Sinclair Ian Szczepienia niebezpieczne ukrywane fakty (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wkrótce zrezygnowano ze szczepionki zawierającej martwe wirusy i zastąpiono jeżywymi wirusami.W The Australian Medical Journal (17.03.1973, s.552) można znalezćnastępującą konkluzję:U 46 proc.osób, które zostały zaszczepione martwą szczepionką, a następniepodano im nową szczepionkę zawierającą żywego wirusa, zaobserwowanoobjawy rumienienia się i twardnienia tego ramienia, w które został podanyzastrzyk.Takie reakcje rozpoznano również wśród dzieci, którym podanowcześniejszą martwą szczepionkę, a następnie w sposób naturalnyzachorowały na odrę.W ich przypadku była to atypową odra z objawamiwysypki, pokrzywki, purpurowymi ranami, ostrym zapaleniem płuc i gorączką.Dr Mendelsohn twierdzi, że szczepionka przeciwko odrze zawierająca żywe wirusymoże powodować zapalenie mózgu i chroniczne postępujące zapalenie mózgu.Drugorzędnymi komplikacjami są stwardnienie rozsiane, zespół Reye, zaburzenia krzepnięciakrwi oraz początkowa faza cukrzycy.Dr Mendelsohn ostrzega:Uważam, że ryzyko związane ze szczepionką przeciw odrze jest zbyt duże,nawet jeśli znalezć przekonujące dowody, że szczepionka ta może byćskuteczna.A nie jest.Dr Archie Kalokerinos w swej przemowie podczas Konwencji Zdrowia, w StanwellTops, NSW (Nowa Południowa Walia) w maju 1987 roku tak skomentował kampanięszczepień przeciwko odrze w Afryce:Podobnie było ze szczepionką przeciwko odrze.Oni przeszli przez Afrykę iPołudniową Amerykę oraz w wiele innych regionów, gdzie szczepili chore, igłodujące dzieci.(.) Potem stwierdzili, że wyeliminowali odrę, choć nie moglitego udowodnić.Odra jest przecież chorobą, która zmienia się nieustannie.Wiele osób podatnych na odrę zmarło na inne choroby albo choroby będącenastępstwem szczepień.Akcja ta obniżyła ich odporność, działając niczyminfekcja, nokautując je.Osoby te mogły chorować na posocznicę, nieżytżołądkowo - jelitowy, co prowadziło do śmierci z niedożywienia.W związku ztym w Afryce jest bardzo dużo dzieci ledwo żywych i automatycznie podatnychna odrę.Jest pewien sposób na pozyskanie doskonałych statystyk: zabićwszystkich podatnych.Dokładnie to właśnie uczyniono w Afryce.SZCZEPIONKA PRZECIWKO R�%7łYCZCESzczepienia na różyczkę na dużą skalę rozpoczęto w Australii w 1971 roku. TheAustralasian Nurses Journal z listopada 1981 roku zawierał artykuł zatytułowany Szczepienia przeciwko różyczce, gąszcz absurdów i komentarze do nich , napisany przez drArchie Kalokerinos i dr Glen Dettman, którzy oświadczyli, żePo latach szczepień w Wielkiej Brytanii, USA i w Australii nie mamy żadnychdowodów na to, aby oznajmić, że macierzyste przeciwciała różyczki,pojawiające się w warunkach naturalnych, bądz w wyniku szczepienia,zapewniają ochronę jakiej się spodziewaliśmy.Przede wszystkim nikt nie wie, czy ta rozreklamowana kampania przyniesiesukces.Wiemy jedynie, że program ten nie sprawdził się w Wielkiej Brytanii.CENDEVAX miał rozwiązać problemy związane z różyczką, lecz po dekadzieszczepień stwierdzono, że program ten zawiódł w Wielkiej Brytanii.Teratogenność (uszkodzenie płodu) występuje, podobna jak 10 lat temu, kiedyten program wprowadzano, nie wspominając już o efektach ubocznychspowodowanych przez tzw. bezpieczne życie z zapewnioną odpornością ,obiecane nam przez lekarzy.Niepowodzenie związane z kampanią szczepień przeciwko różyczce w WielkiejBrytanii zostało potwierdzone przez British Medical Journal oraz The Lancet.Według British Medical Journal (2 kwietnia 1983 roku, s.1083):Nie istnieje żadne naukowe wytłumaczenie obecnego podejścia Brytyjczykówdo sprawy szczepień przeciwko różyczce.Szczepienie to zawiodło w ochroniekobiet w wieku rozrodczym.Magazyn The Lancet z 1 stycznia 1983 roku oświadcza:Obecny program szczepień przeciwko różyczce został wprowadzony, kiedywiedza o szczepionce była jeszcze niekompletna.Wynika z tego, że programten nie był skuteczny w ochronie osób ze zwiększonym ryzykiem.W Wielkiej Brytanii, jak przypuszczano, pojawiły się niewielkie zmiany wtendencji do różyczki.W latach 1969 - 1981 wybuchły dwie ogromne epidemie,które przyczyniły się do znacznego wzrostu liczby noworodków urodzonych zsyndromem wrodzonej różyczki oraz liczby przeprowadzonych aborcji zpowodu zakażenia różyczką.Te wydarzenia sugerują, że szczepionkaprzeciwko różyczce przyniosła odwrotne skutki.Dr Beverly Allen, wirusolog z Australijskiego Laboratorium Mikrobiologii i Patologiiw Brisbane w Queensland, przeprowadził badania nad skutecznością szczepionki przeciwkoróżyczce.Badania te dostarczyły przytłaczających dowodów na to, że nie zapewnia onażadnej ochrony.Rekruci wojskowi otrzymywali szczepionkę przeciw różyczce, a następniebyli wysyłani do obozu, gdzie każdego roku panowała epidemia tej choroby.Okazało się, że80 proc.zaszczepionych rekrutów zaraziło się różyczką.( Australasian Nurses Journal zmaja 1978 roku).W 1971 roku w Casper w stanie Wyoming w USA wybuchła epidemia różyczki, którapojawiła się rok po tym, jak 83 proc.dzieci w wieku szkolnym zostało zaszczepionychprzeciwko tej chorobie.91 ze 125 przypadków zachorowań na różyczkę wystąpiło wśródzaszczepionych dzieci.Dr Mendelsohn napisał:Badanie za badaniem dowodzi, że wiele kobiet, które zostały zaszczepioneprzeciwko różyczce jeszcze w dzieciństwie, nie ma odporności w wiekudorosłym.Inne badania pokazały, że u większości dzieci szczepionkaprzeciwko różyczce, odrze czy śwince nie przyjęła się ani w oddzielnej, ani wpołączonej formie.Magazyn The Lancet opublikował artykuł na temat różyczki:Odporność na infekcję wirusa różyczki bez względu na to, czy została onauzyskana w warunkach naturalnych, czy też przez szczepionkę, nie jest podżadnym względem zupełna.Może nastąpić zakażenie podkliniczne; bardziejprawdopodobne jest, że pojawi się ono u osób szczepionych niż tych, którenabyły odporność w sposób naturalny.W kwietniu 1971 roku w USA Merch, Sharp i Dohme donieśli, że od 5 do 10 proc.nastolatek i powyżej 30 proc.kobiet doświadczyło odwrotnej reakcji na szczepienieprzeciwko różyczce.Do tych reakcji należą: artretyzm, ból stawów, zapalenie nerwu izapalenie wielonerwowe.Objawy te mogą trwać nawet kilka miesięcy i mogą się pojawićdopiero po dwóch miesiącach od momentu zaszczepienia.Dr Aubrey Tingle, immunolog dziecięcy ze Szpitala Dziecięcego w Vancouver wKanadzie, odkrył, że 30 proc.osób dorosłych zaszczepionych przeciwko różyczce cierpiałona artretyzm od dwóch do czterech tygodni po zaszczepieniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy