Filip Paweł de Segura Pamiętniki adiutanta Napoleona

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Davout, zirytowany, oskarżać jął króla o zuchwałą,szaloną odwagę, która według niego narażałaustawicznie armię, przyprawiając ją wciąż o znaczne abezcelowe straty w ludziach, koniach i amunicji".Wreszcie zauważył: że w ten sposób wyginie całakawaleria; że o ile Murat rozporządzać może dowolnieswoimi pułkami, to nie ma prawa szafować bez potrzebypiechotą pierwszego korpusu, której on Davout obowiązany jest strzec i chronić".Przemowy tej Murat nie pozostawił oczywiście bezodpowiedzi.Cesarz słuchał spokojnie sprzeczki, potrą-cając nogą na wpół przysypany piaskiem granat rosyjski.Zdawało się nawet, iż gwałtowny spór obu zacie-trzewionych współzawodników sprawia mu pewną przy-jemność.Wzajemną tę niechęć przypisywał jedynie ichzapałowi wojennemu, wiedząc z doświadczenia, jak bar-dzo wszechwładną i zazdrosną jest żądza sławy.Podobał mu się burzliwy zapał króla Neapolu.Brakpaszy i żywności naglił do jak najrychlejszego zwy-cięstwa, po którym nie zwlekając należało w dalsząruszyć drogę.Kryzys ogólnoeuropejski był zresztą zbytsilny, sytuacja zbyt krytyczna, a cesarz zanadtoniecierpliwy, żeby wyczekiwać i na jakąkolwiek dłuższągodzić się zwłokę.Krewkość Murata zrozumialszą dlań była od syste-matycznej i spokojnej rozwagi księcia Eckm�hl, zwróciłsię też w końcu do Davouta z tymi słowy: Nikt niemoże być doskonałością; ty jednak lepiej umiesz stoczyćwalną bitwę, aniżeli poprowadzić przednie straże".Poczym odprawił obydwóch, radząc im zaniechać na przy-szłość podobnych niesnasek.Z niewygasłą w sercach nienawiścią powrócili obajwodzowie do swoich korpusów, a ponieważ walka to-czyła się li tylko na forpocztach, nadal więc wydzieralisobie wzajemnie każdą sposobność do wyróżnienia się.28 sierpnia armia nasza przekroczyła granice wia-ziemskiej guberni.Uszykowana w krótką a szeroką izwartą kolumnę, szła pośpiesznie na przełaj polami,wśród rozległej równiny.Traktem posuwała się artyleria,furgony i ambulanse.Cesarz, konno, osobiściewszystkiego doglądał.Raporty Murata i bliskość Wiaz-my łudziły go raz jeszcze nadzieją decydującej rozprawy;jadąc obliczał tedy, ilu tysiącami strzałów armatnichbędzie mógł zasypać i zdruzgotać wojska nieprzy-jacielskie.Lecz Barclay ograniczał się jedynie do utarczek z na-szymi forpocztami, i to o tyle tylko, ażeby opóznić in-wazję, nie zniechęcając nas całkowicie.Znamienna ta decyzja Barclaya, znużenie i osłabieniearmii, intrygi i współzawodnictwo dowódców, wreszciezbliżanie się rozstrzygającego momentu wszystko toniepokoiło i trapiło Napoleona.W Dreznie, w Witebsku,nawet w Smoleńsku oczekiwał na próżno listu odAleksandra.Podczas postoju w Rybkach około 28sierpnia pośrednio dał do zrozumienia, iż pismo takiebyłoby pożądane; nieciekawy poza tym list Berthiera doBarclaya kończył się następującym zdaniem: Za moimpośrednictwem Cesarz prosi Pana o przesłanie w jegoimieniu Cesarzowi Aleksandrowi wyrazów szczerejżyczliwości, gdyż ani zmienne koleje toczącej się wojny,ani też jakiekolwiek bądz zewnętrzne warunki iokoliczności nie umniejszają w niczym serdecznej jegoprzyjazni".Tegoż 28 sierpnia forpoczty nasze dotarły śladem Ro-sjan aż do bram Wiążmy.Spocone i zakurzone szereginie miały nawet czym ugasić pragnienia.Pięściami to-rowano sobie drogę do kilku większych kałuż; zmętniałaniebawem wodę z nielicznych strumyków wyczerpanownet do dna.Sam cesarz zadowolić się musiał kubkiempłynnego błota.W ciągu nocy nieprzyjaciel zniszczył mosty na Wia-zmie, miasto zaś splądrował i podpalił.Murat i Davoutrzucili się niezwłocznie w kierunku ognia i mimo oporuRosjan, dzięki temu, że w pobliżu zniszczonych mostówmożna było wygodnie przeprawić się wpław przez rzekę,jedna część awangardy zdołała odeprzeć podpalaczy, adruga ugasić pożar.Uprzednio odkomenderowano do forpocztów doboro-wego żołnierza z rozkazem nacierania z bliska na nie-przyjaciela i wytropienia istotnych sprawców pożaru [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy