§ Menzel Iwona W poszukiwaniu zapachu snów 03 Z widokiem na Castello

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-Od lat.Powiedziałbym, że nasz związek jest bardzo udany.- Na pewno - wtrąciłam uspokajająco.- To widać.-.ale w dziurze, w której mieszkamy, nie możemy się do niego otwarcieprzyznać, chociażby ze względu na moich rodziców.- Och.- Ojciec, mój prawdziwy ojciec, nawet to rozumie.Powiedział kiedyś domnie: Właściwie spodziewałem się tego.Na plaży rozglądałeś się tylko zachłopcami.%7łyj, jak chcesz, bylebyś był szczęśliwy".Matka jednak uważa to zazboczenie, zwyrodnienie, chorobę, coś, z czego można się wyleczyć modlitwą,zimnymi prysznicami i silną wolą.Jej zdaniem właśnie tej silnej woli mi brak.Nie traci nadziei, że jest to tylko kwestia przyzwyczajenia i jeszcze się przesta-wię", jak tylko spotkam odpowiednią kobietę i zaznam z nią prawdziwej miłości.%7łeby dopomóc losowi, podsuwa mi coraz to nowe dziewczyny, słowo daję, jakna kobietę tak bogobojną, to stręczy jak rajfurka.Na wypadek, gdybym wciążjeszcze nie zrozumiał, powtarza nieustannie, jak bardzo tęskni za wnukami. Wtym domu brakuje dziecięcych głosów, Cookie - mówi.- To chyba naturalne, żechciałabym je przed śmiercią jeszcze usłyszeć".Oczywiście ma końskie zdrowiei przeżyje nas wszystkich.- Cookie, naprawdę nie musisz przejmować się zdaniem mat-ki.To twoje życie, a nie jej, prawda?- Kiedy to nawet nie ona stanowi problem, tylko Martin.To Martin chcetrzymać nasz związek w tajemnicy.- To rzeczywiście.TLR- A mnie sprawia tym ból.To tak, jakby się mnie wstydził.- Z całą pewnością nie!- Nie, oczywiście, że nie, ale tak się czuję.To idiotyczne, żebym mówił ta-to" do faceta, z którym sypiam, prawda? Dopiero wtedy czuję się, jakbym rze-czywiście był zboczeńcem.- Mogę sobie wyobrazić.Wszędzie, czy tylko na Ischii?- Co: wszędzie? Czy wszędzie czuję się zboczeńcem?- Nie, nie, chciałam wiedzieć, czy wszędzie ukrywacie prawdziwy charakterwaszego związku, czy tylko na Ischii, u don Battisty, ze względu na głęboką reli-gijność Włochów z Południa?- Moim zdaniem don Battista traktuje z głęboką religijnością przede wszyst-kim pieniądze, a nie uczucia.Jestem przekonany, że nie ma żadnych wątpliwościco do rodzaju naszego związku, ale udaje, że wierzy w wersję ojca i syna.- W takim razie naprawdę nie rozumiem dlaczego.- Martin prowadzi w Oberammergau chór chłopięcy.To bardzo dobry chór,na wysokim poziomie, jezdzi z nim po całym świecie.Gdyby jego orientacjaseksualna wyszła na jaw, rodzice natychmiast odebraliby mu dzieci.Martin ko-cha te dzieciaki i nigdy nie zrobiłby im krzywdy, ale ludzie się boją.Dla więk-szości mieszkańców naszego miasta homoseksualista i pedofil oznacza to samo,a jak do kogoś raz przywrze etykietka pedofil", to może się pożegnać z wszel-kimi funkcjami publicznymi.Dlatego Martin umiera ze strachu, żeby nasz zwią-zek nie wyszedł na jaw.- Ależ to okropne! W dzisiejszych czasach, kiedy nieomalże codziennie jacyśznani ludzie przyznają się do swoich prawdziwych preferencji? Politycy, akto-rzy.- Znani, być może.Ale my mieszkamy w małym miasteczkuw Górnej Bawarii i nie jesteśmy znani.Nie u nas i nie z tym chórem.TLR- Jesteś zupełnie pewny? Prawie na całym świecie można przecież teraz zwią-zek osób tej samej płci nawet oficjalnie zarejestrować.- Najzupełniej pewny.- No cóż, zawsze mi się wydawało, że ukrywanie czegokolwiek może prowa-dzić na dłuższą metę tylko do katastrofy.Tym bardziej powinniście chociaż naurlopie przestać udawać.Zmiana hotelu byłaby ku temu dobrą okazją.- Przemyślimy to sobie.Najchętniej wyruszyłabym natychmiast pod Monte Montagnone, ale w głębiogrodu rozległ się podniecony głos Cesariny:- Signor Reiss, signor Reiss � venuto! - któremu towarzyszyło uspokajające po-mrukiwanie pana Reissa.Zerwałam się z fotela i przeskakując schodki, zbiegłamdo bramy, pod którą pan Reiss wysiadał właśnie z taksówki.Zawisłam mu z roz-pędem na szyi.- O mój Boże - powiedział przerażony.- Czy coś się stało?- Nie, skądże, ucieszyłam się po prostu.Brakowało mi pana.Po długim okresie przymusowej izolacji, kiedy nawet najsmaczniejsze potra-wy Agnesiny przyprawione bezbrzeżną pogardą don Battisty stawały mi w gar-dle, kolacja z panem Reissem, Cookiem i Martinem wydała mi się uroczystymprzyjęciem.Do tej pory nie mogłam pozbyć się wrażenia, że chyba muszę byćtrędowata, co bardzo podtrzymywało na duchu panią Kubitschek z Eisenhutten-stadt w Brandenburgii, przyzwyczajoną do odgrywania zazwyczaj tej właśnie ro-li.Jak mi się kiedyś zwierzyła, nieustannie wydawało jej się, że inni goście od-prowadzają wzrokiem każdy podnoszony przez nią do ust kęs, zastanawiając się,jaką to część uiszczonego przez nich podatku solidarnościowego, pomocy inwe-stycyjnych i środków wyrównania strukturalnego akurat zjada.Naturalnie za-pewniłam ją, że się całkowicie myli, chociaż sama słyszałam poprzedniego wie-czoru, jak pani Cornelia w przystępnych słowach tłumaczyła don Battiście, czegonaród oczekuje od rodaków z nowych landów:TLR- Na pewno przyzna mi pan rację, drogi don Battista, że jeżeli to całe zjedno-czenie rzeczywiście było nie do uniknięcia, to przecież nie po to pchamy naszeciężko zarobione pieniądze na wschód, żeby oni wylegiwali się nad Zatoką Ne-apolitańską.Powinni najpierw nauczyć się porządnie pracować, no nie?Pan Reiss wyglądał przy kolacji imponująco.Miał na sobie letni jasny garni-tur z kamizelką, na której widniała złota dewizka od zegarka, na szyi dużą je-dwabną muszkę, w klapie marynarki gałązkę oleandra.Biały kapelusz, przepasa-ny wstążką, odłożył na puste krzesło i jego odkryta głowa z siwymi, falującymiwłosami przypominała bardziej niż kiedykolwiek głowę starego lwa.Mimo upałui długiej podróży wyglądał świeżo, ani jedna kropelka potu nie perliła się na jegoszerokim czole.Starannie rozłożył na kolanach serwetkę i z wielkim smakiempochłaniał pieczoną solę, szczodrze dolewając sobie biancolelli.Stojąca wdrzwiach kuchni Agnesina przyglądała mu się z rozczuleniem: lubiła, kiedy go-ście potrafili docenić jej talent.- No i co teraz? - zapytał z troską pan Reiss, dolewając mi wina z oszronionejbutelki.- Wyprowadzi się pani z willi?Oczywiście o kryzysie moich stosunków z don Battistą mogłam mu opowie-dzieć jedynie w bardzo oględnych słowach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy