Johansen Iris Eve Duncan 03 Morderczy żywioł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Wyprowadz ich stąd.Powiedz swoim ludziom, żeby obeszli cały teren, a potem niech się też stądzabierają.- Już lecę.- Galen wybiegł z sali.- Zawiadomić saperów i Grupę Specjalną? - spytała Sara.- Galen się tym zajmie.- Dotknął jej policzka.�Wszystko pójdzie dobrze, Saro.Zanim cokolwieksię sta�nie, w budynku nikogo nie będzie.Mamy trochę czasu.- Skąd wiesz? Co Rudzakpowiedział ci przez telefon?Możesz się spodziewać, że ten kłamczuch wysadzi ośrodek za parę minut.- Rudzak planował to od dawna.Ze świecą szukać kogoś bardziej metodycznego.Posuwa się krokza krokiem.Uwierz mi.Nikomu nic się nie stanie.- Jak mogę ci wierzyć, skoro nigdy mi nic nie mówisz? Rudzak powiedział ci, że grzebień nie jestprzeznaczony dla mnie, a ty nie pisnąłeś mi o tym nawet słówkiem.- Dlaczego miałem cię martwić? Denerwuję się za nas oboje.- Czy jeszcze coś przede mną ukrywasz? Nie odpowiedział.- Odkąd cię poznałam, walczę z twoimi tajemnicami.- Nie rób mi teraz tego, Saro.- Dlaczego nie? To ważne.Zawsze musisz być wielkim, silnym bohaterem.Mam już tego dość.Przecież mieliśmy się dzielić.I traktuj mnie jak partnerkę.Nie jestem krucha jak Chen Li.Niemusisz troszczyć się o.- Cicho bądz.- Chwycił ją za ramiona i potrząsnął.�Nie wycieraj sobie gęby Chen Li.- Nie muszę.Boże drogi, już Rudzak pilnuje, żeby żadne z nas o niej nie zapomniało.- Posłuchaj.- Spojrzał jej prosto w oczy.- Nie jestem już tym człowiekiem, który poślubił Chen Li,ale czuję wdzięczność za to, co mi ofiarowała.- Wiem.Byliście.- Zamknij się, na miłość boską! O niczym nie masz pojęcia.Kocham cię.Chcę spędzić z tobą resztężycia.Ni�gdy nie czułem tego do nikogo i nie pozwolę, by cokol�wiek ci się stało.- U całował jąmocno.- I będę się o ciebie troszczył, czy ci się to podoba czy nie.Wyjdziesz razem zochroniarzami.Patrzyła, oszołomiona, jak od niej odchodzi.- Akurat! - zawołała za nim.- Rudzak chce, żebym była tutaj.Jeżeli wyjadę, może w ogóle nieprzyjść.Podszedł do drzwi, nie oglądając się za siebie.- Dokąd.- Pobiegła za nim z Montym u nogi, lecz Logan zniknął za rogiem.Nie miała zamiaru opuszczać ośrodka, ale nie było cza�su na kłótnie.Należało ewakuować ludzi zbudynku.- Chodz, Monty.Wyprowadzimy stąd wszystkich.�Mont y szedł za nią, gdy szybko podeszła dolaboratorium na parterze, gdzie pracował Kevin Janus.Czuła się coraz bardziej nieswojo.Cała ta sytuacja przypominała układankę, w której brakowałonajważ�niejszego kawałka.To nie powinno tak wyglądać.Coś tu śmierdzi."Mówisz, jakbyś była Montym na tropie"."Kieruj się instynktem".Nie miała wyboru.Nie było czasu, musiała polegać na instynkcie.N o dobrze, przestań się głowić, dlaczego czujesz się nieswojo.Ale spróbuj znalezć stożek, spróbujpodjąć trop.Zanim będzie za pózno.22.35Budynek pustoszał.Na parkingu nie było już prawie samochodów.- Nie powinieneś wysyłać im ostrzeżenia - powiedział Duggan do Rudzaka, gdy siedząc wsamochodzie, przy�glądali się całemu temu zamieszaniu.- Rozbiegają się jak przerazone myszy.- A ty wolałbyś myszy w pułapce.- Rudzak obniżył lornetkę.- Paru nieważnym ludzikom pozwolęwziąć no�gi za pas.Myszy, które się liczą, nadal siedzą w środku, Duggan.Gdzie umieściłeśładunki?- Tam gdzie mi powiedziałeś.W laboratorium w piw�nicy.Kanał odpływowy był dokładnie tam,gdzie pokazy�wał plan.Zajęło mi to w sumie piętnaście minut.Ale po�winniśmy zainstalowaćmechanizm czasowy.Byłoby to dużo bezpieczniejsze.- Nie zależy mi na bezpieczeństwie.Chcę tam być, pa�trzeć na jego twarz, gdy mu powiem, co goczeka.�Uśmiechnął się.- Ty to rozumiesz.Sam czujesz miły dreszczyk, kiedy naciskasz spust.- Nie wtedy, kiedy siedzę na stosie ładunków wybu�chowych.- Ale powiedziałeś, że bez kłopotu wydostałeś się z ka�nału odpływowego.Wszystko razem zajęłoci piętnaście minut?Duggan przytaknął.- A przełącznik masz w bagażniku? Daj mi go, proszę, Duggan.- Oczywiście.- Wysiadł z samochodu, a gdy wrócił, wręczył Rudzakowi przełącznik.- To naprawdęfanta�styczna zabawka.I upewniłem się, że nie jest zbyt czuły.Nie chciałbym, żebyś niechcącysam siebie wysadził w powietrze.- Dzięki za troskę, Duggan.- Leniwie podniósł się z fotela kierowcy.- Ale nie chcę, żebyś więcejsię o mnie martwił.Po czym strzelił mu w głowę.23.10.Ciemność.Logan zatrzymał się w drzwiach pełen napięcia.Wie�dział, co czai się w tej ciemności.Gdy oczyprzyzwyczają mu się do czerni nocy, dostrzeże Rudzaka.Czuł niemI fa�le nienawiści, bijące weń zgłębi tego pomieszczenia.Lecz grozne słowa nie dobiegły do niego z ciemności.Usłyszał je od tyłu.- No, dalej.- Nagle poczuł na plecach nacisk lufy rewolweru.- Rusz się, Logan.23.45Cztery laboratoria sprawdzone.Zostały jeszcze trzy.Sara i Mont y pospieszyli korytarzem.Gdy dotarli do laboratorium na drugim piętrze, ludzie Galena wyprowadzili już stamtąd siedmiunaukowców.Zostali jeszcze tylko Hilda Rucker iRon Bassett na trze�cim piętrze.Hildę Rucker Sara spotkała na schodach.Siwowłosa kobieta niosła pudło wypełnione papierami.- Wiem.Powiedzieli mi, żebym wyszła i pozbieram się w ciągu dwóch minut.- Zatrzymałaś się, żeby zabrać dokumenty?- Nie chcę, żeby moja praca rozleciała się w drobny mak.Logan miał rację.Ci ludzie byli tak samopochłonięci projektem jak i on.- Gdzie jest Bassett?- Tuż za mną [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy