[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Zaiste.Uśmiechnął się. Skomentował siniaka na waszej głowie? Nie. Poczułem, że zaczynam kipieć gniewem. Cóż więc rzekł?  Radwinter się uśmiechnął. Widzę, żem trafił w czuły punkt.Czyżbyrzekł coś o waszym krzywym grzbiecie? Wiem, że nie znosi kalek.W końcu jego błazen Will Somersjest garbusem.Powiadają, że jest przesądny.Może twój widok.Rzuciłem się na niego, co nie zdarzyło mi się od czasu, gdym był studentem.Chwyciłem łotra zagardło i cisnąłem o kamienną ścianę, był jednak silniejszy ode mnie, podniósł się i wykręcił miramię, pchając mnie na ścianę.%7łołnierze wbiegli do środka, lecz Radwinter uniósł dłoń. Nicsię nie stało  rzekł bez zająknienia. Kolega Shardlake jest dziś w kłótliwym nastroju, ale dałemsobie z nim radę.Nie trzeba meldować przełożonym. Strażnicy spojrzeli na mnie zpowątpiewaniem.Oparłem się o kamienną ścianę, ciężko dysząc, a Radwinter stał uśmiechnięty,sycąc oczy widokiem mego upokorzenia. Wiesz, jaka kara grozi za wszczęcie bójki w królewskich włościach? Utrata prawicy.Tospecjalne rozporządzenie króla.A wiesz ty, jaka kara grozi człowiekowi odpowiedzialnemu zaważnego więz
nia, który napadł na jego strażnika? Pokręcił głową, patrząc na mnie triumfalnie.Mam na ciebie haka  rzekł cicho. Zakarbuj to sobie w pamięci.%7łołnierze widzieli.Zarechotał. Wiedziałem, że do tego, by cię pokonać, wystarczy wykorzystać twoją nienawiść dosamego siebie  nędznego, niezgrabnego, rozgoryczonego garbusa. Ty zaś jesteś śmiercią!  rzekłem z wściekłością. Zmorą, zaprzeczeniem wszelkiegodobra i życia pod słońcem!Radwinter ponownie wybuchnął radosnym śmiechem.Nagle gniew mnie opuścił.Okazywaniezłości Radwinterowi nie miało najmniejszego sensu  równie dobrze można by się gniewać nawściekłego psa. Zaprowadz
mnie do celi  rzekłem.Otworzył drzwi, wpuszczając mnie do środka z szyderczym uśmiechem.Muszę przyznać, żewszedłem do ciemnej nory z uczuciem ulgi.Broderick leżał na pryczy, spoglądając na mnie.Byłbrudny i nadal cuchnął wymiocinami.Postanowiłem, że każę go obmyć.Jego oczy były pełnezaciekawienia, jakby słyszał słowa wypowiedziane na zewnątrz. Przyszedłem zobaczyć, jak się miewasz  zacząłem bezbarwnym głosem.Spojrzał na mnie, a następnie skinął chudą ręką. Podejdz
, uklęknij obok mnie  powiedział. Chcę mówić.Człowiek na zewnątrz, któregonazwałeś śmiercią, nie będzie mógł usłyszeć.To go rozwścieczy.Zawahałem się, a następnie uklęknąłem ostrożnie, czując, jak moje kolana trzeszczą w niemymproteście.Spojrzał na zmiętą czapkę, którą nadal trzymałem w dłoniach. Król cię upokorzył?  spytał cicho.Nie odpowiedziałem. To okrutny człowiek.Uderza z całej siły, dla przyjemności.Tak jak Radwinter.NieszczęsnyRobert Aske jest tego przykładem. Nie powiem niczego przeciw królowi. Henryk jest Mouldwarpem. Mam dość starych legend  rzekłem utrudzony. To nie legenda  zaprzeczył stanowczo Broderick. To proroctwo.Wiedzieli o tymwszyscy uczestnicy Pielgrzymki A
aski.Merlin prorokowaÅ‚ nadejÅ›cie Mouldwarpa, tyrana, któryzostanie wygnany ze swego królestwa wraz ze wszystkimi potomkami.%7Å‚adne z jego dzieci nieodziedziczy tronu. PrzyjrzaÅ‚em siÄ™ mu uważnie.Oldroyd wypowiedziaÅ‚ przed Å›mierciÄ… podobnesÅ‚owa.Broderick chwyciÅ‚ moje ramiÄ™ z nieoczekiwanÄ… siÅ‚Ä…, a nastÄ™pnie szepnÄ…Å‚ delikatnie, choćstanowczo:  Wówczas pojawi siÄ™ robak, jednooki Aske.Zgromadzi on Å›wietne rycerstwo, kurczak zabijekapÅ‚ona". SpojrzaÅ‚ na mnie pÅ‚onÄ…cymi oczyma. WidziaÅ‚eÅ› go.Ów czÅ‚ek mieni siÄ™przedstawicielem Chrystusa na ziemi, naszym sprawiedliwym wÅ‚adcÄ….Czy możesz zaprzeczyć, iżjest Mouldwarpem? Puść moje ramiÄ™, sir Edwardzie. NadejÅ›cie Aske'a zostaÅ‚o przepowiedziane.Robert miaÅ‚ tylko jedno oko, drugie straciÅ‚ wwypadku. Lecz to on zostaÅ‚ pokonany, a nie król. ZasiaÅ‚ ziarno, które wyda plon.Mouldwarp zostanie obalony.UwolniÅ‚em ramiÄ™. To brednie. Proroctwo jest prawdziwe  odrzekÅ‚ Broderick.MówiÅ‚ spokojnie i z pewnoÅ›ciÄ…. Królupadnie.Stanie siÄ™ to wkrótce, choć pewnie po mojej Å›mierci.SpojrzaÅ‚em mu w oczy. To, co mówisz, jest zdradÄ… stanu, chociaż pleciesz nonsensy.WestchnÄ…Å‚. W takim razie odejdz
.choć sądzę, że dostrzegłeś prawdziwą naturę króla.Podniosłem się z bólem.Z pewną satysfakcją stwierdziłem, że Radwinter spogląda gniewnie przezkraty.Otworzył drzwi. Co rzekł?  spytał ostro. O czym szeptaliście? O niczym ważnym  odpowiedziałem, patrząc na czapkę.Była zmięta, piórko się złamało, amałe paciorki luz
no dyndały.Odwróciłem się i wyszedłem.Czułem, że śledzą mnie spojrzeniażołnierzy.Wiedziałem, że zawiadomią Leacona o mojej napaści.Dotarłszy na kwaterę, wszedłem do swej sypialni, cisnąłem przeklętą czapkę na podłogę i kopałemtak długo, aż zamieniła się w bezkształtną masę.Usiadłem ciężko na łóżku.Przypomniałem sobie, że gdy Thomas Cromwell nieprzerwanie piął się w górę, służąc Koronie,miałem niewielki udział w jego chwale  w miarę jak dawny przyjaciel zbliżał się coraz bardziej doz
ródła najwyższej światłości, jaką był tron.Spotkanie z królem, głową Kościoła, z
ródłem wszelkiejsprawiedliwości i prawa, było najwyższym zaszczytem, o jakim mógł marzyć mieszkaniec Anglii.Dzisiaj sam go poznałem.Przez chwilę miałem wrażenie, że ukazał mi, kim jestem: niegodnymstworzeniem, robakiem pełzającym po ziemi.Póz
niej ogarnął mnie gniew.Nie zasłużyłem na takstraszne upokorzenie.Pomyślałem, że Broderick miał rację, że Henryk VIII jest zaisteMouldwarpem, a jego rządy terroru zostaną obalone.Przeszło mi przez myśl, że może tak byćpowinno.Rozdział osiemnastyLeżałem trzy godziny, na wpół otępiały cierpieniem, dopóki nie usłyszałem dz
więku kroków igłosów wracających urzędników i prawników, których praca związana z królewską podróżądobiegła końca.Trajkotali przy ogniu w stanie najwyższego podniecenia. Widzieliście owego tłustego kupca w pokutnym worze, jak czołgał się po bruku? Myślałem,że oczy mu wyjdą z orbit!  Pomyślałem, że byli świadkami upokorzenia buntowników przedkrólem w Minsterze. A jakże! Musiał unieść brzuch, aby go nie poranić o kamienie. Wiecie, co mi to przypomina? Stary obrzęd czołgania się do krzyża w Wielkanoc! Bacz, co mówisz, Rafe! Zakazano tego obrzędu. Mówiłem tylko.Położyłem się na pryczy, słuchając ich paplaniny.Nie miałem ochoty wyjść z sypialni i się do nichprzyłączyć [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl