la surskribon sur la muroj. Malgraû mia mizera aspekto diris unu surskribo miestas vera filo de la dioj, çar mia kolero estas terura.Eksteremi fari¸as fajra kolono kaj naskas la fulmon.Enfermita, miestas tondro kaj detruo kaj ne ekzistas konstruaîo, kiu kon-traûstarus al mia potenco.Kvietigi min povas nur la sanktaakvo, forprenante mian forton.Sed mia kolero naski¸is samede flamo, kiel de plej malgranda fajrero.En mia çeesto çiotordi¸as kaj falas.Mi estas kiel Tilono, kiu renversas plejgrandajn arbojn kaj levas ÿtonojn!& Unuvorte, çiu templo havas sian misteron, kiun ne konasla aliaj!& diris al si Samentu.224LA FARAONOeLIBROLi malfermis unu kolonon kaj elprenis grandan poton.Lapoto havis kovrilon, algluitan per vakso, kaj truon, tra kiupasis longa, maldika ÿnuro, fini¸anta oni ne scias kie en lainterno de la kolono.Samentu fortrançis de la ÿnuro pecon, proksimigis ¸in al latorço kaj rimarkis, ke la torço brulas rapide kun siblo.Nun singarde li demetis per trançilo la kovrilon kaj ekvi-dis en la poto kvazaû sablon kaj ÿtonetojn de cindra koloro.Li prenis kelke da ÿtonetoj kaj, foririnte flanken, almetis latorçon.Tuj ÿprucis granda flamo, kaj la ÿtonetoj malaperis,lasante post si fumon kaj malagrablan odoron. Mi jam havas la veran filon de la dioj!& diris Samentukun rideto. La trezorejo ne dronos en profundaîo &Li iris de kolono al kolono, malfermis la kaÿejojn kaj elpre-nis la kaÿitajn potojn.Çe çiu estis ÿnuro, kiun Samentu tra-trançis, kaj la potojn li starigis flanke. Lia sankteco diris la pastro povus donaci al mi duo-non de la trezoroj, aû almenaû & fari mian filon nomarÛo!&Kaj sendube li faros, çar li estas grandanima sinjoro & Mimeritas almenaû la templon de Amon en Teboj &Antaûgardinte tiel la suban salonon, Samentu revenis en latrezorejon, kaj de tie eniris en la supran salonon.Tie ankaûestis surskriboj, multenombraj kolonoj, kaj en ili potoj, pro-vizitaj per ÿnuroj kaj plenigitaj per ÿtonetoj, kiuj çe la kontak-to kun fajro eksplodis.Samentu tratrançis la ÿnurojn, forigis la potojn el la kolo-noj kaj iom da griza sablo prenis en çifonon.Poste laca li sidi-¸is.Ses el liaj torçoj jam forbrulis sendube; la nokto jam pro-ksimi¸is al sia fino. Neniam mi supozus diris li al si ke çi tieaj pastroj225LA FARAONOeLIBROhavas tiel strangan materion!& Oni ja povus per ¸i renversila asiriajn citadelojn!& Vere estas, ke ni ankaû ne çion dirasal niaj lernantoj.Laca li komencis revi.Nun li estis certa, ke li okupos la plejaltan postenon en la ÿtato, pli potencan ol tiu, kiun okupisHerhor.Kion li faros tiam?& Multon, multon.Li certigos sa-¸on kaj riçaîon al siaj posteuloj.Li penos elÿiri la sekretojn deçiuj temploj, kio senlime fortigos lian povon kaj certigos alEgipto superecon je Asirio.La faraono ridas la diojn: tio faciligos al li la taskon fondila kulton de unu sola dio, ekzemple de Oziriso, kaj kunigi Fe-nicianojn, Hebreojn, Grekojn kaj Libianojn en unu ÿtaton kunEgipto.Samtempe li komencos la laborojn çe la kanalo, kiu devaskunigi Ru¸an Maron kun Meza.Kiam sur la bordoj de la ka-nalo estos konstruitaj fortikaîoj kaj kolektitaj grandaj armeoj,la tuta komerco kun la nekonataj popoloj de Oriento kaj Ok-cidentoj falos en la manojn de Egiptanoj.Oni devas ankaû posedi propran ÿiparon kaj egiptajn ma-ristojn & Kaj antaû çio frakasi Asirion, kiu çiujare fari¸as plikaj pli dan¸era & Oni devas limigi la lukson kaj avarecon dela pastroj & Ili estu sa¸uloj, ili havu bonstaton, sed ili servual la ÿtato, anstataû ekspluati ¸in por sia profito, kiel ho-diaû & Jam en la monato de Hator diris li al si mi estos laestro!& La juna monarÛo tro amas virinojn kaj armeon porpovi sin okupi per la regado & Kaj se li ne havos filojn, tiammia filo, mia filo &Li rekonscii¸is.Ankoraû unu torço forbrulis, kaj estis jamgranda tempo forlasi la subteraîon.226LA FARAONOeLIBROLi levi¸is, prenis la korbojn kaj forlasis la salonon sub latrezorejo. Mi ne bezonas helpantojn & pensis li ridetante. Misola çion antaûgardis & mi sola, la malestimata pastro deSet!&Li trapasis jam dekkelkon da çambroj kaj koridoroj, kiamsubite li haltis & xajnis al li, ke sur la planko de la çambro lividas maldikan strion de lumo &En unu momento tiel granda teruro ekregis lin, ke li estin-gis la torçon.Sed la strio sur la planko ankaû malaperis.Samentu atente aûskultis, sed li aûdis nur la batadon de lapulso en la propra kapo. xajnis al mi!& diris li.Per tremanta mano li prenis el la korbo malgrandan vazon,en kiu malrapide bruletis meço, kaj ree eklumigis la torçon. Mi estas tre dormema!& pensis li.Li çirkaûrigardis en la salono kaj aliris al la muro en kiuestis kaÿita pordo.Li premis najlon, la pordo ne malfermi¸is.Dua & tria premo & nenio. Kion tio signifas? diris li mirigita al si.Li jam forgesispri la luma strio.xajnis al li, ke okazis al li io nova, nekom-prenebla.Tiom da kaÿitaj pordoj li malfermis dum sia vivo,tiom da ili li malfermis en Labirinto, ke li tute ne povis kom-preni la nunan malsukceson.Subite ree ekregis lin timo.Li komencis kuri de muro almuro kaj çie provis malfermi kaÿitan pordon.Fine unu cedis.Samentu profunde ekspiris kaj trovi¸is en grandega salono,tute plena de kolonoj, kiel ordinare.Lia torço lumigis apenaûparton de ¸i, la resto dronis en densa krepusko.La mallumo, la arbaro de kolonoj, kaj antaû çio la fakto, ke227LA FARAONOeLIBROla salono estis al li nekonata, redonis al la pastro kura¸on.Surla fundo de lia timo veki¸is fajrero de naiva espero ÿajnis alli, ke, çar li ne konas la lokon, neniu ¸in konas, neniu venostien &Li iom trankvili¸is kaj sentis, ke la piedoj fleksi¸as sub li.Lisidi¸is
[ Pobierz całość w formacie PDF ]