Spellman Cathy Cash Próba sił

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pragnęła go teraz i wcześniej, od długiegoczasu.Pragnęła, żeby jej dotykał, poznawał ją i kochał.Chciała oddawaćmu jego miłość z głębi swego ciała i duszy.- Chodz ze mną - poprosiła gorączkowo i tym razem jego słowa wypełniły się treścią.Chłodne powietrze wywołało gęsią skórkę na jej ciele i usztywniło jejbrodawki, a może spowodowało to oczekiwanie? Usłyszała skrzypieniesprężyn, kiedy się na niej położył, dojrzała jego uśmiech, gdy dotykał jejpiersi.gwałtownie, delikatnie i gorączkowo, pierwszy raz.I innemiejsca.Czuła gorąco jego bioder naciskających jej biodra, dodającychswą siłę do jej siły.Jego męskość unosiła się nad nią: przedmiot godnydotyku miłości, gdy jego dłonie i usta porażały ją.Nachylał się nad nią nisko, muskając wargami jej usta, policzki,szYJe> uszy.Mówił głosem zarezerwowanym tylko dla miłosnego aktu,łagodnymi słowami, słowami zachęty.Czuj.Pragnij.Prze-489żyj to ze mną.Tak dobrze.Tak pięknie.Potem to on leżał na łóżku,unosząc jej ochocze biodra, gdy na nim usiadła.Gibkie, dzikowznoszące się ciało mające ogień w swym centrum.Wyborny, palącyogień.- Nie! - usłyszała swój głos, ale nie wiedziała, czego się boi.-NieDev.- Tak! - powiedział nagle, całą siłę swojego ciała wkładając wpchnięcie.Krzyknęła, zaskoczona dzikos'cią tego uczucia.Prymitywnego, niepoddającego się kontroli.Wychodzącego poza wszystko racjonalne.- Tak! - powtórzył, przyciskając do siebie jej biodra, żeby niemogła umknąć.Kolejne, nagłe pchnięcie i jeszcze jedno, jak ruchy ogiera.Osunęłasię w fale przyjemności, rozlewające się po sobie kolejno bez końca.Zatraciła się w nich.Czuła, słyszała i widziała wszystko przez mgłęoszałamiającej przyjemności.- Nie.- usłyszała znowu swój własny jęk, przebijający się przezzakłócone fale, krzyk negacji wobec wszystkiego, co było przeszłością ico zostało zepchnięte na zawsze przez ten akt miłości.- Maggie! - zawołał do niej z oddali i znowu poczuła się unoszonasiłą jego ciała wnikającą do jej wnętrza.Potężny, niemożliwy napór.Eksplozja gwiazdy.Szaleństwo.%7łycie.Obejmowali się w radosnej i doskonałej miłości.Leżała obok niego na łóżku, na wpół przykryta jego ciałem, awszystkie jej nerwy, mięśnie, włókna i kości rozpływały się odmiłosnego aktu.Cała gorączkowość przemieniła się teraz w leniwespełnienie.Co się właśnie stało z nami? - zapytała się w myślach.Ekstaza, błogość, przesłanie do przeszłości, afirmacja życia wśmiertelnie niebezpiecznym świecie.I, och, o wiele więcej niż to.Poruszył się, żeby znowu objąć ją ramionami.%7łeby dotykać jej ipoznawać.Pieścić i wznosić się, i opadać inaczej niż przedtem-Terazłagodniej dotykać nawzajem swych pragnień, z czułością i niespiesznąjednością.490A potem znieruchomieli, uśmiechając się, z twarzami przytulonymi dosiebie, zmęczeni i spełnieni.- To dopiero początek, Maggie - powiedział, przyciągając ją znowu dosiebie.- Planuję niespodziankę na nasze setne urodziny.- Mmm? - mruknęła pytająco, poruszona jego pragnieniem połączeniaich przyszłych losów.- Najlepsze zostawiam na koniec - powiedział sennie.- Nazywam toapokaliptycznym pieprzeniem.- To miłe - powiedziała, rozbawiona i w pełni nasycona.- Będę miałana co czekać.Jak przyjemnie jest śmiać się z kimś, kogo się kocha - pomyślałanagle, przypominając sobie, że śmiech umiera ostatni.Nie było seksumiędzy nią a Jackiem przez bardzo długi czas z powodu jego choroby.Ale od czasu do czasu coś zwariowanego wywoływało ich śmiech.Iwtedy przepełniała ich miłość.Przesycała kojącymi falami.Wspomnieniem o dobrych czasach, kiedy doznawała radości.I nadziei.Iśmiechu, który wystarczał, by wypełnić wszechświat.- Kocham cię, Maggie - powiedział Dev, wyczuwając nagłą ciszę,która ją ogarnęła.- Ja też cię kocham - odpowiedziała poważnie, zadając sobie pytanie,czy mają czas na to, by się kochać.I szczęśliwa z tego powodu.Oboje spali przez jakąś godzinę czy dwie, zanim wschodzące słońcezaświeciło przez pozbawione zasłon okna, przynosząc z sobąrzeczywistość nowego dnia.- Chcę, żebyś dzisiaj była w pogotowiu, Maggie - powiedziałDev, stojąc nago w łazience, mokry po wzięciu prysznica.Popatrzyła na niego zaskoczona, z na wpół wciągniętymi spodniami.- Powiedziałam ci, Dev: muszę dzisiaj wydostać Cody.Miał taką minę, jakby go uderzyła.- O czym ty, do diabła, mówisz? - zapytał ostro.- Wydawało1111 się, że ustaliliśmy to w nocy?Tym razem Maggie zrobiła zaszokowaną minę.- Więc ty myślałeś, że to ustaliliśmy? - zapytała, nie wierząc491w K co słyszy.- W jaki sposób Iw1 Przez to.że poszliśmy do łó:.%7łe siękochaliśmy? Och.: i śmiałe.Panienka nie panuje na; :bą, więc jąuspokoję w trać?.-?" -".sposób!Oiarnięta nagłą wściekłością n�y stawionym smutkiem, naciągnęłagwałtownie bluzę i odw:.i �ię do drzwi.- To, że cię kocham, Dev.c: :; się z tobą kochałam, nic tu :: zmienia,do cholery.Jester uci sobą.i nadal muszę wy-dosuc Cody z tego domu.: czekała na odpowiedz, tyk nzasnęła za sobą drzwiami.De\ zn stałw miejscu owinięty w ; -.ściskając pięści z frustracji i niewnejbezradności.Ora była tak idiotycznie dziel:,.v wiąc,powiedziałaś mi: Do cholery, przestań gadać i zrób co spokój tymparadoksom i ratuj dziecko.%7łeby uratować Cod) ae wystarczy dyskusja,to walka na śmierć i życie.Rusz się! To vh-507śnie jest najwyższym aktem wiary".Wstrząsnęłaś mną, powodując żezrozumiałem.Ty nie jesteś prosta, Maggie, ale twoja wiara tak. Jeśli potra.fię żyćw zgodzie z własnym sumieniem - mówiłaś mi na tysiąc różnychsposobów - i robić, co tylko mogę dla wszystkich wokół mnie, to jestempo stronie Boga.Staram się być uczciwym człowiekiem i czynić dobrona świecie w małych i wielkich sprawach.Staram się nigdy nikogo niekrzywdzić i zawsze kochać Boga.To jest wszystko, co jestem w stanierobić, i biorę na siebie pełną odpowiedzialność za to, co robię.Ale niemogę ugrzęznąć w trzęsawisku teologii.Nie mogę pozwolić na to, żebyKościół za mnie myślał, bo to nie jest to, czego Bóg ode mnie wymaga.Nie obchodzi mnie, czy to jest intelektualna pycha albo czy ignorujęwspólnotę myślicieli liczącą dwa tysiące lat.Odróżniam dobro od zła, ajest dobrem ratowanie dziecka, nawet jeśli mam przy tym zginąć".Towłaśnie mi powiedziałaś, zarówno w słowach, jak i w uczynkach.Spojrzała w jego szare oczy, by zagłębić wzrok wprost w jego duszy.- Sprawiłaś, że pogodziłem się z życiem na jego warunkach, Maggie.Nie na moich.I nagle przypomniałem sobie.że Chrystus objawiaczłowieczeństwo, a nie jedynie boskość, i że nieodwołalnie łączy jednoz drugim.To jedna z wielkich tajemnic wiary.i właśnie ją zobaczyłemw tobie.Byłaś strażniczką mojej przemiany, a nie tylko Cody.Byłaśwspółczującym świadkiem i katalizatorem.Kairos! Taki moment w życiu, kiedy sens nadchodzi z przyszłości.Kiedy trzeba postanowić, czy jest się w stanie zaakceptować ryzykonieznanego.przyjąć wyzwanie tego, co nigdy nie było twoim planem.Bez ciebie, Maggie, nie byłbym w stanie powiedzieć tak" temukairos.Nie byłbym w stanie powiedzieć: niech się tak stanie teraz,Panie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy