Matthews Sadie Obietnice po zmierzchu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po raz setny wyjmuję telefon, ale nie ma w nim ani śladużadnej wiadomości.Chciałabym wiedzieć, jak długie czekaniemam przed sobą.Wtedy może znalazłabym dla swoich myślijakieś zajęcie.Spaceruję od jakiegoś czasu i wtem uświadamiam sobie, żebezwiednie szłam w stronę Central Parku i właśnie do niegodocieram.Postanawiam wejść na jego teren i znalezć miejsce, wktórym będę się mogła napić kawy.Powinnam powiadomićGeorgie, że jednak nieprędko wrócę.Na niedużej polance widzę kawiarenkę i siadam przy jednymze stolików na zewnątrz.W okolicy nie ma zbyt wielu ludzi; możejest za zimno dla rodzin, a może mieszkańcy Nowego Jorku,podobnie jak londyńczycy, mają zwyczaj wyjeżdżać dokądś naświęta.U kelnera zamawiam caf� latte.Dostaję ją po kilkuminutach w styropianowym kubku, wokół którego natychmiastowijam dłonie, wdzięczna za odrobinę ciepła.Mając już niecoogrzane palce, piszę wiadomość do Georgie daję jej znać, gdziejestem, i dodaję, że spóznię się trochę na lunch. Mogę się przysiąść? Słyszę szorstki, nieco zgrzytliwy,nietrudny do rozpoznania głos.Podnoszę wzrok i widzę, żewpatrują się we mnie bladoniebieskie oczy AndriejaDubrowskiego. Z zaskoczenia aż mi zapiera dech w piersi i podnoszę się zmiejsca. Co? Co tutaj robisz?Siada na jednym z metalowych krzeseł, a jego eleganckiubiór ostro kontrastuje z otoczeniem. Chcę z tobą porozmawiać.Nadal nie mogę się otrząsnąć ze zdumienia.Trudno miwprost uwierzyć własnym oczom. Ale miałeś być teraz z Dominikiem! Gdzie on jest? Rozglądam się w panice, jakbym miała zobaczyć Dominicawalczącego w zaroślach ze zbirami Andrieja.Ten jednakodpowiada spokojnie: Nie martw się o niego.Jest w moim biurze, tak jak sięumówiliśmy. Ale już mija kilka godzin.A ty nie jesteś na spotkaniu? Moi prawnicy dbają, żeby się nie nudził, podczas gdy jaodbędę z tobą pogawędkę.Wiem, że Dominic chce mi przekazaćjakieś wieści, i coś mi podpowiada, że znam treść tej wiadomości.Chciałbym jednak najpierw usłyszeć ją od ciebie.Chcę, żeby padłaz twoich ust.Gapiąc się na niego, opadam z powrotem na krzesło.Niewiem, co powiedzieć.Nie jestem na to przygotowana.Jak, dolicha, mogę takiemu człowiekowi jak Andriej wygarnąć w twarz,że go przejrzeliśmy i lada moment możemy wyjawić światu jegodziałalność przestępczą?On patrzy na mnie uporczywie, jego oczy uważnie badająmoją twarz.Uświadamiam sobie, że z ich mroznej głębinyprzebłyskuje coś jakby współczucie. Słyszałem o Marku mówi Andriej. Bardzo mi przykro. Czyżby? pluję jadem. Dostałam twoją uroczą karteczkęświąteczną.Tę z komunikatem prasowym, w którym zamierzaszwystawić Marka i przy okazji zupełnie zszargać jego imię.Przykroci, bo nie żyje czy może dlatego, że nie będziesz miał okazji zadaćmu cierpień, na jakie miałeś nadzieję?Twarz mu tężeje i staje się zimna jak kamień. Oczywiście, że mi przykro.Byłem do niego przywiązany.Myślisz, że jestem zadowolony z jego śmierci? Uważasz mnie zapotwora? Wiesz co? Nie mieści mi się to w głowie! Nie mam pojęcia,co o tym myśleć, ale dołożyłeś starań, żeby mi pokazać, jakipotrafisz być zimny i bezlitosny, zaczynam więc wierzyć, że takinaprawdę jesteś! Wiem, czego chcę, i staram się to zdobyć.Nie życzęnikomu, by przy tym ucierpiał, ale czasami tak się zdarza rzucaw odpowiedzi. Może zdarzałoby się rzadziej, gdybyś nie mieszałniewinnych ludzi w swoje pranie pieniędzy! odparowuję.Następuje chwila okropnej ciszy.Twarz Andrieja jest zimnajak głaz. A więc o to Dominic zamierza mnie oskarżyć. Wie o tym.I ja wiem.Posłużyłeś się Markiem jakokanałem.Wykorzystałeś jego ufną naturę, a potem byłeś gotów gozniszczyć. Potrząsam głową z niedowierzaniem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy