Malpas Jodi Ellen Ten mężczyzna 6 Jego prawda

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Proszę.- Stawia mnie naziemi i odki wodę pod prysznicem.- Właz.- Mam nadzieję, że będziesz teraz zamykał drzwi dti gabinetu -mówię, gdy przed oczyma staje mi słodka, iiin* winna twarz Cathy.Jesse wybucha śmiechem.- Tylko dla twoich oczu, skarbie.- Mam jeden klue#, a drugiukryłem w szufladzie z twoją bielizną.Może być?- Tak - zgadzam się.Jestem już naprawdę spózniona, ale to niepowstrzymuje mnie przed zrobieniem kroku tui przód i złapaniem goza poranną erekcję.Nie wiem, jak po; jawiła się tak szybko, alecieszy mnie jej widok.Jesse drgu, a ja uśmiecham się pod nosem ipowoli zataczam kciukiem kółko, nie odrywając wzroku od jegopulsującej męsko ści.- Avo - ostrzega słabo, odsuwając się, skutkiem czegoprzesuwam dłonią wzdłuż całego trzonu.Z sykiem zakrywa twarzdłońmi.Mam go.Pociera policzki, jak gdyby ten gest mógł muułatwić zapanowanie nad sobą.- Jeśli cię teraz nie wezmę, fiutbędzie mnie bolał przez cały dzień.- Wez mnie - mówię cicho, doskonale pamiętając te słowa.Robię krok naprzód, żeby pokonać dzielącą nas przestrzeń.Jesseopuszcza dłonie, na jego twarzy maluje się zrozumienie.- Zrobię to - odpowiada, unosząc mnie i sadzając na blacie.-Teraz już mi nie uciekniesz.- Wcale nie chcę.- To dobrze.- Nachyla się i całuje mnie czule.- Podoba mi siętwoja sukienka.- Nie mam na sobie sukienki, więc nie mogę jej zrzucić.I ICmiecha się, całując mnie, a ja otwieram oczy i widzę ' jłł/1'i Isobą zielone oczy, z których wyziera szczęście.Miłe wspomnienia? - pyta.Bardzo.Możesz mnie przycisnąć do ściany? - Nie (fliigę iśćdo pracy niezaspokojona.Musi uwolnić napię- ih' narastające w197moim kroczu.Nigdy nie potrafiłam mu tlę oprzeć, ale ta nieustającapotrzeba kochania się z nim pi /ejmuje kontrolę nad moim życiem.Jestem spózniona do piaty.Mam to w nosie i wiem, że on też./nów łapię go za wzwód, ale tym razem moje kusiciel- ukiczakusy zostają zakłócone.W dzień imprezy w Lusso szarpanie za klamkę sprawiło, żezszokowani, odwróciliśmy głowy.Tym razem jest to wystraszonykrzyk Cathy.Prostuję plecy, mój rozwiązły nastrój prysł.jesse zniknął mi z oczu i zostałam sama w łazience.Siedzę nablacie i zastanawiam się, co tu się, u licha, dzieje.Szybko zeskakujęna podłogę, biegnę do garderoby, łapię pierwszą koszulę z brzegu,po czym pędzę do komody po majtki, jednocześnie wkładając ręcew rękawy.Zapinam po drodze guziki, tak mi się spieszy.Jestem wpołowie drogi na dół, gdy widzę drzwi wejściowe.Jesse, w białychbokserkach, odsuwa na bok Cathy, której udało się do tej pory niewpuścić osoby stojącej po drugiej stronie.- Myślałam, że to Clive - sapie, wyraznie wyczerpana stoczonąwalką.- Cathy, ja się tym zajmę.- Odsuwa ją na bok i poklepuje poramieniu, gdy poprawia włosy i fartuszek.- Za kogo ona się uważa? - prycha wrednie.Jeszcze nigdy niewidziałam Cathy tak wściekłej.- Cathy - Jesse próbuje ją obłaskawić - proszę, idz zrobić Avieśniadanie.- Szepcze, przytrzymując bez wysiłku drzwi, jak gdybynie chciał, żebym go usłyszała, ale zdradza go uporczywe waleniedo drzwi, zdradza go ktoś, kto stoi za nimi.Odprowadzam wzrokiem Cathy, która oddala się, M podnosem, a potem jestem już na dole schodów i N dam na Jessego.Zauważył mnie, a niepokój malujący �1 jego twarzy sprawia, żenatychmiast nabieram podr)r- Co jest grane? - pytam.- Nic, skarbie.- Próbuje się uśmiechnąć, ale be/, wodzenia.Cały jest roztrzęsiony.To zle wróży.Cal szykuje ci śniadanie.Idz.- Nie jestem głodna - odpowiadam stanowczo, wyi i mując jegospojrzenie.- Avo, nie jadłaś wczoraj kolacji.Idz zjeść śniada ni* Jegoton z każdą sekundą robi się coraz bardziej zniecl pliwiony,walenie do drzwi nie ustaje.198Nie mogę uwierzyć, że wydaje mu się, że jeśli każe m iść cośzjeść, to uda mu się odciągnąć mnie od tajemni ukrytej za drzwiami.- Powiedziałam, że nie jestem głodna.- Stoję pewnie,wpatrując się wściekle w jego zielone oczy.Jestem zła jal| osa.Drzwi podskakują.Jesse wydaje z siebie pomruk frustra* cji,mięśnie jego szczęki drgają gwałtownie, gdy spogląda w niebo, jakgdyby prosił o siłę.Chciałabym myśleć, że tu uparty idiota walącydo drzwi penthouseu tak go złości, ale wiem, że to ja.- Avo, dlaczego, do cholery, nie możesz zrobić, o co ciyproszę? - Opuszcza głowę i wiem już, że nie żartuje.- Idz.Zjeść.Zniadanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy