[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. I w chacie została pełna butelka.Widocznie pił tylko Walery.Drugi wariant  zwariował.Nagła utratazmysłów. Teoretycznie nie wykluczone.Ale dlaczego? Przyznaj się, przychodziło ci na myśl, że Demianycz jestmordercą? Owszem  przyznał krótko Mazin. Ale odrzuciłeś taką możliwość? On nie wygląda na mordercę. Na oszalałą z miłości hrabinę jeszcze mniej. Masz ćwieka z tą hrabiną! Jeżeli nie samobójstwo, to jak został zabity? Ktoś zawołał go z brzegu, starypobiegł tam i dostał kamieniem w łeb. Nie i jeszcze raz nie! Jakim cudem morderca mógł dotrzeć na brzeg nie zostawiając śladów? Jak musiałbykrzyczeć, by usłyszano go w chacie! Skąd wiedział, że stary jest sam? Nie pomyśleliśmy o nieszczęśliwym wypadku. Radziłbym panom pomyśleć o wypoczynku  wmieszał się Kusznariew. Nie lekceważcie starej mądrościludowej.Najlepsze myśli przychodzą z rana. A zbłądzić najłatwiej w nocy  zgodził się Mazin. Co potwierdza statystyka przestępstw  dodał Borys. Kolektyw zawsze ma rację.Fajrant do świtu? Ja chyba tu zostanę  rzekł Mazin. Tu?! Prześpię się w chacie.Pomyślę. Zamknij się przynajmniej.Igor Nikołajewicz pomachał im ręką.Księżyc zaszedł, zrobiło się ciemniej i dwie sylwetki szybko zatarły się natle lasu i gór.Pozostał sam.Tylko tego właściwie pragnął, ponieważ w dalszym ciągu żadna konstruktywnakoncepcja nie przychodziła mu do głowy.Dwóch ludzi toczyło w nim walkę.Jeden zmęczony, w nie najlepszymnastroju po doznanej porażce, marzący o odpoczynku.Ambicja drugiego nie mogła się pogodzić z klęską.A możenie tyle ambicja, ile instynkt zawodowy, który podszeptywał mu, że zwycięstwo nierzadko przychodzi wnajtrudniejszym momencie, że lada chwila złapie drugi oddech i w nieznośnym, absurdalnym chaosie dojrzy zarysyjedynej możliwej konstrukcji.Ale gdzie jest ten punkt krytyczny?Trzeba się położyć, uspokoić, zebrać myśli lub ostatecznie  zasnąć.Tymczasem zamiast tego ruszył zpowrotem nad rzekę.Trup Demianycza, chudego, niepozornego człowieczka ze skłonnościami do domorosłej filozofii, w mokrychskarpetach z dziurami na piętach leżał teraz w odległości pół metra od wody.Rzeka nie mogła już i nawet niepróbowała dosięgnąć pasiecznika, odstępując go całkowicie ludziom i prawu.Mazin zwrócił uwagę na jegokurczowo zaciśnięte pięści.Jedną zasłaniała poła rozpiętej kurtki.Uniósł ją i spostrzegł między zgiętymi palcamikawałek białej tkaniny.Była to ta sama poplamiona farbami chustka Michała Kaługina, którą Mazin przez nieuwagęzabrał z chaty i wieczorem zwrócił Waleremu. Gdybym był przesądny, powinienem natychmiast wyrzucić tę szmatę.To nie chusteczka, lecz sztafeta śmierci!Kaługin wycierał nią farby, ja po oddanym do mnie strzale wsunąłem ją do kieszeni, Demianycz ściskał ją w agonii.PozostajeWalery.Co za diabelstwo! Temat dla Szekspira! A może dla mnie? Stop, Igorze! Na dziś wystarczy.Tym razem decyzja była nieodwołalna.Spać! Uchylił drzwi do chaty i wstrząsnął nim dreszcz.Z izby ulotniły sięresztki ciepła.Zapalił lampę i przykucnął pod piecem.Rozpalenie ognia nie nastręczało trudności.Drzazgi i drwabyły zawczasu przygotowane. Mogą, oczywiście, wyjść na jaw jeszcze różne interesujące rzeczy.Jeśli milicja z całą swoją aparaturąprzyjedzie jutro i obejrzy chatę przy świetle dziennym, a nie przy tej mrugającej kopciłce, w której dopalają sięostatnie krople nafty, to.Aparatura okazała się niepotrzebna.Jak również światło dzienne.Między szczapami, tuż pod popielnikiem,leżała papierośnica.Stara, pusta, z pękniętą sprężyną.Gdy Mazin podniósł ją, otworzyła mu się w ręce.Byłaniedawno czyszczona, jednak w zagłębieniach pozostał ciemny nalot, jaki tworzy się wskutek długiego leżenia wwilgotnym miejscu.Na srebrnej matowej powierzchni Igor Nikołajewicz przeczytał napis:Kostia! Czekam wiernie!Najmilsze miasto czule cię powitaI dom znajomy, i wzrok kochający!Twoja Klaudia 14.X.39.Nieco niżej wydrapane były litery i cyfry.Czynność tę powtarzano kilka razy.Widocznie piszący chciał jepogłębić, nadać im wyraz
ny ksztaÅ‚t. W  137 NNOKS  54 SSOMazin zamknÄ…Å‚ papieroÅ›nicÄ™.Cyfry mogÅ‚y oznaczać stopnie, o ile  NNO oznacza  nord-nord-ost , a  SSO  Süd-süd-ost.Ale co to jest W i SK? Wódka i stary koniak? UÅ›miechnÄ…Å‚ siÄ™ przytulajÄ…c gÅ‚owÄ™ do poduszki.5.T
CZAZ
niła mu się wojna i coraz głośniejszy terkot karabinów maszynowych.Terkot wzmagał się przechodząc w hukdział i motorów. Już!  pomyślał Mazin gotując się do ataku i otworzył oczy.Leżał w ubraniu na łóżku, piecdawno wygasł, w izbie panował chłód, za to przez okno wdzierał się oślepiający potok obmytego deszczemporannego słońca.Nad wąwozem nie było ani jednej chmurki, szczyty gór dumnie iskrzyły się na tle błękitu, a wpobliżu chaty buczała zielona metalowa ważka, wymachując świszczącym śmigłem niby Tatarzyn szablą.Wreszcieśmigłowiec podskoczył niezgrabnie i zaczął się zniżać kierując się ku łące, na której zamiast śniegu znów zieleniałamokra trawa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

szkla.opx.pl