[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mivolis ankoraûfoje viziti la tombejon de la hejmloko, kiemiaj gepatroj kaj gefratoj unui¸is kun la grundo.Mi vo-lis refoje vidi tiun lokon, kie la homoj el miaj parenca-ro dum multaj generacioj fari¸is denove pulvo.La kres-kado de la parencaro, vivo, migrado tra la mondo kajmalapero en la grundon tiun çi eternan ripeti¸on mividas plej klare çe la korto de la mortintoj en la hejmlo-ko.Mi konas sved-amerikanojn, kiuj en siaj maljunaj ja-roj retransloki¸is al Svedio, çar ili volis kuÿi enterigitajkune kun siaj parencoj kaj reunui¸i kun ili: la reveno de72 UZINO 5eLIBROla infano al la sino patrina.Mi povas kompreni la reve-nintojn kaj senti kun ili, sed mi mem ne kapti¸as de tiusang- kaj gentmistiko.Kion signifas al mi tiu terpeco surnia globo, kie la grundo reprenos mian senvivan kor-pon? Tiu korpo ne plu estas mi, kio okazos kun ¸i, tio nepovas esti mia afero.Sed la loka tombejo estas tiu loko en la hejmregiono,kie nun estas kuni¸intaj preskaû çiuj ili, kiuj apartenis altiu mondo, kiu iam estis mia.Tie ili estas, malaperintajkune kun tiu mondo.*Iun vesperon en la komenco de junio mi depaÿis de lavagonaron çe la stacidomo de mia infana¸o.Iun vespe-ron en majo antaû kvardek du jaroj çe la sama stacido-mo mi surpaÿis la vagonaron kaj voja¸is en la direkton,de kie mi nun venis.Tio estis la tago de mia elmigro.Mimemoris kaj pensis: inter tiuj du vesperoj pasis la esencode mia vivo.Mi metis mian valizon sur la peronon.Dum kelkajminutoj post la elvagoni¸o mi staris silente apud la va-lizo, kvazaû mi per tio estus soleniganta la memoron dela forvoja¸o kvardek du jarojn pli frue.Tiam mi ne estissola.Mia fratino Jenny sekvis min al la vagonaro (patrokaj panjo ne volis kunesti).Kaj mi adiaûis al kelkaj ho-73 UZINO 5eLIBROmoj, kiuj staris sur la perono.En tiu vespero mi estis laplej atentata persono çe la rapidvagonaro.Nun mi staris sola.Neniu venis atendi min.Neniusciis, ke mi estus venanta.Homoj amasi¸is çe la staci-domo, sed mi ne vidis iun, kiun mi rekonis.Nek iu re-konis min.Mi îetis rigardon post mia vagonaro, kiu malaperis enla kurbi¸on, kie antaûe staris relgardista dometo.Dumla lastaj horoj de mia fervoja voja¸o mi estis sola voja-¸anto en la kupeo.La konduktoro diris, ke oni planasçesigi la fervojon, çar la aûtobusoj transprenis la person-trafikon.En la jaro 1872 la fermita mondo de tiu çi re-giono malfermi¸is per la ferreloj.Dum 90 jaroj la radojde la trajnoj ruladis dum ÿtalmejloj.Mia patrino rakon-tis, ke ÿi çeestis kiel sesjara knabino la inaûguron kaj ÿiestis vidinta la re¸on; tio estis grandega okazaîo por ÿi,çar tio estis la sola fojo en ÿia vivo, ke ÿi vidis iun re¸on.Ni knaboj iris çiudimance al la stacio por rigardi lavagonaron, kiu haltis malpli ol minuton.Ni rigardis çefela lokomotivon, kiu tusadis el si vaporon, tiel ke ¸i soniskiel ridego de giganto.Nun post 90-jara servo la radojekstaros kaj oni starigos la lokomotivon en muzeo, kiegejunuloj de iu nova tempo priridos tiun malnovanstrangan açajon.74 UZINO 5eLIBROMi rigardis laûlonge de la relvojo en la alian direkton,kie la rekta distanco estis longa.Multaj ÿtalmejloj kon-damnitaj al çesado streças sin en tiun direkton tra lakamparo.Baldaû silenti¸os la bruo de la vagonaro, la ar-baro reprenos baldaû sian teron, kaj kvieto regos laû-longe de la forlasita vojo.Kaj en tempo venonta oni di-ros: Çi tie streçis sin iam relvojo.Ni povas ankoraû vidispuron post ¸i.La homoj, kiuj kolekti¸is sur la kajo çe la alveno de lavagonaro, estis disi¸antaj.Mi restis sola staranta apudmia valizo, kiel erariranta fremdulo.Komplezema pre-teriranta fervojisto alparolis min: Estas taksistacio mal-antaû la stacidomo, se mi volas havigi aûtomobilon.Midankis sed la nova fervojhotelo situis sufiçe pro-ksime.Mi povis piediri tiun mallongan vojon.Mi ja sciis, ke granda vila¸o elkreskis çirkaû la fervojastacio, dum mi estis for.Novaj stratoj, novaj domoj, bu-tikoj, benzinejoj; aûtobusoj venis plenaj da pasa¸eroj.Mi sciis de mia antaûa vizito, ke mia loko estis funda-mente transformigita.Nun mi trovis, ke novaj grandaj transformi¸oj okazispost la lasta fojo.Mi fari¸is surprizita pro la multajn no-vaîoj, kiuj venis de ekstere, precipe el Usono.Sed tiuj,kiujn oni estis transpreninta el Usono kaj transplantis çitien, ne konvenis al la vila¸o, ili ÿajnis al mi maldecaj en75 UZINO 5eLIBROla çirkaûaîo, mi ne povis imagi ilin en mia Smolandahejmregiono.Ili estis taûgaj por mi en alia lando, sed çitie ili ÿajnis al mi iamaniere fremdaj.Mi vagis erarirante çirkaûe en la hejmloko.Mi ne re-konis la homojn, kiujn mi renkontis survoje, kaj ili nerekonis min.Mi renkontis kelkajn sama¸ulojn el la june-co, sed nur kun peno mi retrovis ilin en iliaj alii¸intaj kajmaljuni¸intaj viza¸oj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]