SAINT SIMONE, PAMIĘTNIKI II

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie chodził skutkiem tego aniz mniejszą łatwością, ani wolniej, ani mniej, ani mniej chętniei nie mniej lubił spacery piechotą lub na koniu, choć bardzo zlena nim siedział.Dziwne jest to, że przy takiej jasności spojrzenia,przy tak wzniosłym umyśle, osiągnąwszy cnotę tak doskonałąpobożność tak wielką i wzniosłą, książę ten nigdy nie widziałsiebie takim, jakim był w istocie, czy też nigdy się do swegowyglądu nie przyzwyczaił.Była to słabość, która kazała się wy-strzegać wszelkiej nieuwagi czy niedyskrecji i ciężka była dlatych spośród jego ludzi, którzy ubraniem i fryzurą najlepiej,jak umieli, starali się pokryć tę ułomność wrodzoną, zmuszenirównocześnie wystrzegać się, by nie dać po sobie poznać, że 154widzą to, co przecież tak widoczne było.Należy z tego wy-ciągnąć wniosek, że nie jest dane człowiekowi na tym padoleosiągnąć całkowitą doskonałość.Tak wielka bystrość i taki rodzaj umysłu w połączeniu z takążywością, uczuciowością i takimi namiętnościami, z których każdatak gwałtowną była, nie tworzyły charakteru zbyt łatwego dokształtowania.Książę de Beauvillier, zdając sobie dobrze spra-wę, zarówno z trudności zadania, jak i z jego konsekwencji, prze-szedł samego siebie w poświęceniu, cierpliwości i różnorodnościśrodków zaradczych.Nie znajdując wiele pomocy w młodszychguwernerach, pomagał sobie wszystkim, co mu się nawinęło podrękę.F�nelon, Fleury, młodszy preceptor, który stworzył takpiękną Historią Kościoła, paru wychowawców, Moreau, pierwszypokojowiec, człowiek znacznie powyżej swego stanowiska, jednakzawsze na swoim miejscu, paru wyjątkowych pokojowców, ksią-żę de Chevreuse, jedyny spoza dworu królewicza, wszyscy zo-stali wciągnięci do współpracy i wszyscy, ożywieni jednym du-chem, pracowali pod kierownictwem guwernera, którego kunszt,gdyby go opisać, dałby poważne dzieło, zarówno ciekawe, jakpouczające.Bóg jednak, który jest panem serc i którego boskiduch tchnie, kędy chce, zrobił z księcia dzieło swej prawicyi między jego osiemnastym a dwudziestym rokiem życia je ukoń-czył.Z tej otchłani powstał książę uprzejmy, łagodny, ludzki,opanowany, cierpliwy, skromny, pokutujący, a tak pokorny i su-rowy dla siebie, że czasem aż ponad to, co jego stan mógłbyścierpieć.Oddany pilnie swym obowiązkom, które nadmiernieszeroko pojmował, nie myślał już o niczym, tylko o połączeniuobowiązków syna i poddanego z tymi, do jakich czuł się prze-znaczony.Bolał nad tym, że dzień taki krótki.W modlitwiewidział całą swoją siłę i pociechę.W pobożnej lekturze tarczęprzed pokusami.Zamiłowanie do nauk oderwanych i łatwość,z jaką je zgłębiał, początkowo pochłaniały mu dużo czasu, leczwkrótce doszedł do wniosku, iż winien go poświęcić studiowaniuwiadomości w jego stanie potrzebnych i niezbędnych dla czło-wieka, który ma kiedyś panować, a na razie utrzymywać dwór.Nauka pobożności i obawa przed uleganiem skłonnościom doróżnych przyjemności sprawiły początkowo, że stał się dziki.Baczenie na swoją osobę, której nie folgował i której, jego zda-niem, folgować w niczym nie należało, było przyczyną, iż za- 155mykał się w swym pokoju jak w schronieniu broniącym przedwszelkimi okazjami do złego.Jak dziwny jest świat! Nie cier-piałby go, gdyby pozostał taki, jakim był w pierwszym okresiejego życia, w drugim zaś skłonny był nim pogardzać.Książęodczuwał to i pogodził się z tym; złożył z radością ten rodzajponiżenia u stóp krzyża swego Zbawcy, by zawstydzać się samgorzkimi wspomnieniami swej dawnej pychy.Najboleśniejszebyło dlań to, że ślady tego uczucia odnajdywał na twarzach naj-bliższej rodziny.Król, przy swej pobożności i powierzchownejskrupulatności, spostrzegł wkrótce z utajoną niechęcią, że książę,tak młody, kazał mu porównywać mimowolnie jego życie zeswoim, że odmawiał, gdy mu proponowano nowy gabinet, chcącoddać biednym pieniądze na ten cel przeznaczone, i skromniedziękował, gdy chciano nowymi złoceniami odnowić jego pry-watny apartament.Widziano już, jak król był dotknięty, gdyksiążę z takim uporem odmówił wzięcia udziału w balu w Marlyw dzień Trzech Króli.Zaprawdę, był to błąd nowicjusza.Na-leżało się zgodzić z uwagi na należny szacunek, powiedzmywprost: z litości dla króla, jego dziadka, którego nie należałgniewać tym dziwacznym sprzeciwem.Jednak w gruncie rzeczyi sam w sobie był to postępek piękny, który narażał księcia nawszystkie następstwa wstrętu, jaki wzbudzał w królu do siebie,i równocześnie na uwagi dworu, którego monarcha ten był bo-żyszczem i który wykpiwał takie dziwactwo.Wielki delfin był mu kolcem nie mniej boleśnie raniącym.Od-dany całkowicie rzeczom ziemskim i ludziom, których politykajeszcze na długo przed spiskiem we Flandrii zmuszała do oba-wiania się tego młodego księcia, widział w nim tylko to, co sięuzewnętrzniało, oraz jego szorstkość i starał się go pozbyć oba-wiając się go jako cenzora swoich czynów.Księżna Burgundzka,zaniepokojona surowością i ponurością małżonka, starała się, jakmogła, złagodzić nieco jego obyczaje.Jej wdzięki, które przy-kuwały go do niej, podstępy i natrętne rozhukanie jej młodychdworek, skrywane pod stu różnymi pozorami, powaby przyjem-ności i zabaw, na które nie był bynajmniej nieczuły, wszystkoto roztaczano przed nim co dzień [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

do ÂściÂągnięcia * pdf * ebook * download * pobieranie

Tematy