[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To stwierdzenie, które w ża�den sposób nie zostało udowodnione.RUDENKO: Moje ostatnie dwa pytania: Oświadczył pan przed trybuna�łem, że rząd Hitlera przyniósł Niemcom wielki dobrobyt.Czy nadal jestpan pewien, że tak jest?G�RING: Zdecydowanie, do początku wojny.Upadek wynikał jedyniez przegrania wojny.RUDENKO: W wyniku której doprowadził pan Niemcy - w rezultaciepana polityki - do wojskowej i politycznej destrukcji.Nie mam więcej py�tań [IX, s.335].Po tym przesłuchaniu główny oskarżyciel ze strony Francji nie widziałkonieczności zadawania oskarżonemu dalszych pytań.G�ring był rozcza�rowany faktem, iż pozbawia się go szansy wygłoszenia kilku przemówkońcowych.Mi mo to był z siebie bardzo zadowolony i spytał Gilberta,czy prokurator był pod wrażeniem:  Rudenko był bardziej zdenerwowa�ny ode mnie".Po chwili zastanowienia przyznał jednak, że kroki podej�mowane przeciwko %7łydom były błędem; z pewnością nigdy nie poparłbyich, gdyby wiedział, do jakich ekscesów doprowadzą. Myślałem tylko,że wyeliminujemy %7łydów ze stanowisk w wielkim biznesie i rządzie, i towszystko" - powiedział.Czuł, że dobrze poradził sobie z trudną kwestiąlojalności wobec Hitlera.Następnego dnia Gilbert odwiedził Emmy G�ring, która właśnie zo�stała zwolniona i mieszkała teraz z Eddą, znosząc znaczne niewygodyw odizolowanym domu znajdującym się lasach w pobliżu Neuhaus.Mó�wiła z goryczą o niewdzięczności Hitlera wobec jej męża; nieprzerwanąlojalność G�ringa traktowała jako fasadę.Mąż musi ją pokazywać świa�tu, nawet człowiekowi, który rozkazał zabić swoją żonę i dziecko.Emmybyła przekonana o szaleństwie Hitlera. Zna pan mojego męża - dodała.- To nie jest człowiek opętany nienawiścią.Chciał tylko cieszyć się ży�ciem i pozwolić na to innym.Och, gdybym tylko mogła z nim porozma�wiać przez pięć minut! Tylko pięć minut!".Bez męża wydawała się byćzupełnie bezradna, a Gilbert musiał załatwić, żeby oddano jej skonfisko�wane ubrania.Zgodził się przekazać G�ringowi list od niej i pocztówkęod Eddy.G�ring przyjął je niezwykle emocjonalnie i schował, żeby prze�czytać na osobności.Gilbert powiedział mu o rozmowie, którą przepro�wadził z Emmą, i o tym, jak bardzo była zszokowana wytrwałą lojalno�ścią swego męża wobec Hitlera.G�ring tylko uśmiechnął się; powiedział,że te sprawy to nie są  sprawy dla kobiet".Nie mógł pokazać braku lojal�ności przed zagranicznym sądem. Nie wierzę już, że sam Hitler wysłał ten rozkaz.To była robota tejbrudnej świni Bormanna.Mówię panu, Herr Doktor, gdybym dorwał tęświnię samą w celi, udusiłbym tego skurwysyna gołymi rękami!".I cho�ciaż śmiał się z własnej wściekłości, nieświadomie trzymał zaciśnięte pięściprzez kilka minut po tym wybuchu.Minęło kolejne pięć miesięcy, zanim G�ring ponownie zasiadł na miej�scu dla świadka i skoncentrował na sobie uwagę trybunału.Przez czterymiesiące musiał słuchać procesów swoich towarzyszy z ławy oskarżonychoraz mów końcowych obrony i oskarżenia; kolejny miesiąc został poświę�cony na obronę oskarżonych organizacji nazistowskich.Przez cały tenczas Gilbert prowadził staranne zapiski dotyczące wyrażanych przezG�ringa poglądów i jego zachowania.Największym problemem było dla niego zaakceptowanie Hitlera jakomordercy mas.Gilbert wpoił mu swój brak zrozumienia dla psychopato�logii.Zmusił go do przyznania, że Himmler był psychopatą, lecz G�ringschował twarz w dłonie na samą myśl, że Hitler był taki sam.Na końcuzdawał się skłaniać do przyjęcia sugestii, że Hitler zostawił problem eks�terminacji Himmlerowi, a sam odwrócił się plecami do konsekwencji.Doktor Gilbert wytłumaczył mu technikę eksterminacji, która umożli�wiała masowe zabijanie.W miarę jak oskarżeni zaczęli oddawać pole oskarżeniu, a nawet - jakw przypadku Franka - otwarcie przyznawać się do winy, zdegustowanieG�ringa pogłębiało się.Frank przyznał się do wiedzy o okrucieństwach - w przeciwieństwie do tych osób skupionych wokół F�hrera, którzy nicnie wiedzieli na ten temat".Póz
niej w swojej celi G�ring denerwował sięi zrzędził.Jeśli Frank wiedział, dlaczego nie przekazał tej wiedzy jemu, że�by mógł coś z tym zrobić?Frick wezwał doktora Hansa Giseviusa na jednego ze swych świad�ków, co wprawiło G�ringa w znaczne zakłopotanie.Od samego początkuzeznań Gisevius przypuścił atak na G�ringa, sugerując, że był zamieszanyw morderstwa i inne nadużycia popełnione przez gestapo w 1933 roku.Ponad wszystko wskazał na jego bezpośrednie uwikłanie w pożar Reich�stagu:  Jestem gotowy odświeżyć pamięć oskarżonemu G�ringowiw kwestii jego współudziału i wiedzy na temat tego pierwszego coupd'�tat oraz zamordowania współsprawców" [XII, s.211].Przemianowałczystkę R�hma na czystkę G�ringa-Himmlera.Gisevius w owym czasiepracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, i widział radiogram, któ�ry G�ring i Himmler wysłali do kwatery głównej policji, jak również wy�dane przez G�ringa ostateczne instrukcje spalenia wszystkich dokumen�tów dotyczących zdarzeń z 30 czerwca.Nagle Gisevius, w środku odpowiedzi na pytanie, poprosił sąd o zgodęna ujawnienie pewnego  incydentu".Otóż G�ring próbował przez swoje�go adwokata dr Stahmera wywrzeć presję, aby nie włączać do procesudowodów ze sprawy Blomberga.Jackson natychmiast wstał i zażądał,aby tę kwestię ujawnić publicznie.Wśród adwokatów obrony natych�miast zapanowało zamieszanie i wzajemne zarzuty.Bardzo pogmatwanawersja tego incydentu przedstawiona przez dr Stahmera brzmiała nastę�pująco:G�ring powiedział mi, że nie interesuje go, czy świadek Gisevius oskarżyłgo, lecz nie życzy sobie, aby w sprawie niedawno zmarłego Blomberga -i zakładam, że była to jedynie kwestia małżeństwa Blomberga - on,G�ring, nie chce poruszać publicznie faktów związanych z tym małżeń�stwem.Jeśli nie można temu zapobiec, wtedy oczywiście G�ring, ze swojejstrony - a dotyczy to jedynie Schachta, ponieważ Schacht, jak mnie poin�formował, chciał mówić o tych sprawach - nie oszczędzi Schachta [XII,s.214].Adwokat Schachta dr Dix miał nieco odmienną wersję:Powiedział do mnie:  Niech pan słucha, G�ring uważa, że Gisevius za�atakuje go z całą mocą, lecz jeśli zaatakuje nieżyjącego Blomberga, wtedyG�ring wyjawi wszystko o Schachcie, a wie wiele rzeczy o Schachcie, któ�re mogą być dla niego nieprzyjemne.On, G�ring, będzie bardzo mało�mówny w swoim zeznaniu, lecz jeśli cokolwiek zostanie powiedzianeprzeciwko zmarłemu Blombergowi, wtedy ujawni wszystko o Schachcie"[XII, s.215].W dalszej części zeznań Gisevius przedstawił własną wersję:Dr Stahmer podszedł, wyraz
nie bardzo podekscytowany, i poprosił dr.Diksa o natychmiastową rozmowę.Dr Dix odmówił, gdyż rozmawiałwłaśnie ze mną.Dr Stahmer powiedział donośnym głosem, że musi roz�mawiać z dr.Diksem bezzwłocznie i pilnie.Dr Dix zrobił dwa krokiw bok, a rozmowa, która potem nastąpiła, była prowadzona przez dr [ Pobierz całość w formacie PDF ]