[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale to nie jestmoje życie.Jestem wtedy tylko twoją córką, a to jest różnica.Muszę być samadla siebie, a teraz także dla Emila. Nie jestem temu przeciwny. Jesteś, ale trudno, musisz się do tego przyzwyczaić.I jeszcze coś.Niewściekaj się na Ninę za jej rady dla mnie. Uśmiechnęła się. Wiem o Ninie.338SR Nie mam pojęcia, o czym mówisz  oznajmił, choć skręcało go wżołądku.Jak, do diabła, ona to zrobiła? Skąd się dowiedziała? Oboje wiemy.Posłuchaj, kiedy umawiałeś się z innymi kobietami, niemogłam się zorientować, dlaczego tak trudno było mi je polubić.Myślałam, żeto dlatego, iż głęboko w duszy pragnęłam, żebyś był z mamą.Albo sam.Aleteraz jest Nina.Nina, pomyślał.Do diabła z Niną.Do diabła z każdym,kto powie Daisy,żeby poszła na swoje.W takiej chwili nawet nie powinien pomyśleć o Ninie,lecz z jakiegoś powodu wciąż była w jego głowie.Tak pięknie wyglądała naślubie.I wydawała się taka szczęśliwa, zanim rozszarpał ją na strzępy.Dlaczego nie może być po prostu jego kobietą? Jego kochanką, powiernicą.Anie kimś, kto zachęca jego córkę, by zostawiła dom. Ale. Greg wyobraził sobie jej uśmiech, entuzjazm, otwartość wstosunku do każdego, kogo spotkała.Przypomniał sobie jej gorącytemperament i pasję, którą wkładała, gdy robiła coś.dla niego. Cieszę się twoim szczęściem, tato. Twarz Daisy promieniała, jakbybyła w posiadaniu jakiejś mistycznej kobiecej mądrości. Naprawdę.Myślę,że tworzycie z Niną doskonałą parę.Szalejecie za sobą, to widać.Uwielbiamna ciebie patrzeć, gdy z nią jesteś.Ona cię ożywia, tato, naprawdę.O cholera. Co to za spojrzenie, tato? Ja.Tak jakby.zerwałem z nią na weselu. Powiedz, że to nieprawda! Powiedz, że nie zrobiłeś czegoś tak straszniegłupiego! A jednak. Więc idz
i to napraw, tato.No już, pośpiesz się.339SRROZDZIAA
DWUDZIESTY ÓSMY340SRPóz
ną nocą Nina stała na przystani Pensjonatu nad WierzbowymJeziorem.Być może po raz ostatni.%7łegnała swoje odwieczne marzenie, ale teżcoś więcej, coś nieskończenie bogatszego i głębszego.%7łegnała miłość doGrega.Podejrzewała, że  jesteś zwolniona" było rzucone w wybuchu emocji,ale nie musiała usłyszeć tych słów.W sercu podjęła decyzję, zanim o tympomyślała. Nie mogę tu zostać.Pożegnanie było trudne pod każdym względem, jednak Pensjonat nadWierzbowym Jeziorem to tylko miejsce.Miejsce, o jakim marzyła, w którymprzez jakiś czas mieszkała i pracowała.Teraz nadszedł czas, by iść dalej,zabierając z sobą marzenia.Miała nadzieję, że zawsze będzie pamiętać głosgęsi na jeziorze, szklistą poświatę księżyca na jego powierzchni, szelest liściporuszanych łagodną bryzą i delikatne zmarszczki na tafli wody.To była piękna letnia noc, ale Nina tego nie widziała.Doszła do końcapomostu z sercem wypełnionym bólem.Miała wrażenie, jakby ktoś przeciąłłączące ją z ziemią więzy i kazał lecieć  wolno, bez celu, bez pomysłu, gdziewylądować.Jednak nie czuła się wyzwolona, tylko przybita i zmiażdżona,jakby utraciła część samej siebie.I nie chodziło o opuszczenie pensjonatu, leczo utratę Grega.Jakimże szaleństwem było się w nim zakochać.Walczyła z tym uczuciemcałe lato, ale w końcu jej serce i tak wygrało.Miłość.Myślała, że jest to coś, cozna.Kochała swoją rodzinę, przyjaciół.Z bezgranicznym przywiązaniemkochała córkę.Ale to było coś całkiem innego, ekscytującego, co pochłonęło jącałą, a jednak.kruchego.Niepewnego.Dlaczego pozwoliła sobie uwierzyć, żejej miłość do Grega wystarczy, by ich połączyć?341SRNie wiedziała, jak długo tam stała, gdy usłyszała za sobą kroki.Ktoś zgości? Nie, to był. Nino. W jej kierunku szedł Greg.Poznała ten głos i lekki chód.Z
wiatło księżyca kreśliło jego sylwetkę.Srebrna poświata rysowała wszystkow odcieniu szarości, jakby to były obrazy ze starego filmu.Poczuła, jak jejserce przyśpiesza.Sam jego widok, nawet teraz, sprawiał, że czuła się szczęśliwa.Ajednocześnie bliska łez.Daj spokój, powiedziała sobie.Nie teraz.Odchrząknęła i zapytała: Jak się ma Daisy? Wspaniale.Dziecko też jest wspaniałe. Zauważyła, że wyszedłwłaśnie spod prysznica.Włosy były wilgotne i pachnące. Nazwała go Emil. Wiem. Nie pytaj mnie, dlaczego tak wybrała.Na drugie ma Charles, po moimojcu. To dobrze.A ty jak się masz? Poczułem ulgę.Jestem szczęśliwy.Kompletnie zwariowany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl