[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Solidarność zamierza w ten sposóbstworzyć sobie dogodną pozycję do ofensywy, a zwłaszcza, kontynuującdestrukcję i nasilając demagogię, będzie usiłowała wykazać, że nowe kie-rownictwo kraju nie jest w stanie nic pozytywnego zrobić.Aktualnie aktywsolidarnościowy jest w coraz większym stopniu zaabsorbowany swoimiwewnętrznymi problemami.Główny wysiłek organizacyjny koncentru-je się na rozbudowie Solidarności na szczeblu zakładowym, a zwłaszczaw średnich [i] małych zakładach, gdzie jej pozycje są relatywnie słabe.Niestwierdzamy od czasu wyborów bardziej zasadniczego przełomu w tym za-kresie.Np.w lipcu odnotowano 470 nowych ogniw Solidarności stopniapodstawowego.Ogółem na dzień dzisiejszy istnieje w zakładach ok.2200takich struktur.W żadnej aglomeracji nie stwierdza się masowego napły-wu do Solidarności.Podobną dynamikę tych zjawisk obserwujemy na wsi.Na przykład od 1 lipca br.powstało 47 nowych ogniw Solidarności rolni-ków indywidualnych.Ogółem dysponuje ona 419 strukturami gminnymi,109 kołami wiejskimi oraz jest w różnym stopniu obecna organizacyjniew 672 zakładach i instytucjach.Uogólniając, można stwierdzić, że po pierwsze Solidarność konse-kwentnie, choć nie bez trudności organizacyjnych, realizuje program dzia-łań obliczony na uzyskanie pozycji głównej siły politycznej w kraju.Podrugie linię polityczną Solidarności określa nadal Wałęsa i grupa jegoczołowych doradców, choć w ostatnim czasie nasila się krytyka ich dzia-łalności ze strony tzw.nurtu związkowego.I po trzecie umiarkowanai mimo wszystko koncyliacyjna postawa kierownictwa Solidarności nie majak dotychczas alternatyw.Znajduje ona pośrednie wsparcie w pozytyw-nym przyjęciu przez większość społeczeństwa nowego premiera.Głównymmotywem umiarkowanej postawy jest obawa przed niekontrolowanym roz-wojem wydarzeń w następstwie stopniowej radykalizacji postaw społecz-nych.Jak stwierdza się w wewnętrznych ocenach opozycji, byłoby to rów-noznaczne z utratą przez Solidarność poważnej części wpływów i oddaniepola ekstremie.Ogólnie niekorzystny stan nastrojów społecznych w krajusprzyja utrzymaniu się dużej aktywności ekstremalnej grup opozycyjnych.32 VIII 1989 r.sejm powołał na stanowisko premiera gen.Czesława Kiszczaka.199 Kontynuują one, choć na mniejszą skalę niż w czerwcu i pierwszej połowielipca br., próby podsycania napięcia przez organizowanie wieców, demon-stracji i innych nielegalnych wystąpień.Należy się liczyć z ich strony z pró-bami zakłócenia porządku publicznego, m.in.w dniu 15 sierpnia, w roczni-cę tzw.cudu nad Wisłą.Podejmowane są działania zmierzające do dalszejkonsolidacji sił ekstremalnych.Coraz wyrazniej krystalizują się trzy ośrodkikierownicze ekstremy.Po pierwsze tzw.Grupa Robocza Krajowej Komisji,która w ostatnim okresie zaznaczyła swoje wpływy w bazie solidarnościowej.Drugi Solidarność Walcząca, która coraz mocniej penetruje niektóre ugru-powania młodzieżowe, tzw.PPS-frakcję demokratyczną, Ruch Wolnośći Pokój , Pomarańczową Alternatywę oraz struktury NZS.W ostatnim okre-sie miały również miejsce próby docierania przez Solidarność Walczącąz agitacją strajkową do załóg.I po trzecie młodzieżowy kierunek preferujerównież Konfederacja Polski Niepodległej.Ugrupowanie najbardziej licznei mimo porażki wyborczej mające znaczną siłę przyciągania, a także mogąceliczyć na poparcie w sejmie.Wspólne dla większości ugrupowań ekstremal-nych są zabiegi o pozyskanie kleru.Jak dotychczas na największe wsparcieze strony Kościoła mogą liczyć radykałowie z Solidarności, frondujący wo-bec Wałęsy i środowiska KOR-owskiego.Zmieniająca się sytuacja polityczna w kraju, niewypracowanie przezSolidarność własnego programu gospodarczego oraz niestabilność dotych-czasowego układu sił w opozycji zwiększają jej podatność na inspiracjez zewnątrz.Prowadzi to generalnie do wzrostu uzależnienia opozycji odośrodków decyzyjnych na Zachodzie.Coraz bardziej o aktywne wsparciefinansowe Zachodu zabiegają ugrupowania radykalne.Interwencje w tejsprawie otrzymują placówki dyplomatyczne państw NATO w Warszawieoraz przyjeżdżający do naszego kraju przedstawiciele znaczących środo-wisk opiniotwórczych na Zachodzie.Gromadzone aktualnie zasoby sąprzeznaczane głównie na sprawy organizacyjne, fundusz strajkowy orazzakupy i dostawy specjalistycznego sprzętu łączności i urządzeń poligra-ficznych.W wytycznych dla opozycji opracowanych przez ośrodki dy-wersyjne szczególny nacisk kładzie się obecnie na realizację trzech celów.Po pierwsze destrukcyjne oddziaływanie na zwartość koalicji rządowej.Po drugie wyszukiwanie i rozszerzanie szczelin w partii.W tym nurciedziałań mieszczą się również ataki na resort spraw wewnętrznych i resortMinisterstwa Obrony Narodowej.I po trzecie umożliwienie przywódczeji koordynującej roli Solidarności wśród ruchów opozycyjnych w krajach200 socjalistycznych.Aktualnie prowadzone są przygotowania do międzynaro-dowej konferencji ugrupowań niezależnych w Czechosłowacji lub w Polsce.W organizowaniu i koordynowaniu działań wspierających opozycję istotnyudział mają ambasady NATO-wskie w Warszawie.Uplasowane w nich re-zydentury wywiadowcze wyraznie zwiększyły swoje zainteresowanie sytu-acją w partii, stosunkami PZPR z ZSL i SD oraz napięciami, które mogąprowadzić do dezorganizacji produkcji w kluczowych zakładach w kraju.Agentura przeciwnika jest zwłaszcza zobowiązana realizować w trybie pil-nym zadania związane z politycznymi implikacjami procesu wyłaniania rzą-du i przyszłym programem jego działania, na co ośrodki wywiadowcze kładąaktualnie szczególny nacisk.Generalnie na postawę Zachodu niekorzystnieoddziałują obecny stan chwiejnej równowagi politycznej w kraju, a przedewszystkim wzrost napięć w środowiskach pracowniczych.W tej sytuacji nawiększą aprobatę ośrodków decyzyjnych mogą liczyć oceny, że ani rząd,ani konstruktywna opozycja nie utrzymują ekstremy w ryzach i wydarzeniawymkną się spod kontroli.Upowszechnianie się takich ocen, a ze stronyniektórych ośrodków na Zachodzie również politycznych kalkulacji, będziezwiększać rezerwę w stosunkach finansowo-gospodarczych z Polską.Na tle tych wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań nasuwają sięm.in.następujące wnioski.Po pierwsze nie ma w chwili obecnej bezpo-średniego niebezpieczeństwa przerodzenia się fali niepokojów i konfliktóww strajki o zasięgu ogólnokrajowym.Istnieje natomiast zagrożenie prze-niesienia akcji strajkowych do dużych zakładów pracy i wielkich aglome-racji.Po drugie opozycja będzie generalnie kontynuowała destrukcję par-lamentarną, choć stopniowo będzie się zwiększała jej otwartość na nowekonstruktywne rozwiązania w polityce gospodarczej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]