Zieliński Tadeusz wiat antyczny [2] Grecja niepodległa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zadrżał Teokles; przypomniałsobie, że w miejscowym narzeczu dziki figowiec nazywa się także tragos.Długowahał się, zali o spostrzeżeniu tym należy powiedzieć Aristomenesowi, czy teżlepiej zataić przed nim prawdę, aby męstwa jego nie podważać.Jednakowożpostanowił wyjawić mu wszystko i oto dla jakiej przyczyny.W posiadaniuKresfontydów pozostawał pewien talizman tajemniczy, otrzymany przez nich niegdyśod Demetry eleuzyńskiej.Na czym talizman ów polegał, wiadomo było tylkoAristomenesowi, jako ich spadkobiercy; wszelako wiedzieli wszyscy, że zniknięciejego oznaczałoby utratę wszelkich nadziei odrodzenia Messenii.Teraz, odTeoklesa dowiedziawszy się o grożącym ciosie, potajemnie przekradł się na Itomei tam głęboko zakopał w ziemię święty skarb.Trzy stulecia skarb ten w ziemiprzeleżał.%7łył śród Messeńczyków pasterz, który zbiegł ze Sparty i służył jako robotnikw domu jednego z włościan messeńskich.W pewną szczególnie słotną noc włościaninów udał się, aby pełnić straż w twierdzy na Irze, lecz niebawem wrócił ioświadczył zdumionej żonie, że cała załoga twierdzy rozeszła się do domów, gdyżw taką ulewę, oczywista, Spartanie nie pomyślą o napadzie.Słowa te podsłuchałspartański pasterz; ucieszony, że nastręczyła mu się sposobność uzyskaćprzebaczenie za ucieczkę, natychmiast pobiegł do obozu Spartan oblegających Iręi oznajmił wodzowi, że straż jej opuściła posterunek.Spartanie ruszyliniezwłocznie na Irę i zdobyli ją: tak skończyła się druga wojna messeńska.Wróżbita Teokles poległ w nocnej bitwie; przed śmiercią ubłagał Aristomenesa,aby ratował resztki drużyny.Ten poleciwszy synowi swemu Gorgosowi, aby osłaniałtyły, wziął kobiety i dzieci do środka szeregów i przedarł się przez zastępynieprzyjaciół do Arkadii, do króla Aristokratesa - tego samego, który zdradą swąraz już spowodował klęskę nad Dużym Kanałem.Nikt wszakże nie wiedział, że byłon wiarołomcą; wszyscy, i Messeńczycy, i swoi, myśleli, że uciekł wówczas przezmałoduszność.I teraz więc Aristomenes, prosząc go o schronienie, zapowiedział,że z wojskiem zabawi u niego niedługo i jak najprędzej ruszy w dół z biegiemEurotasu na Spartę, aby opanować ją znienacka, a potem wymienić na Messenię.Tu po raz wtóry chciwość ogarnęła króla: wyprawił on wiernego niewolnika dojednego z królów spartańskich, który pozostał w mieście, i wyjawił mu zamiaryAristomenesa.45Wszelako w drodze powrotnej goniec wpadł w ręce pewnych Arkadyjczyków wrogichkrólowi; ci przywiedli go na zgromadzenie ludowe, zaprosiwszy też na nie iAristomenesa z Messeńczykami.U gońca znaleziono list króla spartańskiego doAristokratesa.Treść jego była następująca; �Król spartański oraz starszyznadziękują królowi Aristokratesowi za wyjawienie zamiarów Aristomenesa izapewniają mu nagrodę jeszcze większą od tej, jaką otrzymał za swe ujście z bojunad Dużym Kanałem�.Krzyk oburzenia rozległ się na placu.Arkadyjczycy chwycili za kamienie iwezwali Messeńczyków, by szli za ich przykładem.Ci spojrzeli na Aristomenesa:ów zaś, głowę nakrywszy płaszczem, głucho szlochał: zrozumiał, co było przyczynązagłady wszystkich jego nadziei.Wtenczas Arkadyjczycy sami ukamienowalizdrajcę.Ciało jego wyrzucono poza granice kraju, zamiast zaś nagrobkaumieszczono w świątyni Zeusa, w głównym przybytku religijnym kraju, deskę znapisem, który opiewał, jak następuje:Czas winę obnażył, nieszczęsnej Messenii zabójcy:Tknięty przez Zeusa gniew, krzywoprzysiężca ten padł.Wiedzcie, o zdrajcy: od wzroku bożego ujść nie zdołacie,Ty zaś, o władco ty nasz, Zeusie, ojczyznę nam chroń!9.Hegemonia Sparty (wiek VII-VI)Plemiona Arkadii miały uzasadniony powód do ubolewania nad powtórnymujarzmieniem Messenii.Spartanie oswoili się z myślą, że wolno im rozszerzać sweposiadłości kosztem sąsiadów, aby zdobywać nowe działy ziemi dla swejwzrastającej ludności.Teraz, gdy już i Messenia stała się dla nich zbyt ciasna, jęli spoglądać kuArkadii.Była to kraina górzysta i mało urodzajna; jednakowoż i w niej byłypewne odpowiednie dla rolnictwa równiny, góry zaś były porośnięte lasami,zwłaszcza dębowymi, a ich soczyste pastwiska karmiły mnóstwo drobnego bydła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy