[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A chociaż istnieje ona693Nad przepaściami wiary, 225.694Chrystus nasza Pascha, 203.695Pascha Chrystusa, 59- 60.696ramat nadziei, 46.697Pascha Chrystusa,217; Dramat nadziei, 63.698Pascha Chrystusa, 193.699Pascha Chrystusa, 211; Chrystus nasza Pascha, 307.700Nadzieja, 144.701Nad przepaściami wiary, 115.702Przejście to inaczej Pascha; Nadzieja zbawienia, 144; Pascha Chrystusa, 217.703Nadzieja zbawienia, 143; Dramat, 76.704Nadzieja zbawienia,145; Chrystus nasza Pascha, 429; Zob.Bóg naszej nadziei, 218.166nadal w świecie, nie panuje już nad człowiekiem jako nieunikniony i ostateczny jegolos705.Dokonujące się przez nią definitywne dopełnienie egzystencji człowieka jestowocem jego doczesnego życia i to ontologicznie, a nie tylko w sensie jurydyczno-etycznym, co z naciskiem podkreśla Hryniewicz706.Tak więc, wydaje się słusznym stwierdzenie, że kluczem do interpretacjiproblemu dla W.Hryniewicza jest dzieło Jezusa Chrystusa i jego skutki w życiui śmierci człowieka.Stanowi ono pewnego rodzaju wyznacznik porządku w tejwielopłaszczyznowej problematyce.Jednym ze skutków takiego ujęcia jest między innymi przyjęcie śmiercifizycznej jako dopełnienia współumierania z Chrystusem, które dokonuje się w ciągucałego życia na płaszczyznie sakramentalnej i egzystencjalnej707.Niesie ona w sobiekonieczność codziennego poddawania się przeobrażającej mocy cierpienia, tak bymogła nastąpić pascha z cierpienia do radości, a oblicze człowieka promieniowało światłem mądrze przeżytego życia i pogodą przeobrażonego cierpienia 708.Z zakotwiczenia w dziele Jezusa Chrystusa rodzi się duchowość paschalna,która tchnie pogodą ducha i chrześcijańskim optymizmem, nie mająca nic wspólnegoz cierpiętnictwem i pesymizmem709, wrażliwa na działanie Ducha Zwiętego710.BowiemPascha Chrystusa jest drogą cierpienia zadanego Mu przez ludzi, ale przemienionegosiłą Jego oddania i przyjazni względem każdego człowieka711, jest Jego %7łyciem,Zmiercią i Zmartwychwstaniem712.A jako największy czyn człowieka 713, jest onatą jedyną rzeczywistością, która nadaje życiu intensywność i właściwy ciężargatunkowy714.Teologicznej precyzacji domaga się, zdaniem Hryniewicza, kategoria ofiary,służąca w myśli chrześcijańskiej nadawaniu sensu ludzkiemu cierpieniu i śmierci715.705Chrystus nasza Pascha,451.706Chrystus nasza Pascha, 431; Pascha Chrystusa, 311.707Nadzieja zbawienia,146; Chrystus nasza Pascha, 138; Bóg naszej nadziei, 219.708Pascha Chrystusa,287; Chrześcijaństwo nadziei, 161.709Chrześcijaństwo nadziei, 171; 207- 219; 415.710TAM%7łE, 256.711TAM%7łE, 187.712TAM%7łE, 215.713Myśl pokrewna akt życia pochodzi od Bułgakowa; Pascha Chrystusa, 314; Bóg naszej nadziei,213; Chrystus nasza Pascha,431714Hryniewicz podkreśla, że takie sformułowanie ukazuje śmierć nie tylko jako bierne doznanie; Bógnaszej nadziei , 214- 218.715Problem ten jest dyskutowany w niektórych krajach zachodnich ; Chrześcijaństwo nadziei,174-180;193-194; Kościół, 137.167Wydaje się słusznym podkreślenie, iż Hryniewicz nie pomija bolesnegosposobu doświadczania obecności i nieuchronności śmierci jako mrocznej i destru-kcyjnej siły 716, będącej konsekwencją jej związku z grzechem.Mówi o paschalnymspojrzeniu na śmierć, pomagającym w przezwyciężaniu lęku przed jej mrocznymwymiarem717.Zauważa też, iż sam akt umierania i rozpadu ziemskiego życia nie mawartości sam w sobie.Nabiera jej wówczas, gdy zostanie włączony w śmierć Chrystusa,który prawdziwie z każdym człowiekiem współcierpi i współumiera w ciągu trwaniacałej historii zbawienia718.Według Hryniewicza, wizja Boga współcierpiącegoz ludzmi, która jest z tą prawdą ściśle związana, pomaga żyć, a przede wszystkimumierać719.W myśli tej pobrzmiewa echo Orygenesowego ujęcia, które podkreślaproblem możliwości współcierpienia Boga z człowiekiem720, a także zdaniemHryniewicza, starej idei teopaschizmu721, obecnej we współczesnej refleksji722, nietylko chrześcijańskiej723.Poza tym, przez dobrowolne przyjęcie jej przez BogaCzłowieka, śmiertelność człowieka zostaje przezwyciężona724.Hryniewicz postuluje,aby człowieka wychowywać nie tylko do dobrego życia, ale też do przyjęcia bez lękuśmierci.Wówczas będzie to skuteczna pomoc w przezwyciężeniu lęku przed jejmrocznym wymiarem.Pisze wręcz o charyzmacie pogodnego wychodzenia naprzeciwśmierci, płynącego z takiego zaufania do Boga, które pozwala ufności przezwyciężyćlęk przed Nim725.Zarysowuje się tu powoli odpowiedz na pytanie o sedno pogodnego przesłaniana temat śmierci.Przede wszystkim, biorąc pod uwagę wspomniane skutki, postulujeon, odwołując się do starożytności chrześcijańskiej, aby Zmierć i ZmartwychwstanieChrystusa ukazywać jako dwie fazy jednego wydarzenia726.Bowiem Pascha Chrystusajest Jego przejściem ze Zmierci do %7łycia, a więc Zmierć i Zmartwychwstaniesą od siebie nieodłączne727.Hryniewicz zauważa, iż Cierpienie i Zmierć Chrystusaz istoty swej wprowadzają Jezusa w chwalebne Zmartwychwstanie, do uwielbionego716Nadzieja zbawienia, 143; Pascha Chrystusa, 310.717Bóg naszej nadziei, 219.718Kościół, 123.719Pedagogia nadziei, 37-40.720Pedagogia nadziei, 34-35; 41; Nad przepaściami wiary, 305; 311-313.721Idea teopaschizmu powstała we wczesnym chrześcijaństwie i dotyczyła nauki o cierpieniu Boga i Jegoudziale w męce Chrystusa; Pascha Chrystusa, 267; Dramat nadziei, 49.722Nad przepaściami wiary, 319; 313-314; Dramat nadziei, 49.723Kościół, 23; 138-139.724Kościół, 124.725Nad przepaściami wiary 119; Na drodze pojednania 131
[ Pobierz całość w formacie PDF ]