Złoty most (2) Eva Voller

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Scena rozgrywała się na dworze.Domy na dalszym planie były ruinami, między nimiwznosiły się potężne zwały gruzu.Nagle na krawędzi obrazu wybuchła bomba albo pocisk, któryrozrzucił na wszystkie strony odłamki skał i na kilka sekund zaciemnił arenę wydarzeń.Było totym bardziej niesamowite, że rozgrywało się w zupełnej ciszy.Nie słyszałam nawet własnegooddechu, bo z przerażenia wstrzymałam powietrze, aż zobaczyłam, co się potem zdarzyło.Kurzopadł i koszmar trwał dalej.Wszędzie między gruzami leżały trupy.Pojedyncze postacieprzesuwały się do przodu, z bronią w gotowości.To musieli być ludzie, którzy spowodowali tędetonację.Zza jednej z popękanych ścian wyczołgał się ktoś, kto przeżył.Z trudem dzwignął sięna nogi, był ranny.Z uniesionymi wysoko rękami wyszedł z kryjówki a wtedy uzbrojeni ludziez zimną krwią go zastrzelili.Wydałam z siebie zduszony okrzyk, ale to się już stało.Zciśle biorąc, stałoby się.Tu,w Paryżu.A rzeczywistość, jaką znałam, byłaby przez to inna.Obraz w lustrze zaczął się ruszać,zdawało się, jakby zasnuwała go mgła.Potem rozmywał się coraz bardziej, aż nie było już widaćnic poza pustą srebrzystą powierzchnią. Teraz już wiesz powiedziała Esperanza. Ależ nic nie wiem zaprzeczyłam zszokowana. Jakiemu wydarzeniu trzeba zapobiec,aby to nie nastąpiło? Musisz mi wskazać, co mam zrobić! Tylko wolna dusza podejmuje właściwe decyzje. Esperanza na powrót zakryła lustrochustą.We wpadających przez okno promieniach słońca jej twarz przypominała przezroczystypergamin.Naraz odwróciła głowę, nasłuchując, jakby coś usłyszała. Musisz już iść.Nierozmawiaj o tym z nikim.Chwyciła mnie za ramię i pociągnęła za sobą.Opierałam się, chcąc zadać jej kolejne pytania, ale stanowczo wypchnęła mnie na dwór.Ledwie znalazłam się wraz z moim workiem na zewnątrz, najpierw drzwi, a potem lada zostałyzamknięte i zaryglowane od środka.Zastukałam kilka razy, ale za drzwiami nic się nie poruszyło.Zdjęta strachem i niepewnością rozejrzałam się w poszukiwaniu Philippe a.Handlarz perfumamiteż zamknął swój sklep, najwyrazniej odechciało mu się kłótni.Nagle poczułam na ramieniu czyjąś dłoń.Odwróciłam się przerażona.Przede mną stałPhilippe. Tutaj jesteś odezwał się z ulgą. Szukałem cię.Gdzie byłaś przez cały ten czas? Załatwiłam sobie parę rzeczy. Wskazałam na worek, który postawiłam obok na ziemi. Daj, ja poniosę. Podniósł worek i zarzucił go na ramię. Tu jest mnóstwo różnychubrań.Skąd tak szybko to wzięłaś? Stamtąd, z tego sklepu.Jeszcze był otwarty. Naprawdę? Dziwne.Ostatnio często tędy przechodzę, ale zawsze jest zamknięty nagłucho.Tak jak teraz.Otworzyłam usta, żeby wszystko mu wyjaśnić, ale właśnie przypomniały mi się słowaEsperanzy, bym z nikim o tym nie rozmawiała. Nie mogę nic powiedzieć oświadczyłam. Rozumiem.Blokada, co?Skinęłam tylko głową.Głośno zaburczało mi w brzuchu.To była wina stresu.Stresmiewał u mnie często działanie przeczyszczające, i to w dosłownym znaczeniu.Powinnam byłaspytać Esperanzy, czy ma u siebie toaletę. Daleko jeszcze do Gastona? Najwyżej kwadrans.Tyle mogłam wytrzymać, zakładając, że do tej pory nie wydarzy się nic istotnego.Gastonzaraz mnie zaprowadzi do Sebastiana i wtedy wszystko będzie spoko.W towarzystwieSebastiana byłam dość odporna na stres.Do tego czasu najlepiej zająć myśli jakąś interesującąmęsko-damską historią. A o co właściwie chodzi z C�cile i tym jej wyperfumowanym gogusiem? zapytałamPhilippe a, gdy ruszyliśmy w dalszą drogę. Dlaczego chcesz go zabić? I dlaczego oni niemieszkają razem? A raczej: dlaczego ona w ogóle za niego wyszła? Przecież na pewno niez miłości, prawda?Philippe prychnął lekceważąco. Oczywiście, że nie wyszła za tego kretyna z miłości.Czy on wygląda na człowieka,którego można kochać? Może ma jakieś wewnętrzne zalety? No pewnie.Serce ze złota. Był wyraznie wzburzony. A więc wyszła za niego dla pieniędzy. Oczywiście.Jakiż inny powód mogła mieć taka piękna i utalentowana kobieta, by wziąćza męża takiego obrzydliwca jak Baptiste? Tak się nazywa? Chyba nie mogli się dogadać, prawda? Poczekaj, niech zgadnę.On jeststarym skąpiradłem. Gdybyż tylko o to chodziło! %7łądał od niej pewnych rzeczy! Jakich rzeczy? Philippe odchrząknął. Przybywasz z odległych czasów i na pewno znacznie górujesz nade mną wiedzą, alejesteś jeszcze prawie dzieckiem.Nie mogę z tobą o tym rozmawiać. Jego uszy oblały siępurpurą. Och. Teraz naprawdę się zaciekawiłam. Ja tylko tak młodo wyglądam.Możesz mispokojnie opowiedzieć.Dam radę. Z przyzwoitą młodą kobietą nie będę rozmawiał o perwersyjnych zachciankach tegoczłowieka. Jego głos zabrzmiał tak zdecydowanie, że na pewno nie zdołam go przekonać. Czy ona nie może się z nim rozwieść? spytałam. Z pewnością natychmiast by to uczyniła.Niestety, bez zgody Kościoła jest tocałkowicie wykluczone, a chcąc uzyskać taką dyspensę, trzeba głęboko sięgnąć do kieszeni.Znacznie gorsze jest jednak to, że Baptiste zmienia jej życie w piekło.Podał ją nawet doInkwizycji, oskarżając o czary! Rany boskie.Byłam wstrząśnięta.Inkwizycja stanowiła uosobienie grozy.Decyzje podejmowali tamfanatycy, którzy wierzyli w takie bzdury jak czary. Do tej pory nie traktowano go poważnie.Tu, w Paryżu, nie jest tak zle jak na prowincji,gdzie wciąż kogoś torturują i palą na stosie, ponieważ rzekomo ma konszachty z diabłem.AleBaptiste nie daje za wygraną, bo nie może ścierpieć, że C�cile go opuściła.Jeśli dalej będzie sięwzbraniać przed tym, by do niego wrócić, nie przestanie jej zniesławiać.Już sam fakt, że C�cilejest aktorką, czyni ją podejrzaną.Możliwe, że wkrótce oskarży ją o posiadanie książekokultystycznych i praktykowanie czarnej magii.To może przypieczętować jej los. A ma jakieś? To znaczy okultystyczne książki? Nie wiem.Ona ma tyle książek.Wciąż kupuje nowe, nigdy nie ma ich dość. Philippebezradnie wzruszył ramionami. Mówiłem jej, by zniszczyła wszystko, co może jej zaszkodzić,ale ona jedynie się śmiała.Powiedziała, że nie jest nawet w połowie tak podejrzana jak samBaptiste, który w pokoiku na tyłach warzy takie mieszanki, że mogą one być tylko dziełemszatana. Pod tym względem całkowicie podzielam jej zdanie zgodziłam się. To coś, czym tenfacet się spryskuje, piekielnie śmierdzi.To prawie jak napaść. W rzeczy samej. Philippe westchnął. Chciałbym mieć tę pewność, którą ma C�cile.Mówi, że wkrótce będzie tak sławna, że Baptiste nie odważy się jej szkodzić. Może to i prawda.Przecież całkiem możliwe, że odniesie niewiarygodny sukces.Philippe pokiwał głową. Na pewno jest na dobrej drodze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy